וואס איז אייער פערספעקטיוו אויף די דרשו סיומים?

[שמעקעדיג]

איז מאדנע אז איך קוק אן די דרשו סיומים סענזאציע ווי איבערגעטריבן?

דאנט געט מי ראנג. איך שעץ און רעספעקטיר די לומדי תורה ביז גאר, די וועלט שטייט דאך אויף תורה ואין לו להקב"ה אלא ד' אמות של הלכה. איך בין אויך גאר דאנקבאר פאר די מייסדי דרשו, ווי הרב האפנשטאטער וכדו', זיי האבן זיכער געמאכט א געוואלדיגע פאזיטיווע מהפכה ביי כלל ישראל, אריינגעברענגט תורה, סיפוק, אין א ריזיגע חלק כלל ישראל, אשרי חלקם!

איך בין אויך מסכים אז מען דארף מאכן א שיינע סיום ווען מען דערגרייכט א ציל, סיי איינצוקעשן דעם גוטן געפיל, און דאס גיט א שיינע שטופ אויף ווייטער אויך, סיי אויף די יעצטיגע לומדים און ברענגט אויך אריין פרישע הייליגע אידן צו לערנען און מקיים זיין די תורה.

אבער עפעס שטערט מיך, איך קען עס נישט גענוי אנטאפן. די איבערגעטריבענע פראפעגאנדע ארום די וועלט, די באמבאסטישע פלאקאטן און עדס אין אלע אויסגאבעס, דאס בלאזן, מאכן אבנארמאלע מעמדים, איז שוין לדעתי אביסל ארויס פון יעדן נארמאלע גדר.

איך געדענק יארן צוריק איז געווען א סדר משנה ברורה וואס מען האט געקענט ענדיגן יעדע יאר – עס איז ארומגעגאנגען א לוח פון שמחת תורה ביז שמחת תורה, און אסאך מענטשן האבן מסיים געווען גאנץ משנה ברורה דורך די פראגראם, און קיינער האט נישט איבערגעדרייט די וועלט.

אפשר קען זיין אז אין היינטיגן דור דארף מען דאס האבן, אז מען מאכט שוין יא פאזיטיווע שינויים און שיינע פראגראמען אין כלל ישראל, איז דאך דאס די ריכטיגע שמחה של מצוה, עבידנא יומא טבא לרבנן זאל זיין אויפן מערסט-באמבאסטישן אופן וואס שייך, און זאלן די צעירי הצאן וואס ווערן איבערגענומען פון יעדע נארישע מגושמ'דיגע עדווערטייזמענט אביסל ענדזשויען א שמחה פון תורה?