דורך הדד בן בדד » מאנטאג אוגוסט 25, 2014 3:07 am
דער היסטארישער פסק איבער די באבוב'ער סכסוך
כאילו איך בין דא עפעס דער וועלטס מומחה אין דעם ענין, אדער עניינים, האט מען מיך גע'טעג'ט אין דעם אשכול, און געשיקט מעסידשעס אין אישי, בייסיגע און רחמנות'דיגע, אז איך זאל מיך לאזן הערן. אבל מה יעשה הבן אז די בעסדין האט מיך נישט געפרעגט פארן ארויסלאזן דעם קאץ פון זאק צו איך בין רעדי פאר דעם, ווייל ווען יא וואלט איך זיי געבעטן ווארטן נאך א וואך. דעם וויקענד האב איך זיך פונקט זייער נישט גוט געפילט און צווישן זיצן ביים דאקטער, אין בית הכסא און טרייען זיך אויסצורוען אביסל, האב איך זיך כמעט נישט צוגעזעצט צום כלי און פשוט נישט געהאט קיין כח צו טראכטן, און אוודאי נישט צו שרייבן.
כרגע פיל איך זיך אביסל בעסער (נאך צוויי מעת לעת פון נעמען מעדיצין), און אזוי ווי מען בעט מיך (אההה, כ'פיל מיך גוט, איינער רעכנט זיך שוין ענדליך מיט מיין מיינונג), וועל איך אפשרייבן מיינע פאר שורות ארום דעם פסק.
סאו ראשית, מיר (צד 45) האבן געכאפט א הילכיגן פראסק. נאו טו וועיס אבאוט איט. איך שרייב דאס גלייך ביים אנהייב כדי קיינער זאל נישט זאגן איך לעב אין דינייעל. יא, עס איז א געזונטער, הילכיגער, קלינגעדיגער פראסק. געוויסע מענטשן האבן זיך געריבן די הענט גענוג לאנג אזוי אז דער פראסק זאל זיין איינס און אזעלכעכס, און עס איז זיי געלונגען.
ובכן, פיין, מען האט געכאפט א פראסק. נו וואס איז שוין יעצט. יעדער קלוגער איד ווייסט אז א פראסק איז נישט קיין ענד אלל, עס איז נישט קיין סוף פסוק און אוודאי נישט קיין עק וועלט. נאך א פראסק קען מען זיך אויפהייבן און גיין ווייטער, און זאגאר זיך זייער שיין צוריק שטעלן, דער רושם פון דעם פראסק בלייבט זייער א קורצע צייט.
איז אין קורצן איז אזוי. איך גלייב אז דינסטאג נאכט גייט מען הערן אז מען נעמט אן דעם פסק, פארשטייט זיך עס גייט קומען מיט א שטארקע חיזוק דרשה, אז דאס דוקא ווייזט אז מיר זענען יא די עכטע באבוב, ווייל מיר גייען אין די וועגן פון אונזערע רביס. אונזערע הייליגע רביס, הרה"ק מהר"ש ובנו הרה"ק מהרנ"ץ וואלטן זיכער אזוי געטאן, און דעריבער, מיר, זייערע תלמידים, חסידים און קינדער וועלן גיין אין זייערע וועגן און טאן וואס זיי וואלטן געטאן און אננעמען דעם פסק, על אף וואס עס איז קלאר גע'פסק'נט קעגן די תורה, פול מיט אייגענע אינטערעסן, אשר כל רואיו יכירון, וכל בר בי רב דחד יומא זעהט זייער קלאר, און נישט דוקא צווישן די שורות, אבער פונדעסטוועגן, מיר טוען וואס אונזערע רביס האבן אונז געלערנט און מיר זענען מקבל דעם פסק.
פון היינט אן הייסן מיר קהל באבוב45!!!
*
בערך דאס גלייב איך גייט זיין דער סגנון פון דעם אסיפה דעם קומענדיגן דינסטאג נאכט. פארשטייט זיך אז מען וועט זיך מן הסתם באציען צו אנדערע דעטאלן אויך, אבער דאס גייט זיין דער מהלך, לפי עניית דעתי הקלושה. (דיסקלעימער: דער אדמו"ר מ45 רעדט זיך נישט מיט מיר אדורך).
