ליטוואק׳ס בליק אויף רב שך

[שלום שטיסל]

ליטוואק האט אראפגעלייגט א יסוד אז ביי רב שך איז אלעס געווען תורה תורה תורה און דערמיט געצויגן ליטווישע מסקנות וואס ציהט זיך פון בני ברק ביז די גולן הייטס, היות איך בין נאכנישט אזוי איבערצייגט אז אלעס איז געווען תורה וועל איך אויפברענגן מיינע מסקנות און שטייטצעך סאיז אפען פאר דיסקוסיע.

איך זעה אין רב שך א תורה ריז וואס האט געגעבן שיעורים און זיך אפגעגעבן מיט תלמידים ביז ער איז געווארן איינגעטינקען אין פאליטיקס, פון דארט און ווייטער איז געווען דער עיקר פאליטיק און דערנאך תורה, די שיעורים און זיין אנוועזענהייט אין ישיבה איז פון דאן געווען שוואכער.

די הנחה אז די בית ישראל׳ס פטירה האט אים געמאכט נעמען שריט ווייל ביז דאן האט ער געהאט די בית ישראל וואס האט גערעדט זיין שפראך איז פאלטש. אלעס האט זיך אנגעהויבן כידוע לכל מיט די פטירה פונעם סטייפלער, ווילאנג דער סטייפלער איז געווען בתוקפו איז רב שך גארנישט געווען, סוף ימיו פונעם סטייפלער האט ער אנגעהויבן גרויס ווערן, אבער האט נישט געקענט איבערדרייען ווייל דער סטייפלער איז געווען דאס לעצטע ווארט בעולם הליטאי, ער האט נישט געהאט קיין טשענס איז ער געזיצן שטיל.

ועוד רגע אדבר: רב שך איז געווען דער ערשטער און דער איינציגסטער צו ליגן ראשו ורובו אין פאליטיקס און פאררופן גרויסע דרשות, נישט פארדעם און נישט נאכדעם סיי ביי די ליטאים און סיי ביי די חסידים איז געווען אזאנס (חוץ איטשע מאיר לעווין)

די מערכה מיטן ליובאווישט איז זייער פארנעפלט , איך טרוי מיך נישט אריינצורעדן קעגן רב שך אבער ווען פאליטיק מאכט דעם קעגנער פאר א כופר קוקט עס אויס ווי א מחלוקה שלא לשם שמים, יא דער ליובאוויטשער האט זיך געהאט זיינע שיטות ודיעות וואס האט אפשר געפאדערט א הבהרה אבער נישט ווען מ׳האט א זייטיגער חשבון מיט אים, און ווי איז דאן אריינגעקומען זיינע אנדערע התנהגות׳ער און וואס האט ער געדארפט רעדן פון אנדערע חסידות׳ער.

כ׳האב נאך אסאך צו שרייבן וועגן דער ארטיקל, אבער כ׳וועל קודם לאזן דעם עולם אויסרעדן, און דערנאך גיין ווייטער