ציונות ימ"ש ביי אונז!!!!!

[מאטי]

ספר שאלות ותשובות זמירות לשבת.

[קדש הילולים]

די זמר צור משלו אכלנו, מיין איך אז א תנא האט עס נאך געמאכט. כ׳גיי נאכקוקן.

[באשטעטיגט]

בשו"ת "ישועות מלכו", חלק יו"ד, סימן ס"ו: מרבי ישראל יהושע אב”ד קוטנא
...אין ספק שהיא מצווה גדולה, כי הקיבוץ הוא אתחלתא דגאולה ונאמר "עוד אקבץ עליו לנקבציו", ועיין ביבמות דף ס"ד שאין השכינה שורה פחות משתי רבבות מישראל, ובפרט עתה שראינו התשוקה הגדולה הן באנשים פחותי ערך, הן בבינוניים, הן בישרים בלבותם, קרוב לודאי שנתנוצץ רוח הגאולה. אשרי חלקו שהוא ממזכה רבים“.
לינק לכל התשובה
https://kupathrabbimeir.org/kramban/kp/kpymb_files/kotna.htm

[היימישער ליטוואק]

די זמר צור משלו אכלנו, מיין איך אז א תנא האט עס נאך געמאכט. כ׳גיי נאכקוקן.

אפשר איז דא אפילו עפס גמרא אויף די משנה "צור משלו".
וואס נאך הערט זאך?

[קדש הילולים]

פירוש מטה יהודה:
״ואפשר שאחד מהתנאים הראשונים יסד הזמר הזה אשר בימיהם עדיין לא נתקן הטוב והמטיב״

זל״ק פונעם ישמח משה(ברכה):
״כאשר קבלה בידינו שהזמירות שנתפשטו בישראל נאמרו ברוח הקודש״

[בר דעת]

די אלע שמוסעכצער הין און צוריק צו ז נארישקייטן, דער זאגט יענער זאגט, די זמירות זאגט! עס איז נישט קיין חומש'ל, קיין רמבם, עס איז די זמירות! זמירות זאגט קלאר יבוא ויגאלנו, נישט הערצל יגאלנו, די חמור! יבוא ויגאלנו!

[מאיר]

א זייטיגע נקודה חוץ די אלע ראשונים ואחרונים וואס זענען מתיר, רמב"ן, רמב"ם, בית יוסף, אבני נזר, אור שמח ועוד. וואס מאיר האט פארזען אינעם לינק אויבן, איז געווארן אזא מין תורה חדשה אז די שלש שבועות זענען טאקסיק צו א יעדע זאך וואס האט צו טון מיט אר"י.

אפילו לויט די שיטת האוסרים האבן שוין בן גוריון וחבריו עובר געווען דערויף זעכציג יאהר צוריק און פערטיג, וואו שטייט אז די גאנצע אויר אר"י באקומט בליעות פון דעם איסור און ווערט קיינמאהל נישט בטל אפילו במשהו..

וואו שטייט דאס אפילו לשיטת האוסרים אז יעדער וואס האלט אז פאליטיש איז דאס געווען א גוטע זאך און שטיצט דאס היינט צוטאגס, איז עובר במחשבה אויף הירהור איסור שלש שבועות וואס די אויר אר"י האט קולט געווען.

ואפילו את"ל אז די אלע זאכן זענען יא אסור איז דער פאקט אז היינט צוטאגס איז דער מצב אז די אראבער ווילן שעדיגן דאס לאנד און אלס פיקוח נפש איז דא א חיוב צו באשיצן די אידן על כל צרה שלא תבוא און שלש שבועות מוז נישט מחייב זיין אז די מדינה דארף בטל ווערן (פארשטייט זיך אנע שלעכטס פאר קיין שום איד בדרך הטבע בלא בלא בלא) וואס איז דאס עפעס א אזא מין ריבאאט קנעפל וואס רייניגט אויס די בליעות איסור שלש שבועות. דער אייבישטער קען עפעס נישט ברענגען משיח און א שלש שבועות פאר'סמ'טע לאנד?

