כצאן לטבח? דעם נייעם דור

[לומד]

איך קוק זיך ארום אזוי, אויף דעם דור יתום וואס האלט ביי גארנישט (חוץ פון די פאר יודען וואס האלטן נאך יא ביי עפעס, לקיים מה שנאמר עמד ושתלן בכל דור) מען דרייט זיך ארום ווי פערדן נעבעך, מען הייבט נישט אהן צו וויסען פון חובת האדם בעולמו, בעסער געזאגט מען וויל נישט וויסן, עבדא בהפקירא ניחא ליה, מען פראבירט צו דערשטיקן יעדן דבר אמת, לערנען לערענט מען נישט, נאר אביסעל לקיים אני ואפסי, מען דאווענט אויך נישט, נאך אפטיהן כמעט כל עבירות שבתורה טוט ער א טובה און קלאפט זיך סלח לנו, ווייטער מיט דעם לנו פשוט מפני היראה, חסידות מאן דכר שמיה, ביי א טייל איז עס חכמה יונית ודו"ק, און ביי א טייל איז עס מען פרעגט נישט קיין קשיות, און ביי אנדערע איז עס הערינג מיט גאלע אדער גאר קוגעל, און ביי אפאר הנקרא פיינע יודען איז סוף כל סוף די א' ב' פון מוסר ראשית. חכמה של"ה וכו' גארנישט מייט קיין חסידות אהן געשטויסען, נישטא מיט וועם צי רעדען קיין גלייכען ווארט. וואס וועט זיין מיט אונזער קינדער? איז דא א וועג ארויס? וואס קען טוהן בדרך השתדלות לקיים כי לא תשכח מפי זרעו?