א חתן'ס ספיקות

[מיר'ער בחור]

אודה ולא אבוש, יא איך בין באמת א בחור אין איך לערן טאקע אין די מיר'ער ישיבה, אבער די מעשה איז אזוי....
(please אנשטולדיגט'ס מיר אויף מיין נישט פערפעקט'יגער שרייבן).
איך בין ברוך השם א חתן געווארן די פארגאנגענע ווינטער העעל"ט בשעטו"מ מיט א מיידל וואס מ'האט געגעבן אויף איר גאר גוטע information, למשל, א קלוגע, א פארגינער, נישט קיין גרויסע בעלת גאה, אין אנדערע מידות טובות, וכו', אין יעצט גרייט איך זיך אויפ'ן חתונה בעזר ה' דעם קומענדיגען ווינטער.
איז אז איך האלט שוין דא ברוך השם, האט זיך מיר אריינגעריקט אין קאפ א קשיא אין ס'האלט זיך נישט ביים ארויסזעהן פון דארטן, איז אזוי אויב איינער קען מיר געבן צו פארשטיין, די סיבה פארוואס זאל איך וועלן בכלל חתונה האבן, אדער עכ"פ די סיבה פארוואס זאל ער אדער א צווייטער ווילן לעבן א חתונה'געהאט'ער לעבן?
איך וויל נישט מ'זאל מיך שלעכט פארשטיין, איך פרעג נישט ווייל איך האלט אז די לעבן נאכ'ן חתונה איז נישט געשמאק צו וואס, נאר פשוט פשט וואס ציעט מענטשן צו וועלן חתונה האבן לכתחילה, ס'דארף דאך זיין עפעס א דבר המושך אז מ'זאל דאס וועלן טוהן.

[חמלה גדולה]

די דיין זאגט קים צירוק און 6 חדשים,

[הקטן]

וואס, ווען איך זאג דיר דאס, וואלט דיך דאס געצויגן?

בדרך אגב ס'איז זייער נארמאל צי האבן די סארט ספיקות.

[שמעון וואלף]

טאמער ביסטי א שומר תורה ומצוות און די דרייסט דיך צווישן אזעלכע איז פשוט פארוואס די דארפסט חתונה האבן. אין אונזער סוסייעטי איז אן אלטער בחור אויסגעשפילט. אדער וואינט ער מיט זיינע אלטע עלטערן און שימעלט אוועק אין טאמער וואינט ער אליין, וואספארא טעם האט עס אהיים צו קומען יעדע טאג, אריינגערעכענט שבת ויו"ט צו א ליידיגע שטוב? ווען איינער האט חתונה האפט מען אז מ'קויפט זיך אן עזר כנגדו, איינער וואס וועט דיר שטיין צו די זייט און גיבן חיזוק אנצוגיין אין שווערע צייטן וואס יעדער גייט אמאל דורך. דאס וואס מ'הערט יונגעלייט זאגן ווי גוט ס' איז צו זיין אן די ווייב למשל זומער ווען זי איז אין קאנטרי אדער אז מ'גייט אויף א טריפ מיט חברים, איז אלץ פיין אין וואיל ווילאנג מ'ווייסט אז מ'האט פת בסלו און נאך א קורצע צייט וועט מען זיין מיט איר צוזאמען.

חוץ מזה, איז די "דים שמצילות אותנו מן החטא" אויך נישט אוועקצומאכן. יעדע געזינטע מענטש וויל דאס און דארף עס האבן און אלץ אן ערליכע איד קען מען דאס נישט האבן נאר דורך חתונה האבן.

איך ווינטש דיר א גליקליך לעבן מיט דיין כלה אויף לאנגע יארן

[ריכטיג]

בדרך אגב ס'איז זייער נארמאל צי האבן די סארט ספיקות.

יא, אבער ליידער בלויז א קליינע פראצענט פון די מענטשהייט זענען "נארמאל" אין דעם זין, דאס רוב זענען נישט קיין דורכגעטראכטע מענטשן און לאזן זיך ענדערש אריין אין חלומות און ערווארטונגען, א יסוד צו א סך פראבלעמען.