*
חוות דעתי העשירה
מער ווייניגער בין איך איינשטימיג מיט איינגעמיירעט און מיט גאלד (און אזוי אויך די אנדערע וואס האבן געשריבן באותו סגנון), מיט איינגעמיירעט לגבי דעם מהלך אויף ווייטער, אז רמ"ד דארף יעצט ווייזן לידערשיפ, עפעס וואס ער קען זייער גוט, און איך גלייב ער גייט עס טוהן, און זיך נעמען בויען זיין קהילה און חסידות אן קוקן אויף צוריק, וויפיל ער ארבעט יעצט אריין אין זיין עולם גייט ער ארבעטן נאך מער, אזוי אז אין אפאר יאר וועט קיינער נישט געדענקען ווער איז עכט און ווער איז פעיק, און איך בין נישט זיכער אז ער וועט נישט איבערוואקסן דעם אינגערן פעטער זיינעם פי כמה, דער פעטער קען טאקע שיין זינגען און טאנצן, פיל שענער פון דעם נעפיו, אבער דעצאל, דא ענדיגן זיך זיינע מעלות, אין אלל עלס - אין די זאכן וועלכע זענען פיל וויכטיגער פאר א חסידות ווי זינגען און טאנצן - שטייגט אים דער נעפיו איבער אן א שיעור מאל. עס איז ניטאמאל קיין פארגלייך. (זיסע חלומות? אפשר, אבער עס קען דאך פאסירן. איר האט זיך דאך געשוואוירן אז דאס וואס איז יעצט דא גייט אויך קיינמאל נישט זיין, און נאך יעצט לעבט איר - אין געוויסן טייל - אין דינייעל אז עס עקזיסטירט).
אזוי אויך לגבי דעם נאמען, גיי איך מיט גאלד'ס מהלך. איך זעה אין פסק אז די חברה שרייבן דארט אז זיי זענען מסכים א צונאמען פון א שטאט, אבער היות צד 45 וויל דוקא 45 זענען זיי מסכים. (בד"וו, עס האט מיר געקאסט א גוטן לאך ווען איך האב געליינט אין דעם פסק אז 48 מעג אויך צולייגן א נאמען אויב זיי ווילן, חחח...)
איך זעה אין דעם א גרויסע חכמה און גאליציאנע כיטרישקייט, (און איך זעה טאקע אז צד 48 שמעקט עס נישט, זיי ווילען ענדערש צאנז באבוב) ווייל חוץ פון דעם מציאות אז אזוי טוישט זיך גארנישט, ווייל ער וועט זיין 45 און דער אנדערער וועט בהכרח בלייבן 48, דאס איז אבער נאר די פירות הנושרין, דער עיקר איז, אז אזוי גייט דער נאמען קיינמאל נישט ווערן אויסגעפירט למעשה דארט ווי עס מאכט א נפק"מ.
לדוגמא, לאמיר זאגן אז כולל זיבענבירגן גייט נאכאמאל ברענגען דעם אדמו"ר מ45 אלס נואם הכבוד, פרוביר זיך פארשטעלן אז דער טשערמאן רופט אויס אזוי "און יעצט רבותי, וועלן מיר האבן די זכיה צו הערן דעם נואם הכבוד, כ"ק אדמו"ר מ'באבוב45"...
יעדער פארשטייט אז דאס גייט קיינמאל נישט פאסירן. אדער נאך א משל. רמ"ד איז א שוואגער מיט איינעם פון דעם רחמיסטריווקא רבי'נס קינדער, און ביי יעדען פון זיינע חתונות איז ער מכבד רמ"ד מיט א ברכה אונטער די חופה און א מצוה טאנץ. קלערט איר אפשר אז מען גייט אים אויסרופן אדמו"ר מ'באבוב45?
איר קלערט אפשר אז ווען ער גייט גיין באזוכן דעם סקווערער רבי גייט אים דער סקווערער אדרעסירן אלס באבוב45'ער רבי...
א באבוב'ער חסיד פון 45 וואס גייט דרוקן א ספר און גייט אריינלייגן א יישר כח פאר זיין רבין גייט ער שרייבן "מורי ורבי כ"ק אדמו"ר מ'באבוב45?
יא, איך ווייס אז די שופטים פון דעם פסק האבן אויך געקלערט פון דעם און האבן קליפ און קלאר אנגעזאגט און עס ארויסגעשריבן יאוונע ויאסנע אין דעם פורים צעטל זייערן, צושפרייט איבער כמה וכמה סעיפים, דעם הארבקייט איבער וויאזוי צד 45 מוז אלעמאל זיכער מאכן [באופן אז יענער זאל פארשטיין אז ער "מוז" אזוי טון] אז מען זאל אים נאר אזוי רופן און שרייבן זיין נאמען, ער און אלע זיינע חסידים און אלע אנדערע מענטשן פון די וועלט (הגם זיי האבן פארגעסן דארט מחייב צו די גרים שיתגיירו לעתיד, קען אבער זיין אז אין איינע פון די צוקונפטיגע דיונים וועלכע זיי האבן זיך דארט פארזיכערט, וועט מען איבער דעם אויך דן זיין).
