א בליק אויף די פרשה פון נישואי יעקב אבינו פון מיין מצב

[גרוש]

יום ערב שבת קודש לסדר "ואבואה אליה" תשע"ג לפ"ק

איר וועט זיך אודאי וואונדערן אויף דעם לסדר אינעם קעפל, איר זענט אבער נישט די ערשטע בייצופאלן די קשיא, רש"י אויפן פלאץ איז שוין מעיר,
לשון הפסוק: ויאמר יעקב אל לבן הבה את אשתי כי מלאו ימי ואבואה אליה:
רש"י, ועוד מלאו ימי, שהרי אני בן פ"ד שנה ואימתי אעמיד י"ב שבטים וזהו שאמר ואבואה אליה, והלא "קל שבקלים" אינו אומר כן, אלא להוליד תולדות אמר כך:
לענינינו, נאכן דורכגיין אזויפיל יארן אנעם פת בסלו, ווען איך זאג "ואבואה אליה" איז עס אין א בחינה פון "על משכבי בלילות בקשתי את שאהבה נפשי, בקשתי ולא מצאתי, אקומה נא ואסובבה בעיר בשוקים וברחובות (ועדיין) בקשתי ולא מצאתי,
נישט האבענדיג דעם פת בסלו גייט מען ליידער דורך אזויפיל נסיונות און שוועריגקייטן, מ'קען שוין קוים ווארטן, ווען וועט מען שוין זוכה זיין? צו הערן דאס וואס לאה אמינו האט געזאגט פאר יעקב אבינו "אלי תבוא", ווי זאגענדיג: "איך דארף דיין ליבשאפט", מיר זאלן קענען זאגן "על משכבי בלילות בקשתי את שאהבה נפשי, בקשתי ומצאתי". און מיר זאלן ליידער נישט אריין פאלן אין אזא מצב פון: "אקומה נא ואסובבה בעיר בשוקים וברחובות",