[שלום שטיסל]

קודם מזל טוב,

כ׳פארשטיי נישט פונקטליך דיין סטאטוס, ס׳קוקט אויס אז די האסט א טעלעפוין אן א פילטער, אדער א פילטער וואס לאזט דורך קאווע שטיבל, ס׳איז אביסל קאנפליקטינג.

וויאזוי ס׳זאל נאר זיין, איז דא א מימרא ׳העסט עלטער ווערן העסטו פארשטיין.

[מיר'ער בחור]

וואס, ווען איך זאג דיר דאס, וואלט דיך דאס געצויגן?

איך פארשטיי אז דו מיינסט צו פרעגן בכלליות, הייסט וואס ס'ציעט מיר צו טוען אין לעבן as a whole, איז לפי דעתי שטעקט טאקע דא די עיקר פראבלעם מיינער, ווייל לויט ווי איך האלט יעצט אויפ'ן וועלט זעה איך טאקע נישט אין קיין איין זאך עפעס עקסטער וואס דאס זאל מיך צו ציען צו דעם, איך רעד אבער אלס פון רגשיות'דיגע עניינים, זאכן וואס מיין הארץ זאל ציען דערצו, וואס לפי קט שכלי פארשטיי איך אז ווען מען רעדט פון א געפיל צו וועלן חתונה האבן דארף עס קומען פונעם הארץ, איי קענסטו דאך פרעגן די זעלבע אויפ'ן לעבן בכלל, דהיינו וואס מאכט מיר וועלן לעבן בכלל אויב האב איך נישט עפעס אן ציל אדער סיבה וואס איך וויל, איז א', די לעבן אנדערש פון חתונה האבן, איז בעל כרחך אתה חי משא"כ ביי מערידזש בין איך דער וואס לייגט זיך אליינס אריין דערין אין אויב ס'נישטא קיין ערנסטע סיבה וואס זאל מיך מאכן וועלן דערצו קען אסאך מאל אויסקומען יצא שכרו בהפסדו, אין ב', ס'טאקע יא דא זאכן וואס ציעט מיך ווי למשל, חכמה, היסטאריע, וכו' די ענינים, אבער די זאכן האבן נישט קיין גרויסע שייכות צו רגש אין געפילן פון הארץ ארויס.

[מיר'ער בחור]

בדרך אגב ס'איז זייער נארמאל צי האבן די סארט ספיקות.

יא, אבער ליידער בלויז א קליינע פראצענט פון די מענטשהייט זענען "נארמאל" אין דעם זין, דאס רוב זענען נישט קיין דורכגעטראכטע מענטשן און לאזן זיך ענדערש אריין אין חלומות און ערווארטונגען, א יסוד צו א סך פראבלעמען.

שכ'ח פאר די חיזוק, אבער אדרבה אז איך האלט שוין יא דא אין איך בין יא פון די מיעוט וואס ווילן עס יא אדורכשמועסן אין דורכטראכטן איז אפשר העלפסטו מיר צו צי זיין טאקע מער דורכגעטראכט אין נישט צוקומען צו די אלע פראבלעמען וואס ס'קען זיך מאכן ווען מ'גייט נישט צו דערצו מיט א קלארע מהלך.

[מיר'ער בחור]

טאמער ביסטי א שומר תורה ומצוות און די דרייסט דיך צווישן אזעלכע איז פשוט פארוואס די דארפסט חתונה האבן. אין אונזער סוסייעטי איז אן אלטער בחור אויסגעשפילט. אדער וואינט ער מיט זיינע אלטע עלטערן און שימעלט אוועק אין טאמער וואינט ער אליין, וואספארא טעם האט עס אהיים צו קומען יעדע טאג, אריינגערעכענט שבת ויו"ט צו א ליידיגע שטוב? ווען איינער האט חתונה האפט מען אז מ'קויפט זיך אן עזר כנגדו, איינער וואס וועט דיר שטיין צו די זייט און גיבן חיזוק אנצוגיין אין שווערע צייטן וואס יעדער גייט אמאל דורך. דאס וואס מ'הערט יונגעלייט זאגן ווי גוט ס' איז צו זיין אן די ווייב למשל זומער ווען זי איז אין קאנטרי אדער אז מ'גייט אויף א טריפ מיט חברים, איז אלץ פיין אין וואיל ווילאנג מ'ווייסט אז מ'האט פת בסלו און נאך א קורצע צייט וועט מען זיין מיט איר צוזאמען.