אבער טאקע דאס ווייזט אז די שופטים-שרייבער פון דעם פסק לעבן ערגעץ אין לאלא-לענד, אז זיי חלומ'ען אז עס קען אפילו אזוינס פאסירן. ואין זה אלא מראה פנים אויף וואס האט זיי באמת געשטופט צו שרייבן אזא וואנזיניגן צעטעלע (כמבואר להלן בעז"ה).
אמת, עס וועלן זיכער זיין אומבאקוועמליכקייטן און אומאנגענעמליכקייטן (בארואיג זיך, איך מוז דאך אמאל שרייבן אזעלכע וויכטיג אויסזעענדע ווערטער אויך...) ווען עס וועט זיין אזעלכע מוסדות, ארגאניזאציעס אדער אויסגאבעס, וועלכע וועלן דוקא יא אים אזוי רופן אדער שרייבן, אין אזעלכע פעלער ווי עס וועט אפילו וויי טון, אבער ליסען, יעדער איינער גייט דורך אזעלכע זאכן. איך רעד פון דעם בדרך כלל, ווי אזוי די וועלט וועט עס אננעמען.
משא"כ אויב איז ער מסכים צו צאנז-באבוב וכדו', גייט דאס בלייבן זיין נאמען. און דערפאר זעה איך דאס דוקא אלס א געלונגענעם טריק פון צד 45, יא, מען גייט מן הסתם מאכן נייע לעטטערהעדס, "קהל באבוב 45", און אזוי אויך אויף די באסעס, די חוזק אבער גייט זיין יעדעס מאל באזונדער אויף דעם בעסדין און נישט אויף באבוב, יעדעס מאל וואס אזא באס וועט ארום פארן אין בארא פארק גייט עס דערמאנען פאר טויזענטער פרעמדע מענטשן דעם עוול ופשע וואס דא איז אפגעטוהן געווארן.
און צו דעם אלעם, קענט איר אלע זיין זיכער (יו קען מארק מיי ווארדס אן דיס וואן) אז דער ציפער 45 גייט אראפקומען. עס גייט נישט בלייבן. טריי עס יו מעי, פריער אדער שפעטער גייט עס אראפקומען. און דעמאלס וועט נישט זיין די מאמענטום צו שרייען מסרב אדער לא ציית דינא, עס וועט זיין אלטע אויסגעדראשענע נייעס.
ווען דאס גייט פאסירן גייט לכאורה צד 48 שרייען און בריקען, מן הסתם אויך ווארפן פאשקעווילן און אנפירקלען די באסעס (אזוי ווי זיי האבן שוין געוויזן אז זיי קענען, כיד רבם הטובה עליהם), אבער עס וועט האבן בערך אזא פנים ווי ווען דער איד פלעגט יעדע פאר וואכן אריינלייגן א הכחשה פון פארשידענע מוסדות אז זיי האבן עכט נישט אריינגעלייגט א מודעה אין דעם גע'אסר'טן בלאט...
ס"ה, גייט צד 45 ארויס פון אזא מהלך מיט סימפאטיע פון די וועלט אלס נרדפים, מיט רעספעקט פון די וועלט אלס גיבורים און ערליכע מענטשן וועלכע פאלגן א פסק כאטש עס איז קארופטירט פון אנהייב ביזן סוף, זייער רבי גייט ארויס אלס א מנהיג בעל שיעור קומה וועלכער קען זיך דערהייבן העכער די נידריגע פערזענליכע הרגשים (עכטער מ"מ פון די רביים לבית באבוב), און צו דעם אלעם גייען זיי נישט פארלירן קיין איין מענטש צוליב דעם גאנצן פרשה (אויב עפעס וועלן זיי צובאקומען מענטשן) ואחרי ככלות הכל גייט ער בלייבן באבוב.
[איך ווייס אז איר גייט זאגן אז איך טרייסט מיך מיט יאשערקעס, און א געוויסע פוינט האט איר מיט דעם, טוישט עס אבער נישט די אמת'ע ווערטער וואס איך האב געשריבן. ווייל כאטש מיינע מענטשליכע נטיות (איך בין דאך אויך א בשר ודם) נייגן מיך צו וועלן אז צד 45 זאל שטארק געווינען און דער פראסק זאך כאפן צד 48, איז דאך דאס אבער באמת נאר מענטשליכע נטיות פון מיין נפש הבהמית. ווייל צו עבודת ה', וואס דאס איז דאך סוכ"ס דער עיקר אויף וואס מיר זענען אראפגעקומען אויף דעם עולם השפל, מאכן די אלע זאכן קיין שום נפק"מ נישט. עס איז באמת ביליגע גשמיות'דיגע, בהמיות'דיגע רצונות. ווייל אלע אנדערע זאכן וואס מאכן יא אויס צו עבודת ה', און אפילו לגבי די גשמיות, גיבט דעם באשעפער וואס מען דארף און וויפיל עס איז באשערט, עס איז פשוט א ווילן זיך צו פילן גוט, "איך בין דער געוואונער". גארנישט מער פון דעם.
