פרייזן פאר טעראפי אדער ספעציעלע הילף - א רשעות?

[שמעקעדיג]

איך וויל דא אין דעם אשכול אויסשמועסן א זאך וואס קוועטשט מיר שוין א שטיק צייט, און איז ווי א זייטיגע נקודה אריינגעקומען ביי די "סומטחה" פון וו"ב.

דער עולם האט געשימפן, און זאגאר גע'טענה'ט אז ס'איז א רשעות צו טשארדזשן $250 א שעה, און אפילו בלויז $150 איז א רויבעריי, פאר טעראפי, קאוטשעס, אדער אנדערע הילף מיטלען.

און היות איך האב ידידים וועלכע טוען אביסל אין דעם פעלד, וויל איך אביסל מרחיב בדיבור זיין אין דעם ענין, כאטש מען האט עס שוין בארירט אין אנדערע אשכולות.

כדי א יונגערמאן זאל קענען קאווערן זיינע פשוט'ע הוצאות - נאך בעפאר וועלכע לוקסוס - דארף מען ארבעטן א גאנצע פולע וואך. לאמיר נעמען א פשוט'ן משל, א גראסערי מאן. ער פאקט די שעלווס, אדער א קעשיער וועכער שטייט ביים רעזשיסטער. אז ער ארבעט 40-50 שעה א וואך, און באקומט 20 דאלער א שעה, קען מען קוים אדורכלעבן דעם וואך (זעלבסטפארשטענדליך ס'ווענדט זיך וואו מען וואוינט און וויפיל קינדער מען האט, אבער איך רעד בכלליות, כמובן).

ווייניג מענטשן באקומען אזויפיל באצאלט, אבער אפילו אויב באקומט מען יא, איז עס א מצומצמ'דיגער וועידזש, נאכן רעכענען אלעס וואס א איד לאזט זיך קאסטן פאר פשוט'ע הוצאות.

דאס אלעס רעדט מען פון א פשוט'ן דזשאב, וועלכע פאדערט נישט קיין שום אינוועסטמענטס, טרעינינג (כ'מיין אוטסייד טרעינינג, נישט אז דער באלעבאס לערנט דיר אויס וואס צו טון בשעת ער צאלט שוין).

לאמיר נעמען א משל פון א לאיער אדער א דאקטאר. זיי לאזן זיך קאסטן אלפים ורבבות ביי יעדן סעסיע, און בפרט ביי שווערערע קעיסעס, וואס איז א ריזיקע. קיינער קוקט זיי נישט אן ווי רשעים. יעדער פארשטייט אז זיי האבן זיך אויך געלאזט קאסטן רבבות זיך צו לערנען דעם פאך, און במשך די יארן האט מען בכלל נישט געארבעט נאר געלעבט אויף בארג און הלוואות, מיטן חשבון צו באצאלן לכשירחיב (חוץ א קינד פון א עושר).

איך פערזענליך האלט אז עכ"ז רוב לאיערס און דאקטוירים טשארדזשן א געוואלד, זייער אסאך. לעבן אין שוואוילטאג. בשעת דאקטוירים האבן נאך אפשר פארשידענע שווערע הוצאות שפעטער אויכעט, ווי די אינשורענסעס ווי מאלפראקטיס און כלים מכלים שונים, און דארפן כסדר לערנען נייע לימודים צו זיין אפ-טו-דעיט מיט די מעדיצינישע וועלט, אבער לאיער'ס האבן דאס אויך נישט (כמעט). און אפילו ביי היימישע, האב איך שוין געפרעגט אויף זינגערס וועלכע קענען טשארדזשן ממון ודמים פאר א 2-3 שעה זינגען, און די איינציגסטע אינוועסטמענט איז אפשר וואויס-לעסאנס און א מיקראפאן (אה, און א "דילעי" מאשינדעלע), און איז נישט מער ווי א סייד-דזשאב.

יעצט איז מיין שאלה, פארוואס איז א טעראפיסט (איך רעד יעצט פון לייסענסד) נישט נכלל אין דעם קאטעגאריע? ער האט דאך געלערנט, אוועקגעגעבן טעג און נעכט, אלפים ורבבות (אזויפיל קאסט עס!) זיך צו לערנען זיינע מיטלען, און אפילו מען זאגט "יא, ער הערט נאר אויס" וואס איז אפשר אמת למחצה ולשליש ולרביע, איז אויסהערן אויך א פאך וואס מען לערנט אויס ווי אזוי צו טון, ווי אזוי צו לייענען צווישן די שורות, און ווי אזוי ארויסצונעמען יענעמ'ס שוואכקייטן און שטארקקייטן כדי צו וויסן אויף וועלכן דירעקציע אים צו פירן!

און חוץ מזה, בשעת דער פשוט'ער ארבייטער גייט נישט אן צי עס איז ביזי צי נישט, ער פאנטשט זיין קארטל יעדן אינדערפרי 9:00 און פאנטשט ארויס 6:00, און ער ווייסט אז זיין וועידזשעס גייט ער באקומען, איז א דזשאב פון געבן הילף פאר אנדערע גענצליך אנדערש. עס קען אדורכגיין טעג און ער זאל בכלל נישט האבן א קליענט! און אפילו ער האט יא א ביזי טאג, קען ער דען אויפנעמען קליענטן פון 9-5?? מען דארף דאך קאפ און מח פאר יעדן באזונדער?

איך האב שוין געספענדט געלטער פאר הילף אין געוויסע ענינים, און איך ווייס ווי שווער עס איז צו באצאלן די פעימענטס פאר זיי. אבער איך האלט אז עס קומט זיך זיי ערליך!

קען מיר איינער מסביר זיין פארוואס נישט?