און דער אמת איז אז כ'וואלט מיך מיטגעפרייט מיט דער הנאה פון רוב ארעסטאנטן אין די אמעריקאנער גולאגן, די שטראפן וואס אונזער יוסטיץ-סיסטעם טיילט צו איז רוב מאל איבערגעטריבן און לאו דווקא יושר'דיג. עס וואלט מיר אויך דערפרייט מיטצוהאלטן די שמחה פון אלע אוטיסווילער ארעסטאנטן אויב מ'וואלט זיי פארטיילט דעם לעצטן מאדעל אייפעד.
נאר עס איז א שאלה פון פריאריטעטן. א געזעלשאפט האט באגרעניצטער ענערגיע און געלט וואס מ'קען נוצן אויפצוטון פאר'ן כלל. מיט'ן אנערקענען רחמנות אויף די וואס זענען אריינגעפאלן אין די הענט פון אונזערע הארטנעקיגע טורמע-אויפזעער, טאר מען נישט פארגעסן אז די אוטיסווילער זענען אין אלגעמיין מענטשן וועלכע האבן אפגעטון מעשים אשר לא יעשו. מ'קען דעבאטירן וואספארא שטראפן זיי דארפן באקומען, אבער מ'קען נישט צווייפלען אין זייער סטאטוס ווי מענטשן וואס האבן עובר געווען אויף דינא דמלכותא און אפט מאל ערנסט חוטא געווען אויף בין אדם לחבירו.
כ'פארשטיי אז עס איז וויכטיג זיך אנצונעמען פאר די עלעמענטארע רעכטן און צרכים פון ארעסטאנטן, אבער איז טאקע אלעס אזוי בסדר ביי אונז אז עס פעלט נאך א מקוה פאר מרדכי יצחק סאמעט?
כ'פארגין עס פאר מרדכי יצחק'ן מיט'ן גאנצן הארץ – און איך מיין עס מיט אן אמת. אבער איז טאקע נישט דא בעסער וואס צו טון מיט אונזער קאלעקטיווער ענערגיע? עס זענען דא אידן צווישן אונז וואס מוטשען זיך יעדן חודש צו טרעפן דעם צוואנציגער אז דאס ווייב זאל קענען גיין אין מקוה; עס זענען דא אידן וואס האבן נישט צו באצאלן מקוה געלט, שכר לימוד, פלייש געשעפט און גראסערי.
כ'האף אז איר ערווארט נישט אז כ'זאל דא אויסרעכענען אלע פראבלעמען וואס זענען דא ביי אונז, ווייל יכלה הזמן והמה לא יכלו. יעדער ווייסט און פארשטייט, און לב יודע מרת נפשו. אבער דאס איז די תוצאה אין צעפארענע פריאריטעטן ווען עס איז נישטא קיין רעאליסטישן בליק אויף דעם מציאות. א רב קען ארבעטן יארן אויף א דיקן ספר מברר צו זיין די ברכה אויף "באמבא", און עס פאלט ניטאמאל ביי אז מ'קען אין דער צייט אקערן הלכה צו העלפן אויפבונדן עגונות פון זייערע קייטן.
די אוטיסווילער ארעסטאנטן האבן שוין א מקוה, אבער א לעזונג פאר די הונדערטער קינדערלעך, בחורים און מיידלעך, וואס האבן נישט קיין ישיבות – דאס איז נישט דא. עס זענען שוין דא מעסטערס מיט וואגן פאר כזיתים מיט רביעית'ן, פילטערס פאר די ווערים, און הכשרים אויף טישטוכער – אבער לעזונגען פאר אונזערע פראבלעמען קומען נישט אן.