און כדי אייך צו איבערצייגן אז איך האב נאך אויך די סארט בהמיות'דיגע געפילן, און איך בין זיי נאך נישט אינגאנצן איבערגעקומען, ליינט ווייטער, איר וועט זיי טרעפן פיל מאל אין מיינע קומענדיגע פאראגראפן.]
*
דער בעסדין און אירע שופטים
איך האב עס שוין דערמאנט דא בעבר, אז צד 48 האט לכתחילה (מיט ניין יאר צוריק, ווען מען האט זיך געגרייט צום דין תורא) גע'פסל'ט א געוויסן רב פון זיצן אויף דעם בעסדין, מיטן טענה אז יענער איז א נוגע בדבר, ווייל יענעם'ס שווער (א געוויסער רבי) האט אויף גענומען ר' מרדכי דוד'ן און אים אדרעסירט אלס באבוב'ער רבי... איר הערט, דערפאר איז ער שוין א נוגע און ער טאר נישט פסק'ענען.
ווידער א רב וואס 95 פראצענט פון זיין און זיינע קינדער'ס פרנסה איז השגחות און ער האט עטליכע גרעסערע השגחות ביי דעם צד, און צו דעם זענען דא כמה עדים אז ער איז געווען (נאך פאר דעם דינטוירע) א שונא מובהק פאר רמ"ד'ן, ער פלעגט אים זייער מיאוס בארעדן און חוזק מאכן פון אים אפן און גראב (במשך דעם דינטוירע ווען מען האט געמאכט א שטיקל שטינק דערוועגן האט ער זיך אנגעהויבן צו וואטשן, אבער אפילו דעמאלס האט מען עס געקענט הערן פון אים), ער מעג יא, ער איז גארנישט קיין נוגע בדבר.
און אזוי אויך א רב, וואס אויסער וואס ער איז א מחותן, (דאס איז די קליינע טענה) ווייסט יעדער איינער ווי ער שטייט, ער האט עס קיינמאל נישט געלייקענט און נישט געמאכט קיין סוד דערפון, אדרבא ער ווייזט עס ארויס בכל עת מצוא. צו דעם האט אברהם אהרן לעזער אויפגעבויעט א דירה פאר זיין זוהן וועלכער איז חיים יענקל'ס איידעם (וואס דאס האט מען גראדע נישט געוויסט פאר דעם דינטוירע), ער איז אויך כשר וישר צו זיצן אויף דעם בעסדין.
איי וועסטו קומען מיט א טענה וואס האסטו זיך יעצט דערמאנט, האסט דאס געדארפט שרייען מיט ניין יאר צוריק. אז גם אני אענה לך: ביסט הייליג גערעכט, איך וואלט טאקע געדארפט, איי פארוואס האב איך נישט? ווייל איך בין געווען נאאיוו, איך האב נישט געקענט גלייבן אז אידן וועלכע פארופן זיך רבנים בישראל וועלן מיט אזא פרעכהייט און בלעכענעם פנים גיין קעגן די תורה. איי פארוואס נישט, די תורה אליינס זאגט דאך אזוי? און דער מציאות דא אין ניו יארק פון די לעצטע צענדליגער יארן איז גלוי וידוע לכל מי שעמדו רגליו בשערי בתי הדין בניו יארק רבתי? איז דער תירוץ, תיקו. אבער דאס טוישט נאך נישט דעם ריכטיגקייט פון די טענה.
און דער טענה איז זועק עד לב השמים, אז - ווי מען האט שוין דא אויפגעברענגט - די נוגעים אליינס וואלטן זיך געדארפט אפזאגן פון דעם קעיס, אויב עס איז נאך געבליבן א וועסטידש, א שמיר, א ברעקעלע פון יראת שמים אין זיי. אבער וואס זאל איך טוהן, אז רוב ימיהם האבן זיי זיך געשפייזט פון שוחד, גזל, אונאה, רשעות, רציחה און שוואכע בדיעבד'דיגע השגחות, האט דאס א השפעה אויף דעם מענטש און מען פארלירט יעדעס ברעקל יראת שמים, מען ווערט א פלעינער מאנסטער, א נבל ברשות התורה (אך, וואס עפעס ברשות התורה, זיי דארפן נישט קיין רשות, זיי טוען סייווי וואס זיי ווילן, די תורה איז ביי זיי כחומר ביד היוצר, זיי קענען טוען דערמיט ככל העולה על רוחם).
[יעצט שריי הויך אז איך רעד ווי א לוזער. קען זיין, אבער גערעכט בין איך נאך אלץ מיט די נקודה, און איך האב עס שוין געשריבן דא אין אנדערע אשכולות לגבי דין טוירעס בכלליות, און אנדערע האבן עס שוין ערווענט דא לגבי דעם ענין אויך, אדרבא, גיי מאך אליינס אביסל ריסוירטש איבער וואס גייט פאר היינט ביי די בתי דינים].
