פארשטיין די קוק ווינקעל פון צדיקים

[הדסים]

מען הערט אמאל ביי א קופקע, אדער דא אויף ק"ש, טענות אויף רבנים אויף א זייער אינטערסאנטע אופן.

זיי לאזן נישט האבן קיין אינטערנעט, ווייל זיי וועלן פארלירן קאנטראל אויפן ציבור. שירים ושיעורים איז אסור, ענדערש זאל מען קומען צו מיר אין ביהמ"ד. אא"וו.

איך קען נישט אלע אדמורי"ם, רבנים, און עסקנים פערזענליך, אבער איך קען געוויסע. און איך קען זאגן קלאר, אז זיי אלע מיינען עס זייער ערנסט. און לאמיר קלארשטעלן, איך רעד נישט דא פון עפעס א אונטערן באוואוסטזיין מחשבה וואס האט מעגליך עוואלווט דורך די דורות. און איך רעד אויך נישט פון די מיינונג פון די מענטשן ארום דעם צדיק. איך רעד דווקא פון די מחשבה פונעם צדיק צו זיך אליין. ווען א צדיק וויל למשל ארויסגעבן אן איסור אויף א אומ'צניעות'דיגן בגד, וואס טראכט ער באמת? דאס איז די ריכטיגע זאך לעשות נחת רוח לבורא ב"ש.

איך וואלט עס געקענט זאגן פשוט פון מיין אייגענע עקספיריענס מיט אזעלכע אידן, און אפילו אויך פון מיין אייגענע עקספיריענס אלס בחור אין געוויסע זמנים. אבער עס וואלט נאך געקענט זיין א סברא אז אנדערע צדיקים האבן נישט אייביג אזעלכע ריינע מאטיוון. דארף מען נישט מער ווי כאפן א בליק אין די פסיכילאגיע ריסערטש אויף רשעים ווי רוצחים און רויבערס, און מען זעט קלאר אז ווען איינער נעמט יענעם'ס געלט, האלט ער אז דאס איז ריכטיג, אא"וו.

איז לאמיר נעמען א משל. ווען מען באגלייט א צדיק מיט א מאטארקאדע, ווייסט ער אוודאי אז ס'איז אלעס נארישקייטן. איז וואס טראכט ער צו זיך אליינס? עפעס אזוי: עס איז דאך נישט קיין איסור, און די אלע אידן ווילן עס טון, און באמת פלעגט זיין אזוי איינגעפירט צו אפגעבן כבוד פאר רבנים, צו אריינגעבן אהבת התורת און כבוד התורה אין די אידישע הערצעלעך. (איך ווייס איך בין טאקע נישט ווי יענע רבנים, אבער וואס טוט מען נישט פאר די קינדער).

איך האב לעצטנס געטראכט אויף אזעלכע מעשיות וואס מען פארציילט, אדער בריוון וואס מען זעט, פון צדיקים וואס האבן געזאגט אויף זיך עליתי למרום וכדומה. קען זיין אז עס געווען א חלום, און זיי האבן עס אליין געגלייבט מיט אן אמת. מ'דארף קוקן אויף יעדע מעשה פאר זיך, און זען צו עס שטימט. (פארשטייט זיך אז געוויסע צייטן קען א צדיק האלטן עת לעשות לה', און מען דארף זאגן שקר יעצט).

וואס האלטסטו צדיק?