חוץ מזה, איז די "דים שמצילות אותנו מן החטא" אויך נישט אוועקצומאכן. יעדע געזינטע מענטש וויל דאס און דארף עס האבן און אלץ אן ערליכע איד קען מען דאס נישט האבן נאר דורך חתונה האבן.

איך ווינטש דיר א גליקליך לעבן מיט דיין כלה אויף לאנגע יארן

דו האט געשריבן דא אפאר סיבות בערבוביא אין איך וועל פרובירן עס צו צונעמען על ראשון ראשון.
א. אז זיין א עלטערע בחור אין אונזער סיסטעם איז נישט קיין תכלית, איז בעצם ביסטו טאקע גערעכט אבער דאס איז זייער א בדיעבד'דיגער סיבה פארוואס זיך ארויסצונעמען פונעם יעצטיגן מצב החיים וואס כפי שהוא איז עס נישט (עכ"פ נאכנישט) אזוי נישט גוט, אז פארדעם זאל איך זיך אריינלייגן אין עפעס וואס איך בין בכלל נישט קלאר ווי איך ציל דערמיט, אין אמאל קען עס זיך טאקע נישט אויסארבעטן אזוי געשמאק, אין סתם פאראומגליכן א מיידל מיט איר משפחה מיין איך אז ס'קומט נישט אין באטראכט אויב קום איך נישט מיט א קלאר'ן ציל אין מהלך.
ב. אז מ'באקומט אן אמת'ער עזר כנגדו וואס דאס העלפט אונז ביידע ארויס אנצוגיין ווייטער מיט'ן לעבן מיט חיזוק אין שווערע צייט וכדומה, האסטו דאך אליינס מטיל בספק געווען די גאנצע עניין זאג'נדיג אז מ'האפט אז ס'זאל זיין אזוי, יעצט איה"נ מ'קען טאקע קיינמאל נישט זיין פארזיכערט אינעם עתיד, אבער נאכאלץ איז אינו דומה אויב ס'איז אזא בדיעבד'דיגער קשר אזוי ווי ביי אונזער שידוכים סיסטעם אדער ס'דא געהעריגע דעקונג אז די צוויי צוזאמען זענען טאקע א פאר.
ג. זאגסטו אויכעט אז דאס איז נאר גענוג סיבה אזויפיל אז מ'קען עס נישט סתם אזוי אוועקמאכן במחי יד, אבער דאס אויב איז נישט קיין לכתחילה'דיגער צוגאנג צו א לעבן בין איש לאשתו.
אין אויף אייער ברכה ענטפער איך א הילכיגער אמן ואמן, וכן למר.

[מיר'ער בחור]

וויאזוי ס׳זאל נאר זיין, איז דא א מימרא ׳העסט עלטער ווערן העסטו פארשטיין.

דאכציך מיר אז איך ביי די צוואנציג יאר בין איך שוין גענוג אלט צו קענען פאסן אזעלכע באשלוס'ן, אדער עכ"פ ווי מ'רעדט דא בסך הכל אויף צו פארשטיין וואס איך וויל מיט דעם צוקומען.

