ע"ש.שארמי הוא יעקב, כאילו אמר הכתוב: כאשר היה אבי בארם היה אובד. והטעם: עני בלא ממון.
דאס באדייט לכאורה אז דער ווארט "אובד" דא מיינט בעצם א "loser", מיינענדיג א failure.
דאס האט מיר געברענגט צו טראכטן איבער דעם אז וואס איז די הגדרה דערפון פון איינער וואס איז א "loser/failure"? דאס אליין אז ער איז אַן עני? זענען די אלע חכמים וואס זענען באוואוסט און באקאנט לדורות לטוב, אבער בחייהן געווען אָרים ונרדפים בלי הצלחה (ווי דער אבן עזרא אליין), "losers"?
עס איז דאך באקאנט די פסוק בקהלת (ט, יא) לא לחכמים לחם ולא לנבונים עושר. איז גייט דאס דען באדייטן עפ"י הנ"ל אז דער חכם, וואס achieved דאס human potential פון שכל, ועוד אז ער מעטערד פאר זיינע ארומיגע, אבער האט למעשה נישט קיין געלט אדער/און (גוטע) קינדער אדער/און געזונט, און איז מדוכה מיט פעולות ריק ורוע מזל ואי-הצלחה אין די תחומין, גייט זיין פאררעכענט אלס א "loser" לעומת דער מזל'דיגער עושר מוצלח וואס איז יא געלונגען אין די תחומים אבער א סָכָל בענינים ותחומי שכליים? וידוע מאמרו של סקראט אז אַן unexamined לעבן, אָן מחשבה איבער און אין די טיפע שאלות פון לעבן וחכמה, לוינט זיך נישט צו לעבן. וידוע הגמרא בנדרים (מא.) דאין עני אלא בדעה ודא קני מה חסר ודלא דא קני מה קני.
ולכאורה איז די געדאנק ענליך צו איבער דאס וואס איך האב צוגעברענגט איבער סאָשׁעל קאַנסטראָקשעניזם און וואו די שׁעירד גלויבונגען פונעם געזעלשאפט על הכלל שאפט בעצם די רעאליטעט ממש, און איר (פענאמענאלאגישע) פּערספּעקטיוו, פאר'ן יחיד פרטי בתוכה. וא״כ, וואו רוב הכלל קוקט ארויס אויף דעם לא-יוצלח עני בממון און וואו זיינע (בּעיסיק) שאיפות בתחום זה ווערן נישט ערפילט בהצלחה, אלס א "loser/failure", איז ער טאקע פאררעכענט אלס א "loser/failure". וההיפך בהיפך פאר'ן עושר מוצלח. ולכאורה איז דאס בפרט ביי אזא סארט סאבּיעקטיוו לעיבּל. און דאס איז לכאורה בפרט אין אונזער מאדערנער תקופה וואו עס איז דא א "געווינער און לוּזער קולטור".
ס'איז אויך יתכן אז די געדאנק פונעם אבן עזרא איז אז בחייו איז דאך אזא סארט מענטש געווען פארעכענט אלס "loser", און דאס אז זיין אנערקענונג והצלחה וכו' איז צוגעקומען לאחר מותו, כשכבר (קהלת ט, ו) גם אהבתם גם שנאתם גם קנאתם כבר אבדה, מאכט אים נישט אויס "loser" בפני עצמו.
א"י אז מ'רעדט דעמאלטס דוקא בשעת שנות חייו של יעקב. ואיה"נ אז ההיסטאריע לאחר פטירתו, לגבי זיין אימפּעקט טאטן סוקסעס, האט געטוישט דעם evaluation. מ'קען דאס צושטעלן צו וואס די פסוק זאגט דארט ממש פריער אין קהלת לגבי שבח החיים על המתים, "כי נשכח זכרם"; דאס איז א קוואליוויקעישאן דערצו. אבער דאס אליין איז אויך ניתן להגדרה: וואס איז די גדר פון געדענקט ווערן? מיינענדיג, איינער וואס האט מקיים געווען דעם (שם יב, יב) עשות ספרים הרבה, וואס די געדאנק דערין איז דאך צו עטשיִוון א דרגא פון immortality וזכרון לדורות, אבער למעשה איז דאס נישט פארשפרייט אדער גאר obscure (וכעין די פילע ספרים וועלכע געפינען זיך אויף hebrewbooks ואוצר החכמה), איז דאס נאך אלס בגדר "זכרון"? (ואגב עיין באבן עזרא שם דהכתוב מזהיר מעשות ספרים ע"ש.)
ואולי איז דאס אליין נכלל אין מהלכו של הרמב"ם. והיינו, אז מ'האט נישט צו קערן איבער נישט זיין א "loser" און דאס אליין איז נכלל בסוג ג' של הרעות וואס מ'מאכט זיך אליינס אָן מיט רצוניות'ן וואס מ'וויל. עס מעטערד נישט בכלל צי מ'איז טאקע באמת א "loser" פאר'ן האבן א לעבן וואס מאכט למעשה אויס. (און אפשר איז די גאנצע געדאנק פון חכמה, וואס איז להכיר שפלת עצמו און ווי ווייט ער האלט נאך פון שלימות, ועיין בנפוצות יהודה דרוש ט' ובחתימתי, צוצוקומען צום הכרה אז נישט קיין חילוק וויפיל הצלחה מ'האט אין אלע תחומים, איז מען אָלטימעטלי אין די grand scheme of things, אלס א "loser".)