*
דער דינטוירע און דער פסק
יעצט בנוגע צום עצם דינטוירע און דעם פסק. אבער א קליינע הקדמה'לע קודם, און דאס איז נישט קיין משל נאר א מעשה שהיה אין וועלכען איך בין געווען אינוואלווד נישט לאנג צוריק.
אין א סכסוך בין איש לאשתו, ווי עס איז ל"ע אנגעקומען צו א גט, האט מען זיך ארום געשלאגן בערכאות איבער די קינדער, און די מאמע האט געברענגט אין קאורט א בריוו פון די טעראפיסט פון די קינדער קעגן דעם טאטן.
דער שופט האט אפגעליינט דעם בריוו, און נישט נאר האט ער ארויסגעווארפן דעם בריוו און אים נישט אנגענומען, נאר ער האט זאפארט געהייסן טוישן טעראפיסט, דהיינו, אז די קינדער טארן מער נישט גיין צו דעם טעראפיסט. און פארוואס האט ער אזוי געטאן? ער האט עס זייער שיין מסביר געווען: "איך האב שוין געליינט אסאך בריוו פון פראפעשאנעלס ווי זיי זאגן זייער מיינונג לטובת איין צד איבער א צווייטע, אבער די בריוו איז אנדערש, די בריו איז געשריבן מיט שטארקע האס, עס לייענט זיך ארויס פון יעדע שורה א פערזענליכע שנאה און האס צו דעם טאטן. און וויבאלד די טעראפיסט האט א פערזענליכע אגענדע קעגן דעם טאטן, איז נישט נאר וואס איך נעם נישט אן דעם בריוו, נאר אזא טעראפיסט וועט נאר שאדן מאכן פאר די קינדער און מען מוז שוין טוישן צו אן אנדערן טעראפיסט".
הנוגע לענינינו. יעדער ישיבה קטנה בחור'ל וואס לייענט נאר דעם פסק-שאינה-כדין זעהט גלייך ווי עס שפריצט ארויס די שנאה און האס פון יעדן שורה און פון יעדן פאראגראף. דאס איז נישט סתם גע'פסק'ט "דאס איז דער פסק און הענג דיך דערמיט". דאס איז געשריבן מיט נגיעות ע"ג נגיעות. און טאקע ווי רא"ב ראזנבערג שרייבט אין זיינע רשימות אז ער זעהט אז דער נאמען איז אן ענין פון לעגיטימאציע, זעהט מען דא ארויס פון יעדע שורה אז די שרייבערס דא האבן דוקא געוואלט מאכן דעם איינדרוק אז צד 45 איז דוקא נישט לעגיטים.
אנצורופן דעם פסק א ליצנות איז באמת א ליצנות, ווייל בנקודת האמת איז דאס אסאך ערגער פון ליצנות. דער פסק איז מלא שלעכטקייט, מלא רשעות, שנאה כבושה, מידות רעות ומגונות וגו' וכו'. (יא איך בין א לוזער, אבער דאס איז דער מציאות, פוק חזי מאי עמא דבר). דער פסק גיין בלייבן חקוק בעט ברזל ועופרת לחרפה ולדראון עולם אויפן חשבון פון די רע-בנים וועלכע האבן אוועק געווארפן די תורה הק' וואס איז אונז געגעבן געווארן אין סיני און האבן אנשטאט גע'פסק'ט א "דין תורא" קעגן דעם דין און קעגן דעם תורה, נאר לויט זייערע אייגענע אינטערעסן און ביליגע נטיות נפשם הבהמית.
ווי ווייט זייער שנאה האט דא מקלקל געווען את השורה קען מען זעהן פון דעם מציאות אז זיי האבן זיך ניטאמאל געקימערט אריינצולייגן אין דעם פסק אן אינסענטיוו איר מקיים צו זיין.
וואס מיין איך צו זאגן? ווען זיי וואלטן באמת געהאלטן ע"פ הלכה ביי וואס זיי זאגן, אן קיינע אייגענע פיינטליכע אינטערעסן, וואלטן זיי געשריבן דעם גאנצן פסק אויף א פיל מער מכובד'דיגן אופן און בחדא מחתא צוגע'פסק'ט פאר צד 45 א שיינעם אפותיקי, כ'ווייס 25- 30- 35 מיליאן דאללער, וואס דאס איז א סכום וואס סיי מען וואלט דעם בעסדין נישט באשריגן אלס שקצים, יעדער וואלט עס געזעהן פאר ריכטיג, און סיי עס וואלט געלייגט צד 45 אין א שווערן דילעמא, 25-35 מיליאן דאללער קען מען זיך נישט אזוי גרינג ערלויבן צו לאזן פארפאלן גיין, דאס אליינס וואלט זיי געצוואונגען צו מאכן אן ערנסטן חשבון הנפש, און לכאורה וואלט דער סוף געווען א געהעריגען צונאמען ווי צאנז-באבוב וכדו'.