[diff]

ס'שוין דערנאך. פון יעצט עשה לך רב וקנה לך חבר

[ליטוואק פון בודאפעסט]

דו האסט עס שוין אליינס אויסגערעדט. יעצט ציט דיר גארנישט עקסטער, דער לעבען גייט ווי פון זיך אליינס. ווען דו וועסט אנהייבען פילען דער יאך פון א ווייב און האפעדיג נאכדעם קינדער, ווען דו וועסט זיך דערוויסען פון די רגש האחריות פאר א צווייטענס וואוילזיין, וועט דער לעבען האבען א טיפערע באדייט. יעדער טריט וועט מיינען מער ווי די פרימיטיווע היינטיגע געברויכען. דאס איז ׳עושה צדקה בכל עת׳ זה הזן בניו ובנותיו כשהן קטנים\גדולים.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

[diff]

דאס איז ׳עושה צדקה בכל עת׳ זה הזן בניו ובנותיו כשהן קטנים\גדולים.

דו מעגסט יא צולייגן צו חז"ל
ווען סאיז א צדקה איזס אפשר באטעמ'ט. היינט אבער איזס פיער פרעשור און בכלל נישט אפרישיעטעד. פאר עטס ברענגט קינדער זייטס מחליט וואס דו ווילסט באצאלען

[ליטוואק פון בודאפעסט]

איינער וואס טוט פאר הכרת הטוב, וועט זיך שנעל אנטוישען.
דאס אליינס אז מ׳טוט עפעס אויף, מ׳לייגט צו עפעס צום וועלט, דאס איז א געוואלדיגע געפיל.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

[diff]

קינדער דארפן האבן הכרת הטוב ראַגאַרדלאַס צו זיי באקומען אדער נישט

מרעט דא פין איינער וואס בעל כורחך אתה חי

[מיר'ער בחור]

דו האסט עס שוין אליינס אויסגערעדט. יעצט ציט דיר גארנישט עקסטער, דער לעבען גייט ווי פון זיך אליינס. ווען דו וועסט אנהייבען פילען דער יאך פון א ווייב און האפעדיג נאכדעם קינדער, ווען דו וועסט זיך דערוויסען פון די רגש האחריות פאר א צווייטענס וואוילזיין, וועט דער לעבען האבען א טיפערע באדייט. יעדער טריט וועט מיינען מער ווי די פרימיטיווע היינטיגע געברויכען. דאס איז ׳עושה צדקה בכל עת׳ זה הזן בניו ובנותיו כשהן קטנים\גדולים.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

לסיכום איז די תירוץ אז איך זאל וועלן חתונה האבן כדי מיין לעבן זאל האבן א טיפערע באדייט?
אדער גאר כדי איך זאל טוהן צדקה בכל עת?
אין וואס וועט זיין לו יצוייר אז איך האב שוין אן אנדערע טיפע באדייט פארוואס צו לעבן, און די גאנצע געשעפט פון חתונה שטערט יענס, עכ"פ אפשר זענט איר עס מסביר אביסעלע קלארער די גאנצער עניין.

[diff]

קום דו אויך קלאר. אמאל האט מען געקענט זיין אליין נאך דער חתונה ווי יושבים, פרושים. ווילסטו דעס?

[לולב הגזול]

טאמיר קענסטו דאס אדארך רעדען מיט דער כלה אליין פאר די האסט חתונה מאך איר נישט אומגליקליך…

עס איז רוב מאל נישט מעגליך. בפרט טאמער זענט עטס נישט פון די 'קיהלע' חברה.

אויב איז עס שוין בגדר לא יוכל לתקן ווינטש איך דיר אז זאלסט זוכה זיין צו נעשה ונשמע - קודם וועלען מיר טון און נאכדעם וועלען מיר הערען. מתוך שלא לשמה וועט דיר ברענגען לשמה. קענסט האבען א בנין עדי עד מיט דער ריכטיגע צוגאנג, בידך תלוי הדבר.

אבער טוה פאר דיינעט וועגען און האב נישט קיין קינדער פאר די ווייסט פארוואס די ווילסט בלייבען מיט איר. פארוואס די ווילסט קינדער וכו'.

בעט שוין יעצט א היתר.

קול דמי בניך צועקים!

