טיעפע הומאר

[חסיד פון ליטא]

ברוך אשר לא השבית לנו גואל, אז מ'לעבט דערלעבט מען - זאגט די וועלט.
ס'איז יעדער עדות צום פארשלאפענקייט וואס האט געהערשט דא אין שטיבל די לעצטיגע תקופות, א פארשלאפענקייט פון שעפערישקייט, א פארשלאפענקייט פון חכמה ופקחות עד שבא גדליה והעמידו על אחת.
מיט זיין טיעפע הומאר האט ער באוויזען צו ערוועקן די שלאפענדע, די ניקים לא נודעו למי האבן אנגעפאנגען צו מגלה זיין טפחיים, די אלטע בערן האבן זיך געיונגערט אין פריידן, עס שיינט א נייעם ליכטל אין שטיבל, עס איז צום ערווארטן אז די איבעריגע לייבן זאלן זיך נעמען ברומען בקול רמה, און די שטיבל זאל גענצליך צוריקזעהן איר אמאליגן גלאנץ.
ברם זכור אותו האיש לטוב וגדליה שמו, לאמיר אים דא באגריסן אויף זיינע וואונדערליכע ארבייט שהראו פירות, נוצר גפן ישתה יינה, און אים דערלאנגען א מחיית כפים.