מיט אזא סכום וואלטן זיי זיך נישט געפילט אזוי אפגעפאטשט, די געלט וואלט פארווישט דעם לעגיטימאציע שאלה, (ווען ער איז נישט לעגיטים באקומט ער דאך נישט אזא סכום) און צד 45 וואלט אראפגעשלונגען דעם פיל פון דעם צונאמען און געגאנגען ווייטער, און עס וואלט באמת געווען א צד צו קלערן אז די מחלוקה און שנאה פון די צוויי צדדים זאל אמאל נעמען אן עק.
דא אבער האבן זיי אפגעשריבן אזא בייסיגן פסק, און ווי געזאגט האבן זיי דאס געשריבן אזוי מרמז צו זיין הונדערט אין איין מאל (ווי יענער חכם וואס פלעגט כאפן אויפן (זיבעטן) ווינק) אז צד 45 איז נישט לעגיטים, מיט תנאים ע"ג תנאים וועלכע זענען זייער שווער אויסצופירן און מאכט נאר דעם פאטש און פארשעמונג גרעסער, און צום סוף האסטו אים ניטאמאל געגעבן אן אינסענטיוו אים אויסצופירן.
יעדער פארשטייט אז אזא גרויסע קאמפאני ווי באבוב 45 דרייט אדורך אזעלכע סכומים יעדע חודש צוויי, און צו צוטיילן אזא סכום אין פינף יאר האט נאר איין מכוון, צו מאכן דעם פראסק נאך מער ווייטאגליך.
און כאטש אז די זאכן שרייען ארויס פון יעדן שורה פון דעם פסק, און ווען איך זאל וועלן צונעמען דעם פסק אויף קליפערלעך (וואס איך גיי נישט טון, כ'מיין, עפעס מעג איך דאך לאזן פאר אנדערע אויך) קען איך אנווייזן נאך פילע נקודות אונטער וועלכע עס ליגט פלעין און פשוט חוזק, טשעפע און פארביסענע ביליגע אינטערעסן זענען אבער די נקודות די שטערקסטע וועלכע ברענגען דאס ארויס (הע, איך לאך פון מיר אליינס, איינער דארף נאך ראיות?).
דער אומצוויידייטיגער אויספיר פון דעם אלעם איז, אז די שרייבערס זענען ניטאמאל אויסן באמת אז דער פסק זאל ווערן פולשטענדיג אויסגעפירט (אוודאי וואלטן זיי געקענט באשטיין אז יא, אבער דאס איז נאר דער זייטיגער ציל) דער עיקר וואס זיי האבן געוואלט דא איז וויי טון, טשעפען און פארשעמען יענעם לעיני כל ישראל.
*
די רעאקציע פון צד 45
זייער ריכטיג האט זיך אויסגעדרוקט האדמו"ר מ45 פאר איינעם פון זיינע גרויסע עסקנים (נאך אפאר יאר צוריק) ווען יענער האט אים געזאגט, דו זעסט דאך ווי מען קומט אן מיט דעם בית דין, דו זעסט דאך דעם עינוי הדין, וואס פארא פסק קען מען שוין פון זיי ערווארטן?
האט אים ר' מרדכי דוד אנגעצייגט א שטיקל בני יששכר ווי ער שרייבט אז ווען א איד גייט צו דין תורה, אויב די שופטים פסק'ענען קעגן אים שלא כדין, איז דער רבונו של עולם ערב צו באצאלן דעם שאדן, ווייל "דער איד איז נישט געקומען צו די שופטים אלס זייער פערזענליכקייט, נאר אלס די תורה וועמען זיי דארפן צו רעפרעזענטירן, און די תורה איז געגעבן געווארן דורך דעם אויבערשטן און האט זיין בעקינג און גאראנטי, און דעריבער, אויב האבן די שופטים בוגד געווען אין זייער תפקיד און גע'פסק'נט קעגן די תורה, דאן איז דער נותן התורה אחראי עס צו באצאלן".
דאס האט ר' מרדכי דוד יענעם געוויזן, און אויסגעפירט, דער בני יששכר איז מיר גענוג, איך דארף נישט מער פון דעם. איך האב געטון מיינס און דאס איבריגע לאז איך איבער אינגאנצן פאר דעם רבונו של עולם.
