בַּאדי לענגוויטש - שפת הגוף

[שעפטאל]

כ'וועל אנהייבען מיט איין אינטרעסאנטע שטודיע, הלוואי ווער איך געוואר נאך אזעלכע!
אויב איר קענט זיך אויס אין דעם זיי אונז ביטע מהנה

וויסען אויב זיין ענטפער איז אמת צו ליגענט דורעך זעהן צו וועלכע זייט זיינע אויגען גייען הארט פארן ענטפערען

הקדמה 1: ס'איז באוויסט אז יעדע מענטש האט די קאנטשרעס מוח איין זייט קאפ, און די אנדערע זייט פאר זכרונות
אבער וועלעכע זייט איז ביי יעדעם אנדערש [שטודיע צייגט אהן אז ס'ווענט זיך געווענדליך וועלכע שפראך איז די עיקר שפראך ער ליינט, ביי אידיש ליינער (ווי אויך לשה"ק, עיברית,) איז די רעכטע זייט מוח פאר נייע זאכען און לינק'ס פאר זכרונות. ווייל די שפראך גייט פון רעכטס צו לינק'ס. ביי די ענגליש ליינען'דיגע וואס ס'גייט פון לינק'ס צו רעכט'ס איז לינק'ס פאר חידושים און רעכט'ס פאר זיכרון. כ'פארשטיי נישט פארוואס, אבער אזוי זאגט מען]

הקדמה 2: געווענדליך שווימען די אויגען (די שווארץ אפעל) צו די זייט מוח וואס מ'ניצט דעמאלס. [ווען מ'פרעגט א שאלה און יענער דארף אויפקומען מיט א עצה, געווענדליך קוקט עס אויס אזוי: יענער בלייבט שטיל, זיינע אויגען ריקען זיך פון זייט צו זייט. ער נישטערט פאר חידושים, אבער דאס ברענגט אהים ארויף זכרונות (ווי פריערדיגע הנחות) אזוי פאהרט ער פון זייט צו זייט]

און יעצט צום סימן
ווען די פרעגסט איינעם א שאלה (וואס די תירוץ דארף צו זיין אין די חלק הזיכרון) און זיין אויגען שווימען צו די זייט פון זיין מוח וואס איז געווידמעט פאר חידושים, זיכט ער דאך א חידוש, ער זיכט זיך נישט צו דערמאנען די אמת
[אדער ווען ער זיכט קודם אין די זיכרון זייט, אבער דערנאך פליהט די אויגען שנעל צו די חידושים זייט (אויפצוקומען מיט א תירוץ וואס איז עם מער באקוועם...) עס צו פארקויפען]

ווי אזוי ווייס איך וועלכע זייט איז זיין זיכרון?
זייער פשוט. פרעג עם א שאלה וואס ער דארף נישטערען אין זיין זיכרון פארען ענטפער. [וועלכע קאליר האט געוועהן די קארפעט אדער קאויטש אין דיין הויז ווען דו האסט אויפגעוואקסען? ווער איז געוועהן דיין כתה ד' ענגליש טיטשער? וואס האסטו געהאט פאר נאכטמאל לעצט וואך דינסטאג?] נאטירליכער'הייט גייען זיינע אויגען צו זיין זיכרון זייט

[אבער דוקא א שאלה וואס מאכט עם נישטערען. משא"כ ווען די תירוץ איז עפעס וואס איז נאך זייער פריש ביי אהים.]

דעם כלל איז זייער ניצבאר, מענטשען ווערען פארלוירן ווען זיי זעהן אז דו ווייסט סייווי און פראבירען מער נישט צו זאגען ליגנט

נ.ב. דאס איז די סיבה פון די פאליציאנט וואס פרעגט דיך: איז דיס יאר וויקעל? ווי וואוינסטו? הגם ער גייט אלעס זעהן אויף די קאמפיאטער. ווי אויך ביי א אלטצהיימער'ס פאציענט ל"ע (וואס זענען נאך לעיתים חלים) קוקט מען ווי ער זוכט די ענטפער. [געהערט פון אדמו"ר מ'קעכניע. גרענד סלעם לעקציע 14]