[ליטוואק פון בודאפעסט]

דו האסט עס שוין אליינס אויסגערעדט. יעצט ציט דיר גארנישט עקסטער, דער לעבען גייט ווי פון זיך אליינס. ווען דו וועסט אנהייבען פילען דער יאך פון א ווייב און האפעדיג נאכדעם קינדער, ווען דו וועסט זיך דערוויסען פון די רגש האחריות פאר א צווייטענס וואוילזיין, וועט דער לעבען האבען א טיפערע באדייט. יעדער טריט וועט מיינען מער ווי די פרימיטיווע היינטיגע געברויכען. דאס איז ׳עושה צדקה בכל עת׳ זה הזן בניו ובנותיו כשהן קטנים\גדולים.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

לסיכום איז די תירוץ אז איך זאל וועלן חתונה האבן כדי מיין לעבן זאל האבן א טיפערע באדייט?
אדער גאר כדי איך זאל טוהן צדקה בכל עת?
אין וואס וועט זיין לו יצוייר אז איך האב שוין אן אנדערע טיפע באדייט פארוואס צו לעבן, און די גאנצע געשעפט פון חתונה שטערט יענס, עכ"פ אפשר זענט איר עס מסביר אביסעלע קלארער די גאנצער עניין.

די צדקה בכל עת מיינט אז יעדער ריר וואס מ׳טוט איז נישט נאר פאר זיך, נאר פאר דער ברייטערער זיך וואס עגזיסטירט היינט. מ׳קען עס אויסרעדען גראב און פשוט, אדער דערהויבען און איידעל. א מענטש איז באשאפען עפעס אויפצוטוהן, צו די פשוט׳ער פראדוצירען קינדער, צו די איידעלע ערציען קינדער. און ווידער ביים ארבעטען, קען ער פשוט פליפען געלט, אדער עוסק זיין בישובו של עולם, אדער גאר העלפען א וועלט. דער יצר הרע באנוצט זיך מיט די תאוות אויף דער פארקערט ממש. אז אנשטאטס פראדוצירען קינדער, זאל ער עס ווארפען אין מיסט מיט די א.ג. ׳חטא הידוע׳. אנשטאטס טוהן פאר׳ן כלל, זאל ער זיך געוועלדיגען אויף יענעם פאר די אייגענע בענעפיט.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

[מיר'ער בחור]

די צדקה בכל עת מיינט אז יעדער ריר וואס מ׳טוט איז נישט נאר פאר זיך, נאר פאר דער ברייטערער זיך וואס עגזיסטירט היינט. מ׳קען עס אויסרעדען גראב און פשוט, אדער דערהויבען און איידעל. א מענטש איז באשאפען עפעס אויפצוטוהן, צו די פשוט׳ער פראדוצירען קינדער, צו די איידעלע ערציען קינדער. און ווידער ביים ארבעטען, קען ער פשוט פליפען געלט, אדער עוסק זיין בישובו של עולם, אדער גאר העלפען א וועלט. דער יצר הרע באנוצט זיך מיט די תאוות אויף דער פארקערט ממש. אז אנשטאטס פראדוצירען קינדער, זאל ער עס ווארפען אין מיסט מיט די א.ג. ׳חטא הידוע׳. אנשטאטס טוהן פאר׳ן כלל, זאל ער זיך געוועלדיגען אויף יענעם פאר די אייגענע בענעפיט.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

עס הערט זיך טאקע זעהר פשוט אין שיין "לא תוהו בראה אלא לשבת יצרה", אבער כדי דאס גרונטליך צו פארשטיין ברויך מען אריינגיין נאך טיפער, אין די סיבה פארוואס ס'איז טאקע אזוי אויסגעשטעלט, אין וואס מ'דארף טוהן דערצו כדי עס ריכטיג אויסצופירען, אין וואס כביכול דער בוכ"ע האט דערפון.

[אבטולמוס]

מזל טוב, און קודאס פאר'ן זיין אזוי "מעטשור" און טיפזיניג אין אזא יונגען עלטער.