אט דאס הייסט א עכטע באבוב'ער רבי. (עס דערמאנט די מעשה פון צוויי שוויגערס וועלכע זענען געקומען צום רב צו א דין תורה איבער א אינגערמאן, יעדע פון די צוויי שוויגערס האט גע'טענה'ט אז ער איז איר איידעם, האט דער רב געזאגט, "מ'זאל נעמען דעם אינגערמאן און אים צושניידן אין צווייען און יעדן שוויגער גיבן א האלב". האט איינע אנגעהויבן שרייען, ניין, ח"ו, נישט צושניידן א אידיש קינד, אבער די אנדערע האט געזאגט, פארוואס נישט, דוקא יא צושניידן. האט דער רב אויסגעפירט, "אט די איז א ריכטיגע שוויגער". עד"ז זאג איך דא, ווער עס פירט זיך בדרך באבוב, אט דער איז א עכטע באבוב'ער רבי).
און דאס קען אפשר מסביר זיין אביסל דעם בטלנות מצד 45 פארוואס זיי האבן אזוי ווי שעפעלעך, כצאן לטבח, מסכים געווען צו אזעלכע שלישים וועלכע זענען אינגאנצן משוחד פאר צד 48 (הגם זיי האבן דעמאלס נישט געוואוסט אויף ווי ווייט די שוחד גייט. מען האט נישט געוואוסט דעמאלס איבער די דירה וואס אא"ל האט געבויעט פאר הרב איטשע זעלטענרייך'ס זוהן און אויך נישט איבער שרעקליכע שנאה כבושה פון הרב יחיאל באבאד צו האדמו"ר רמ"ד) אבער אז מען האט באמת בטחון אין דעם אויבערשטן און וואס מען טוט טוט מען נאר ווייל דאס איז דער בעיסיק השתדלות דאן איז נישט דא קיין קשיות.
און ווי געשריבן אויבן, איך גלייב אז דאס גייט זיין זיין מהלך אויף ווייטער אויך. איך שטעל אים אויף די חזקה.
*
קריאה של חיבה
ואליכם אישים אקרא, מיינע גוטע פריינט אין 45, פילט אייך נישט געפאלן, אל תיראו ואל תערצו, עס איז טאקע א פראסק, אבער עס איז ווייט נישט עק וועלט, אויב קען מען אביסעלע היסטאריע (און מען איז נישט צו א נערוועזער מענטש) קען מען דעם פסק אננעמען רואיג און מיט א שמייכעלע, גם זה יעבור, גלייבט מיר אז נאך אפאר יאר וועט מען לאכן פון זיך אליינס אז מען האט זיך בכלל געערגערט איבער דעם.
איר האט א רבי'ן וואס גאר ווייניג האבן [צד 48 אליינס ווייסן דאס פיל בעסער ווי סיי ווער, און טאקע דערפאר האבן זיי אזא שטארקע שנאה צו צד 45, עס איז ידוע אז א שנאה וואס קומט פון קנאה איז די ערגסטע סארט שנאה, למשל ווי חז"ל זאגן, שנאת עם הארץ לתלמיד חכם], א איד וועלכער איז משכמו ומעלה גבוה, א איד וועלכער האט לעצטן דאנערשטיג נאכט, בשעת די גאנצע וועלט האט גערוישט און גע'רעש'ט איבער דעם אומדערהערטן פסק, זיך געזעצט מיט א רואיגקייט פארלערנען א שיעור פאר די בחורים אין קעמפ אוואו עס וואלט נישט געווען קיין מארגן.
יעדער צווישן אייך\אונז ווייסט ביי זיך פארוואס ער האט געמאכט דעם החלטה צו קומען צו 45, און יעדער איינער פארשטייט אז עס גייט קיינער נישט אוועק גיין אדער צוריק גיין צוליב דעם פסק, ס"ה איז עס א מאראלישער קלאפ וואס איין געלונגענע דרשה קען צושמעלצן און אוועק בלאזן ווי א זייפן בלאז.
(אה, די חיזוק איבער די זעקס מיליאן? כככ...)
גייט ווייטער מיט זיכערע טריט און די גאנצע וועלט וועט אייך מקנא זיין. וה' יהיה עמכם.
*
אחרית דבר
יעצט צום סוף וויל איך מאכן א קורצע ס"ה פון געווינער און פארלירער.
און איך וועל אנהייבן מיט די פארלירער:
פארלירער נומער איינס איז די תורה הק' און דער נותן התורה, זייער נאמען איז נתחלל געווארן מסוף העולם ועד סופו, און דוקא דורך אזעלכע וועלכע קלעימען גאר צו רעדן אין אין נאמען.
פארלירער נומער צוויי איז דער בעסדין-דין תורה ביזנעס ביים היימישן ציבור בכלליות און די דאזיגע פסק שרייבער בפרטיות.
