דער אכזר אלץ פאסטוך - [אין פארזעצונג]

[קוויטעל]

[center]ב''ה[/center]

[center]- סיפור בהמשכים -[/center]
[center]דער אכזר אלץ פאסטוך[/center]

[center]מבוא[/center]
מיט בלוט און טרערן זענען אנגעזאפט די זכרונות קעמערלעך פון מענדל, אז ס'שפירט זיך נאנט קען ער נאך שפירן די ווילדע קאשמארן, וואס באגלייט יעדע פונק פון יענע יארן. דאס באנעם איז נישט געווען ווי היינט, נישט די לעבנס גאנג, אוודאי נישט די מנהגים.

דעמאלטס מענדעלע דער צען יעריגער, און היינט שוין א בן חמישים, און וויפיל טייכן האבן שוין איבערגעפלאסן דעם שטעטל פון זיין יוגענד, און כאטש היסטאריע און געשיכטע עס האט געטוישט דאס גאנצע וועזן, האט עס אבער נישט אפגעווישט יענע וואונדן, און נישט פארצייעט דעם שאנדע, וואס ליגט פאר די אויגן ווי א פארשלעפטע קרענק.

נישט אז מענדל האט נישט פארגעסן, און נישט אז ער האט יא פארגעסן... עס איז די פאקט וואס טרייבט אלץ צוריק דעם זיכרון צו יענע תקופה, ווען טויט אנגסט איז געהאנגן ווי א שווערע נעפל אין די לופט, אז מ'האט עפעס אנדערש נישט געקענט אטעמען, טאג און נאכט, מראשית השנה עד אחרית שנה.

ס'איז עפעס וואס דערמאנט עהם נאכאמאל און נאכאמאל, ווען ער האט נאטורליך שוןן פארגעסן און אפילו שוין געוואלט פארגעסן דערפון מיט יארן צוריק. אבער וויפיל מאל ער האט שוין פארגעסן, אט קומט עס עהם צוריק ווי א מעלה גרה'דיגער ביינדל אין האלדז.

די שעפעלעך און ציגעלעך, אויך די פיש אינעם אקוואריום – ביים טאטן אין הויף – איז אויך א טייל פונעם אמאליגער לעבן, אבער דאס האט ער שוין היבש פארגעסן, און ווען ער האט זיי געלאזט פאשען אויפ'ן זאפטיגער פעלד, וואו ס'געווען מער זומפ ווי גראז, און נישט איינמאל האט זיך מענדל געטראפן א פוס אין וואסער, און אויך דאס האט ער שוין היבש פארגעסן, אדער נישט אינטערעסירט צו געדענקן.

וואס איז דאס, און ווער איז דאס, וואס האלט מענדל ביים קארג, און טוט עהם אלץ נאכאמאל און נאכאמאל דערמאנען, עפעס וואס ער וויל שוין פארגעסן, אבער וויל דאך נישט... און אויך נאכן אפמאכן צענדליגע מאל – גענוג! קלערט ער זיך איבער אז ניין, ס'נאכנישט גענוג...

דאס ווערט אויספירלעך געשילדערט אין די קומענדיגע קאפיטלען, מיט אייגענע דעטאלען פונעם היים, דארט ווי ער האט געזויגן זיין ערשטע קרעפטן צו אויסוואקסן מענדל אליינס – נישט כאטש ווער א נשמה יתירה אינעם עולם התוהו, נאר א בר הכי און א בר דעה אין וועלטליכע – פונקט ווי אייגענע געשעפטן און שמועסן.

[center]*[/center]

[center]פרק א[/center]
[center]פרישע הויט[/center]