עס איז דא א סך צו זאגן אין דעם פאל, אבער לאמיך מאכן איין נקודה. @שמעון וואלף איז גערעכט אז חתונה האבן איז געקנופט אין געבונדן צו דעם חרדישן לעבן, אבער מ'דארף עס שטערקער אריינלייגן אין קאנטעקסט. נישט נאר איז חתונה האבן א תנאי צו קענען לעבן נארמאל ווי א חרדישן איד, נאר עס איז דער יסוד היסודות ועמוד העמודים, די גרעסטע הקרבה וואס מ'גיט פאר דעם סארט לעבן. פאקטיש איז חתונה האבן, און דער וועג וויאזוי מ'האט חתונה ביי אונז, דער גרעסטער פארמירער פון דעם חרדיש לעבן, ווייל אלעס -- פרנסה, קינדער, מוסדות, קאריערע, לייף-סטייל, שידוכים, וכו' -- איז זיך מסתעף פון דעם.

אלזא דאס חתונה האבן איז נישט בלויז אן אקט וואס מ'טוט כדי צו קענען לעבן באקוועם ווי א חרדישן איד, נאר עס איז דער סאמע אקט וואס מ'טוט בידיים בוחר צו זיין אין דעם חרדיש לעבן. פארגלייך דאס צו דער אמיש סעקטע. יעדעס אמיש קינד פאנגט גלייך אן צו לעבן ווי א פרומער אמיש. אבער בערך ביי די אכצן יאר אלט, דארף מען פאסן דעם ענדגילטיגן באשלוס צי מ'וויל בלייבן אן אמיש דעם גאנצן לעבן, אויב יא, גייט מען דורך די באפטיזם צערעמאניע. חתונה האבן איז די חרדישע באפטיזם צערעמאניע, עס איז דעמאלט ווען מ'נעמט אויף זיך דעם חרדישן לעבן.

און דאס איז די פשוט'ע פראגע: ווילסטו לעבן ווי א חרדישער איד אדער נישט? אויב דער ענטפער איז יא, איז שמעון וואלף גערעכט: האב חתונה, ווייל נאר אזוי וועסטו קענען לעבן ווי א מענטש. אויב דו ביסט נאך נישט זיכער אין דעם, דארפסטו זיך כאפן ביים קאפ אז דאס מסכים זיין צו ווערן א חתן איז געווען דיין הסכמה און באשלוס צו לעבן ווי א חרדישן איד, און אפשר זאלסטו זיך ארויסזען דערפון ווי פריער, פאר עס איז גורם מער צער פאר דיר און פאר אנדערע מענטשן.

[diff]

שרעקליך, פארדעם האט מען חתונה!

עס הערט זיך טאקע זעהר פשוט אין שיין "לא תוהו בראה אלא לשבת יצרה", אבער כדי דאס גרונטליך צו פארשטיין ברויך מען אריינגיין נאך טיפער, אין די סיבה פארוואס ס'איז טאקע אזוי אויסגעשטעלט, אין וואס מ'דארף טוהן דערצו כדי עס ריכטיג אויסצופירען, אין וואס כביכול דער בוכ"ע האט דערפון.

ווער זאגט. סמיינט דער וועלט זאל נישט ווייניגער ווערען ווען מגייט

[מיר'ער בחור]