אויב די קארופציע וועלכע האט באהערשט דעם גאנצן ביזנעס איז ביז היינט געווען באוואוסט פאר די וועלכע טוען אין דעם אדער האבן אליינס געליטן דערפון, איז עס יעצט ארויס אין גאס און יעדער איינער זעהט עס און ווייסט עס. מענטשן וועלן שווער טראכטן פארן מאכן א החלטה צו גיין צו א דין תורה.
[איך וואלט אבער קיינעם נישט געראטן צו גיין אין קאורט - און איך זאג נישט קיין להבדיל, ווייל ליידער דער קאורט טויג שוין אויך נישט - ווייל כאטש דארט איז נאך דא עפעס אקאונטיביליטי איז עס אבער אויך א סיסטעם וועלכע איז גאר ווייט פון צדק ויושר. איי וואס יא, מען זאל שטארק איינרייסן פאר ביאת משיח ווען עס וועט מקוים ווערן השיבה שופטינו כבראשונה. און ביז אהין זאל מען בעטן דעם אויבערשטן אז מען זאל חלילה נישט דארפן צוקומען צו דעם.]
ווידער די פסק שרייבער אליינס, זיי וועלן לעולם ועד האבן דעם פלעק צוגעטשעפעט צו זייער נאמען, מענטשן אין די גאסן וועלן זיי נאכקוקן מיט קרומע געזיכטער, און עס וועט זיך קלאר אנזעהן אין זייערע איינקונפטן (ביי באבאד אפשר ווייניגער ווייל זיין עיקר ביזנעס איז דאך השגחות, נישט דינטוירעס).
נאך א נקודה למחשבה. פארגעסט נישט אז די וועלט עק'ט זיך נישט ביי די פאר פסק שרייבערלעך, עס זענען נאך פארהאן אזעלכע גוטע חושן משפט קענער אויף די וועלט ווי זיי. עס זענען דאך דא נאך מענטשן וועלכע זענען געווען אינוואלווד אין די דינטוירע, און וואן וועי אר ענאדער גייען במשך די קומענדיגע יארן ארויסקומען פרטים (צעטלעך, קונטרסים, בלאגס וכו' וגו') איבער די דינטוירע וועלכע וועלן נאך אויפדעקן די שאנטאזש און קארופציע לעיני השרים והעמים, אז די שרייבער וועלן זיך פארשטעקן די פנים פאר בושה (וואס? הע הע, קיינמאל, זיי האבן שוין די מידה פון לאאאאנג פארלוירן, ווי זאגט מען אויף ענגליש? זיי לאכן אלל די וועי צום באנק. און סוכ"ס ווייסן מיר דאך אלע אז דאס איז די איינציגסטע וואס מאכט אויס ביי זיי, בען פרענקלין איז זייער (אפ)ג-ט. אבער פאר זייערע קינדער און אייניקלעך וועט עס קיין גרויס כבוד נישט ברענגען).
פארלירער נומער דריי, קהל באבוב45 מיט זייער רב און רבי בראשם. און זיי לייג איך ביי נומער דריי ווייל זיי האבן פאקטיש דאס ווייניגסטע פארלוירן, ס"ה איז עס א מאראלישער קלאפ, אזא וואס מען קורירט זיך אויס דערפון זייער שנעל.
און ווער זענען די געווינער?
איך זוך זיי נאך, אדרבא, אויב איינער קען מיר דא טרעפן א געווינער וואלט איך אים געוואלט זעהן.
אויב איינער, קען עס אפשר זיין ווידער קהל באבוב45, ווייל אויב וועלן זיי יעצט אויסנוצן דעם מצב ווי עס באדארף צו זיין, וועט עס זיי ברענגען געלט און מענטשן (עס איז דאך ידוע די פתגמים המחוכמים פון האדמו"ר הריי"צ מ'ליובאוויטש וועלכער האט געזאגט: "חזקה על תעמולה שאינה חוזרת ריקם", און אויך: "טויזענט חסידים קענען ברענגען אסאך גבירים, אבער טויזענט גבירים קענען נישט ברענגען קיין איין חסיד", ודפח"ח). אזוי אז סוכ"ס וועט דער פסק נאר האבן געווען א טובה פאר זיי.
און איך ענדיג צו מיט א פראגע, וועלכעס איך פרעג יעדן איינעם, אבער ספעציעל איז די פראגע געוואנדן צו די וועלכע קענען דעם אדמו"ר מ48 פערזענליך:
"יעצט נאך דעם פסק דין חד צדדי וחד משמעי, איז דער אדמו"ר מ'48 העפי און צופרידן?"
נ.ב. כל זה כתבתי בקצרה, ורק הנראה לפי עניית דעתי כפי מה שעלה בעטי (במקלדתי (נו, עברית)) אחרי העיון בהפוסקים, ראשונים אחרונים ותחתונים. אבל אם איזה מהצדדים מתנגדים ורוצים לעשות אחרת הרשות בידם ויש להם על מי שיסמוכו...