מיטן א אויבן אויפ'דיגע בליק איז נישט צום פארשטיין:
דער זעלבע יעקב אבינו די בחיר האבות וואס אויף אים שטייט "ויבא יעקב שלם" וואס די חסידישע ספרים טייטשן אז שלם איז ר"ת ש'ם ל'שון מ'לבוש, ער אי געווען אויסגעצייכנט מיטן לשון, ער איז געווען אין די בחינה פון "תתן אמת ליעקב", דער זעלבע יעקב אבינו וואס האט געזאגט, ראובן בכורי אתה "ראשית אוני", ווי רש"י זאגט אויפן פלאץ וז"ל: ראשית אוני, היא טפה ראשונה שלו שלא ראה קרי מימיו:, דאס מיינט אז ביי די 84 יאר בשעת ווען ער האט געזאגט "ואבואה אליה" איז געווען "לא ראה קרי מימיו" און מיט דעם דעם אלעם האט ער געזאגט "ואבואה אליה",
דאס איז וואס רש"י פארענטפערט אונז דא, אז להוליד תולדות נתכוון, ער האט געזאגט: אני בן פ"ד שנים ואימתי אעמיד י"ב שבטים, מ'דארף אויפשטעלן 12 שבטים פון ווי עס וועט ארויסקומען כלל ישראל,
מ'קען זאגן נאך מער, לכאורה וואס איז דער דער אויסדרוק וואס יעקב אבינו האט געזאגט "אני בן פ"ד שנים" יעקב אבינו האט דא געוואלט לערנען א לימוד לדורות, אז אפילו אזא איינער ווי אים וואס האט ביי די 84 יאר געקענט זאגן "ראשית אוני" מיט דעם אלעם, ווען ער איז געקומען צו דעם מצב ווען ער האט געדארפט אנטלויפן פון עשיו און גיין צו לבן, און ער האט זיך ארויסגעלאזט אויפן וועג ווי עס שטייט, ויצא יעקב מבאר שבע וילך חרנה, איז ער ליידער געווען בשפל המצב ווי מיר זעען אין די פסוקים פון די פרשה אז דער אייבערשטער האט אים געדארפט מבטיח זיין "ושמרתיך בכל אשר תלך" אז ער האט געדארפט צוקומען צו שמירה, ווי עס ווערט געברענגט אין מדרש אויף דעם פסוק, אז יעקב אבינו האט דעמאלט מורא געהאט אז ער וועט ליידער נכשל ווערן מיט די 3 ערגסטע עבירות, וועגן דעם שטייט גלייך נאכדעם "ויפגע במקום" ווי די גמרא זאגט אין מסכת ברכות "למדנו מכאן שיעקב תיקן תפלת ערבית", ווי עס ווערט געברענגט אין ספר "שם משמואל", וז"ל: והנה יש לפרש מה שיעק"א תיקן תפלת ערבית, היינו שאפי' יהיה אדם בתכלית השפלות והחשכות בבירא עמיקתא אחרי היותו ברום המעלה אל יתיאש ויחגור שארית כוחו ויתאמץ בתפלה, כמו יעק"א שהי' אז בתכלית השפלות בעצמו והי' העולם חשך בעדו שהי' מתירא שלא יפול ח"ו לג' עבירות חמורות כמבדרש לקמן בפסקו ושמרני בדרך הזה, ומ"מ לא נתבהל והיתה דעתו מיושבת עליו לתפלה עכ"ל, זעה מיר פון דעם אז אפילו נאך די הבטחה פון שמירה האט נאך יעקב אבינו נאך אלץ מורא געהאט און געזאגט "אם יהיה אלקים עמדי ושמרני בדרך הזה" ווי די מדרש זאגט אויף דעם פסוק אז ער האט געדארפט שמירה נישט נכשל צו ווערן אין די ג' עבירות חמורות, עד כדי כך אז ער האט וועגן דעם געמוזט מתקן זיין א תפלה וואס אידן זאלן דאווענען ביינאכט בעת חשכות ואפילה אז אפילו אין די טונקעלסטע מצבים זאלן אידן קענען דאווענען און געהאלפן ווערן, דאס האט אים געהאלפן אז ער האט דערנאך געקענט מעמיד זיין שנים עשר שבטי קה בקדושה ובטהרה,
דאס קען זיין פשט, יעקב אבינו האט דא געוואלט מרמז זיין אז אפילו ער וואס האט געקענט זאגן "ראשית אוני" האט אויך געדארפט מורא האבן אז ווילאנג ער איז שרוי בלא אשה קען ער ח"ו נכשל ווערן בג' עבירות חמורות, עד כדי כך אז ער האט זיך געמוזט אויסדרוקן "ואבואה אליה" דאס איז וואס ער האט געזאגט "אני בן פ"ד שנים ואימתי אעמיד י"ב שבטים", אז ביזט יעצט איז ער נאכנישט נכשל געווארן און ער האט נאכנישט געדארפט פאסטן קיין פ"ד תעניתים, אבער יעצט ווען ער איז אנגעקומען בבית לבן איז ער געווען אין אזא שפל המצב אז ער האט געמוזט זאגן "ואבואה אליה" ווייל אז נישט וועט ליידער מוזן זיין "אני בן פ"ד שנה (ער וועט ח"ו דארפן פאסטן פ"ד תעניתים) ואימתי אעמיד י"ב שבטים (אזוי וועט ער ח"ו נישט קענען מעמיד זיין קיין הייליגע שבטים) וועגן דעם האט ער געמוזט זאגן "ואבואה אליה",

דער זעלבע לאה וואס איז געווען "ועיני לאה רכות" ווי רש"י זאגט, וז"ל: שהיתה סבורה לעלות בגורלו של עשיו ובכתה, זי האט א גאנצן צייט געוויינט כדי זי זאל ח"ו נישט נכשל ווערן אנצוקומען צו א רשע, מיט דעם אלעם האט זי געזאגט פאר יעקב אבינו דעם אויסדרוק "אלי תבוא", וואס ווי באקאנט איז די הלכה "אשה שתבעה לבעלה בפה תצא שלא בכתובה", עכ"ז זעה מיר נאך נאכדעם אין פסוק אז נישט נאר ס'איז נישט געווען קיין פראבלעם דעם אויסדרוק, נאר גאר פארקערט אז בזכות זה וואס זי האט געזאגט "אלי תבוא" שטייט ווייטער וישכב עמה בלילה הוא, דרש'נט די גמרא אין מס' נדה פון די ווערטער "בלילה הוא" און עס שטייט נישט בלילה ההוא, אז הקב"ה סייעו ויצא משם יששכר, אז דער אייבערשטער איז געווען מיט לאה יענע נאכט און געהאלפן אז פון די "וישכב עמה" איז ארויסגעקומען יששכר וואס פון אים זענען ארויסגעקומען די לומדי תורה ווי עס שטייט "ומבני יששכר יודעי בינה לעיתים",

היוצא לנו מזה:
אז עס איז דא אמאל א מצב, וואס אפילו "דברים שהשתיקה יפה להן" דארף מען ליידער זאגן אפען ווי יעקב אבינו האט געזאגט "ואבואה אליה" און לאה אמינו "אלי תבוא", אויב מ'מיינט עס לשם שמים,