אפענער חינוך, עד היכן הדברים מגיעים?

[קאנצעפט]

אקעי, ערלעדיגט, לאמיר זאגן אז מ'דארף מחנך זיין די קינדער צו אפנקייט, זיי אלעס דערציילן, וואו מאלט מען די ליין? וואו שטעלט מען זיך אפ אז, עד כאן, דאס דערצייל איך נישט, אדער דאס וויל איך נישט ער זאל זען/וויסן?

איך וועל זיך מסביר זיין מיט אפאר משלים:
זאל איך דערציילן מיינע קינדער איבער אלע מחלוקת וואס איז פארגעקומען אין כלל ישראל? (מיין געפיל לאזט מיר נישט עכט, כ'זע נישט די תועלת, אבער כ'ווייס עלטערן וואס טוען דאס).
זאל איך נעמען מיינע קינדער אין וואלמארט? (אפשר איז גוט ער זאל זען אלע מיני גוים, און וויסן אז מיר זענען אנדערש?)
זאל איך זיי לאזן ליינען די שטערן, שפאקטיוו, בלאט, איד, צייטונג?
זאל איך זיי לאזן הערן ליפא שמעלצער? וואס איז מיט ניגונים אויף עברית וואס איך גלייך זייער, ווי למשל חיים ישראל?
זאל איך זיי אריינלייגן א פחד קעגן פגם הברית, מיט די שוידערליכע שטראפן פון זוהר דערויף? (אפשר איז בעסער אז ער האט נישט א לעבן פיל מיט טארטשור פון דורכפאלן און זיין צובראכן, אדער פארקערט, דאס וויל דער אויבערשטער פון זיי?)

איך פארשטיי מדארף מחנך זיין אז ס'איז דא כל-ערליי אידן, און אלע זענען ערליך, אונז זעמיר אנדערש וכו', דאס האב איך אויך געוואוסט אלץ אינגל, אבער אויב ווי מ'זאגט אז מחנך זיין די קינדער מיט אפנקייט העלפט פאר זיין עתיד, דאן פארוואס זיי נישט נעמען צו א באולינג געים, טראגן צו קאנצערטן, וכו'?
כ'קען באשטיין צו זען די מיינונגען פון די מגיבים דא, וואס איז 'נארמאל' און 'געזונט' פאר א חסיד'ישע אינגעלע וואס וואקסט אויף צווישן די פרומסטע ש'בפרומסטע?
(אויב ס'איז שוין דא אן אשכול דערויף (פראבעבלי...) דאן צייכנט עס צו, און סארי פארן באדערן...)