הגראי"ל שטינמן ווייטער פארלאזט זיך נישט אויף ר' חיים און ער האט געזאגט אז אפילו אינמיטען שמונה עשרה דארף מען אנטלויפן. www.bhol.co.il/Article.aspx?id=70849&cat=6 די מיסעלס זענען פונקט אזוי ווי אן עקרב.
אנדערע זאגן גאר אז דער חזו"א האט געזאגט פאר א ירושלימער איד אין 1948 (מלחמת השחרור) וואס האט זיך אויסגערעדט אז ער האט מורא אין ירושלים ווייל די ירדנ'ער באמבארדירן דארט, האט אים דער חזו"א געזאגט אז ער קען קומען קיין בני ברק ווייל דארט וועט נישט זיין קיין באמבעס (די ירדנ'ער האבן נישט געקענט באמבאדירען ביז בני ברק) ותו לא אמר ולא מידי, און ראט"ט האט עס איבערגעדרייט פאר א תורה שלימה אז בבחינת שגגה שיצא מפי השליט איז להרע וק"ו להטיב, און עד עולם וועט קיינמאל נישט פאלן גארנישט אין בני ברק.
דאס איז א לאנגער און זייער א חשובער נושא אויסצושמועסן, אפילו אז דער חזו"א האט יא אזוי געזאגט איז עס בגדר נבואה וואס מוז מקוים ווערן? קען זיך נישט חלילה מאכן אז עס זאל יא פאלן אפילו עס איז דא א הבטחה פונעם חזו"א? איז עס ריכטיג וואס הונדערטער קינדער מאכן זיך נישט וויסענדיג ווען עס קומט א מיסל און שטעלען זיך איין זייער לעבן אויף א ווארט פונעם חזו"א? ווייטער האבן דען עלטערן רעכט אינגאנצן זיך נישט צוטוהן מאכן פונעם אלארעם? מילא אויף זיך קען זיין אז מען מעג זיין א מאמין אין א פארנעפעלטע ווארט פונעם חזו"א, אבער האבן זיי דען א רעכט אויף זייערע קינדער זיי אייצושטעלען זייער לעבן?
אזוי צי אזוי, נפל דבר בני ברק תרתי משמע, און נעכטען איז געפאלן א שטיקעל מיסל אין בני ברק, ב"ה קיינער איז נישט געשעדיגט געווארן אבער פארט איז עס געפאלן.
עס איז העכסט צייט אז דער עולם דארט זאל מאכען א חשבון הנפש צי איז עס נארמאל אחריות'דיג און הלכה'דיג אויסגעהאלטען זיך נישט צו טוהן מאכן פונעם אלארעם.