ביים סדר נאכט אלס קינד

[זעקעל]

קדש !!! הער איך מיין טאטע אויסשרייען ווי כאילו זיין ערוואטעטע תירץ איז בסך הכל איעדעם צו זעהן שטיין גרייט און זיין דא ״פאולי״ פאר אים יעצט און דיע מינוט, (היינט איז ער דאך דער קעניג - אייגענטליך ווען נישט) איך אבער פונקט ווי דער לעמעל פון קרבן פסח, גראם אים באלד אנשטאט מיט א אומוויסענדע תמימות דעם איינעם תירץ וואס איך קען - קדש ווען דער טאטע קומט אהיים וכו׳ זייער שיין זעקעל קאמפלימענטירט מיך מיין טאטע מיט אן ארויסקעקוועטש׳טען שמייכעל וואס קוקט אויס נענטער צו א געניץ ווי צו א שמייכעל און לייגט באלד צו אזא ״פעשי געוואלדיג״ מיט א קענטיגער פלוצלימדיגער הרגש כנוסח בתי אונגארן
(צו באמערקען די באדייט פון די הוספה ״ פעשי געוואלדיג״ ווייסן ביידע פון אונז נאך אלץ נישט עד היום הזה, לכורה א תיקו אויב עפעס בכלל)

פארזעצונג איה