אַ סוכּהלע אַ קליינע

[סיד ההיכל]

איך זע די ליריקס געפונען זיך נישט דא ממילא בכדי לזכות את הרבים... א גוט יום טוב.

אַ סוכּהלע אַ קלײנע,
פֿון ברעטעלעך געמײנע,
האָב איך קױם מיט צרות געמאַכט;
געדעקט דעם דאַך
מיט אַ ביסעלע סכך,
און כ'זיץ אין איר סוכּות בײַ נאַכט.

א װינט אַ קאַלטן,
בלאָזט דורך די שפּאַלטן,
מײַן ליכטעלע לעשן זיך װיל;
דאָך מאַך איך מיר קידוש,
און זע נאָר א חידוש!
מײַן ליכטל ברענט רואיִג און שטיל

מיט א בלאַסן געזיכט
דאָס ערשטע געריכט
ברענגט מיר מײַן טאָכטערל אַרײַן;
זי שטעלט זיך אַװעק
און זאָגט מיר מיט שרעק:
טאַטע! די סוכה פאַלט אײַן!

עט, זײַ נישט קײן נאַר
און האָב נישט קײן צער,
עס זאָל דיר דער װינט נישט טאָן באַנג:
נישט זעלטן זײ קומען,
די װינטן, און ברומען
דאָך שטײט אונדזער סוכּה שױן לאַנג

עס איז שוין גאָר
באַלד צווײ טויזנט יאָר
און די סוכּהלע שטײט נאָך גאַנץ לאַנג