ראובן: דו גייסט אריין אביסל אין אן אנדער עניין, דהיינו אז איך אין אזוי אויך יעדע בחור/חתן דארף זיך אליינס פרעגן צו ער מיינט טאקע זיין אייגענע טובה מיט דעם אדער נישט אין אז נישט דארף מען טאקע זיך נעמען אין די האנט אריין אין טוהן אלס וואס ס'שייך צו פארמיידן אומאיינגענעמליכקייטן, אבער מיין דילעמע איז עפעס אנדערש, ווייל לאמיר זאגן אז איינער וואס האלט שוין נאכ'ן מחליט זיין אויף וועלכע פון די צוויי צדדים צו די היינטיגע חרדי'שקייט אדער מער אן אפענע לעבן ער וויל פירן איז מיין קשיא נאכאלץ במקומה עומדת, דהיינו וואס טרייבט אדער עכ"פ דארף צו טרייבן א מענטש צו וועלן חתונה האבן אין לעבן א לעבן וואס מ'איז משועבד צו א צווייטער בן זוג, ס'הייסט בעצם איז פון איין זייט שווער אויף דער בחור/חתן וואס איז מחליט אדער מ'איז מחליט פאר עם אז ער וויל יא לעבן זיין לעבן ווי א חרדי'שער איד, ווייל היתכן ער נעמט זיך אונטער צו לעבן מיט א צווייטער וואס זייער גאנצער צוזאמענארבעט אין מטרה איז מוטל בספק, וואס אויף דעם האט שוין טאקע שמעון וואלף גע'ענטפערט אז ס'נישט שייך צו סאך אנדערש, אבער הנוגע לעניינינו אנו רעד איך בעיקר דייקא נישט פון דעם וואס גייט לכתחילה צו צו דעם אז ווייל ער וויל לעבן ווי א חרדי'שער איד דארף ער טוהן כך וכך, נאר בעיקר וויל איך מער אויסשמועסן די נושא איבער וואס ס'ציעט דער מענטש בכלליות צו וועלן לעבן א משותפ'דיגער לעבן מיט א צווייטן אויב יעצט איז עם אלס פונקט גוט.

[הקטן]

דו האסט עס שוין אליינס אויסגערעדט. יעצט ציט דיר גארנישט עקסטער, דער לעבען גייט ווי פון זיך אליינס. ווען דו וועסט אנהייבען פילען דער יאך פון א ווייב און האפעדיג נאכדעם קינדער, ווען דו וועסט זיך דערוויסען פון די רגש האחריות פאר א צווייטענס וואוילזיין, וועט דער לעבען האבען א טיפערע באדייט. יעדער טריט וועט מיינען מער ווי די פרימיטיווע היינטיגע געברויכען. דאס איז ׳עושה צדקה בכל עת׳ זה הזן בניו ובנותיו כשהן קטנים\גדולים.

Sent from my LG-K373 using Tapatalk

לסיכום איז די תירוץ אז איך זאל וועלן חתונה האבן כדי מיין לעבן זאל האבן א טיפערע באדייט?
אדער גאר כדי איך זאל טוהן צדקה בכל עת?
אין וואס וועט זיין לו יצוייר אז איך האב שוין אן אנדערע טיפע באדייט פארוואס צו לעבן, און די גאנצע געשעפט פון חתונה שטערט יענס, עכ"פ אפשר זענט איר עס מסביר אביסעלע קלארער די גאנצער עניין.

איך האב פארשטאנען אז איר האט נישט
אויב איר האט יא אן אנדערע טיפע באדייט פארוואס צו לעבן פארוואס זאלסטו דאס נישט שערען מיטן ציבור פין וועם די זיכסט אויסציקלארן דיינע ספיקות?

דער אמת איז ס'איז דא טייל וואס האבן נישט קיין שייכת מיט חתנוה האבן על פי תוכנת נפשם, האבן בכלל נישט קיין שייכת צי רגש וכד'
איז דא וואס זענען מקיים דעם פריה ורביה אווא מוצות לולב. אויב איז אבער דא א חשש אז דער חפצא של מוצה וועט ליידען דערפין, וואלט איך מייץ געווען ז'אלסט פרעגן א גדול

[מיר'ער בחור]

הקטן: לגבי מיך אליינס ביסטו טאקע מער ווייניגער גערעכט אז איך זעה נישט, עכ"פ נכון לעכשיו זעה איך נישט עפעס טיפער'ס על האופק וואס זאל מיר צופרידן שטעלן ווי ס'דארף צו זיין, אבער וואס איך מיין ארויסצוברענגען איז וואס טוצעך מיט אזא איינער וואס האט שוין יא עפעס א געדאנק צו וואס, איז צו ביי עם איז אויך גילטיג די סיבה? אין אפשר דורכדעם וואס כ'על פארשטיין די גאנצע ענין כלפי יענעם על בוריו וועל איך אפשר קענען מיט דעם ארבעטן אויף עפעס אן אופן צו ציען א מסקנא פון דעם פאר מיך.