מצוות סוכה צריכות כוונה

[צדיקל]

ס'איז ידוע די שיטת הב"ח (סימן תרכ"ה) אז אפי' מ'פסקנעט אז מצות אין צריכות כוונה אבער דארט ווי תורה זאגט ארויס די טעם ווי ביי ציצית למען תזכרו את כל מצות ה' און תפילין למען תהיה תורות ה' בפיך און ביי סוכה למען ידעו דורותיכם כי בסוכות הושבתי את בני ישראל בהוציאי אותם מארץ מצרים אני ה' אלוקיכם דארף מען מכוון זיין די טעם המצוה.

און ער נעמט זיך אויף א ראי' פונעם טור ווייל ביי די 3 זאכן זאגט די טעם המצווה שלא כדרכו אז ער זאגט די הלכות און נישט טעמים.

ס'איז א מחלוקה אין די אחרונים אויב בדעבד אז מ'האט נישט מכוון געווען איז מען יוצא, די לשון פונעם ב"ח אז לא קיים המצוה כתיקונה אם לא ידע כוונת הסוכה כפי פשטה, קומט אויס אז בדעבד איז מען יא יוצא. אבער אנדערע אחרונים דער בכורי יעקב (סימן תרכ"ה) זאגט אז אפי' בדעבד האט מען נישט יוצא געווען ולכן אם אכל בלילה ראשונה בסוכה בלא כוונה יש להחמיר לאכול שוב כזית בכוונה, ועכ"פ יזהר כל אחד ללמד ולספר לבניו ולבני ביתון בלילה ראשונה בסוכה כמו שצריך ללמוד להם טעם המצוות בליל פסח. און דער בני יששכר אין דרך פקודיך (הקדמה א אות ה) זאגט אויך אז אויב מ'האט נישט מכוון געווען די טעם המצוה האט מען נישט יוצא געווען. ס'איז דא אפי' וואס זאגן אז לויטן בכורי יעקב איז פונקט ווי מ'עסט חוץ לסוכה.

עכ"פ וואס איז טאקע די טעם המצווה און וואס דארף מען מכוון זיין, די ערשטע זאך דארף מען מכוון זיין אזוי ווי די גמי זאגט ביי שופר למה תוקעין רחמנא אמר תקעו, פשוט מ'איז מקיים די מצוה ווייל הקב"ה האט געהייסן טוהן די מצוה.
די לשון הטור (סימן תרכ"ה) איז, בסוכות תשבו שבעת ימים וגו׳ למען ידעו דורותיכם כי בסוכות הושבתי את בני ישראל בהוציאי אותם מארץ מצרים תלה הכתוב מצות סוכה ביציאת מצרים וכן הרבה מצות לפי שהוא דבר שראינו בעינינו ובאזנינו שמעני ואין אדם יכול להכחישנו והיא המורה על אמיתת מציאות הבורא יתעלה שהוא ברא הכל לרצונו והוא אשר לו הכח והממשלה והיכולת בעליונים ובתחתונים לעשות בהן כרצונו ואץ מי שיאמר לו מה תעשה כאשר עשה עמנו בהוציאו אותנו מארץ מצרים באותות ובמופתים והסוכות שאומר הכתוב שהושיבנו בהם הם ענני כבודו שהקיפו בהם לבל יכה בהם שרב ושמש ודונמא לזה צונו לעשות סוכות כדי שנזכור נפלאותיו ונוראותיו ואע"פ שיצאנו ממצרים בחדש ניסן לא צונו לעשות סוכה באותו הזמן לפי שהוא ימות הקיץ ודרך כל אדם לעשות סוכה לצל ולא היתה ניכרת עשייתנו בהם שהם במצות הבורא יתברך ולכן צוה איתנו שנעשה בחדש השביעי שהוא זמן הנשמים ודרך כל אדם לצאת מסוכתו ולישב בביתו ואנחנו יוצאין מן הבית לישב כסוכה בזה יראה לכל שמצות המלך היא עלינו לעשות. און דער ב"ח זאגט טאקע אז מ'זאל מכוון זיין די טעם כי בסוכות הושבתי את בני ישראל בהוציאי אותם מארץ מצרים געדענקן אז הקב"ה האט אונז ארויס גענומען פון מצרים. און אזוי פסקנט דער מג"א (סימן תרכ"ה).

לויטן ב"י און אזוי זאגט ער אין מחבר (תרכ"ה) איז די טעם פון מצות סוכה זכר לענני הכבוד, און דער טו"ז מסביר אז ס'ווענט אין די מחלוקה פון די גמ' פון ר' עקיבא ור' אליעזר צו איך זאג סוכות ממש אדער ענני הכבוד, אויב זאגט איך סכות ממש איז עס א זכר ליצאת מצרים אבער ער זאגט אז אונז נעם מיר אן זכר לענני הכבוד דארף מכוון זיין די טעם כי בסוכות הושבתי זכר לענני הכבוד. קומט דער פרי מגדים און זאגט אז מ'זאל ביידע מכוון זיין סיי זכר ליצאת מצרים און זכר לענני הכבוד

היוצא לנו מכל זה, אז צו מקיים זיין די מצוה כתיקונה זאל מען מכוון זיין,
א) אז מ'איז מקיים די מצוה ווייל הקב"ה האט אונז געהייסן,
ב) זכר לענני הכבוד
ג) זכר ליצאת מצרים
ד) זכר שישבו בסוכות ממש