די רמב"ם רמב"ן בית יוסף אבני נזר זענען נישט מתיר. ביטע לאמיר זאך האלטען צים אמת. די אור שמח (אין די בריוו שנדפס לאחר פטירתו) איז יא מתיר, אבער ער רעדט פין שבועות שלא ימרדו באומות (אז וויבאלד די אומות זענען מסכים אין כאן מרידה) אבער לכאורה נישט פין שלא ידחקו את הקץ (נעמען א מלוכה ברשות האומות).

אויך ר' יהועשלע קוטנא (ישועות מלכו) רעדט פין ישוב א"י נישט פין מלוכה.

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

לויטען מהר"ל איז שלש שבועות ביהרג ואל יעבור. אויך מקען מאכען אופנים אז די יודען זאלן נישט געשעדיגט ווערן.

[פלאוויוס]

די זמר צור משלו אכלנו, מיין איך אז א תנא האט עס נאך געמאכט. כ׳גיי נאכקוקן.

קודש הילולים טייערער, ווען איך באטראכט דיין תמימות וואונדערט מיך וויאזוי דו האסט נישט מורא אז דו וועסט קאליע ווערן פון קאווע-שטיבל (א קלייניגקיייט? א מקום וואו "אפיקורסים" מכל המינים דרייען זיך).

[היימישער ליטוואק]

ערוך לנר מסכת ראש השנה דף יא עמוד ב "דגאולה וביאת המשיח תרי מילי נינהו דכן מוכח במגילה (יז ב) מסדר ברכות שמו"ע דאמרינן שם וכיון שנתקבצו גליות נעשה דין וכו'. והיכן מתרומם קרנם בירושלים וכיון שנבנית ירושלים בא דוד וכו' ע"ש. הרי שקיבוץ גליות קודם לביאת דוד"

[קדש הילולים]

ספר ישעיה כ״ז:

יב. והיה ביום ההוא יחבט ה' משבלת הנהר עד נחל מצרים ואתם תלקטו לאחד אחד בני ישראל.
יג. והיה ביום ההוא יתקע בשופר גדול ובאו האבדים בארץ אשור והנדחים בארץ מצרים והשתחוו לה' בהר הקדש בירושלים

רש"י
יחבט ה'. ת"י יתרמון קטילין, ואני אומר ב' לשונות הללו חיבוט ולקיטה נופלין זה על זה כחובט זיתיו וחוזר ומלקטן ואחרים מלקטין אותו מן הארץ כך הקב״ה יתחיל האסיפה כמו שנאמר יתקע בשופר גדול.

[קדש הילולים]

די זמר צור משלו אכלנו, מיין איך אז א תנא האט עס נאך געמאכט. כ׳גיי נאכקוקן.

קודש הילולים טייערער, ווען איך באטראכט דיין תמימות וואונדערט מיך וויאזוי דו האסט נישט מורא אז דו וועסט קאליע ווערן פון קאווע-שטיבל (א קלייניגקיייט? א מקום וואו "אפיקורסים" מכל המינים דרייען זיך).

יא, טאקע דא אין ק״ש ווער איך נאר מער איבערגעצייגט ווי ״קלוג״ עס זענען די אלע וואס רעדן זיך איין אז זיי זענען ״אויפגעקלערט״...
אויב האב איך פארדעם געדארפט זיין תמימותדיג צי וויסן אז התחכמות אין יודישקייט איז די גרעסטע טיפשות, בין איך שוין יעצט ״אויפגעקלערט״... איך דארף שוין נישט ״גלייבן״ אין דעם, איך זעה עס מיט די אייגענע אויגן...

[diff]

They are not tmimim. We are the tmimim that believe they mean it serious

[מאיר]

דאס איז עס וועט זיין א אתחלתא דקיבות גליות וואס שטייט אין געוויסע פלעצער איז בכלל נישט קיין ראיה אויף אייגענע מלוכה.

למעשה, פין די גאנצע שמוס זעען מיר אז רובא דרובא וואס רעדן פין ש"ש ברענגען עס לאיסור (אין די רמב"ם ברענגט עס אין א תשובה למעשה), אחוץ ר' שלמה קליגער בהגדה של פסח אין אפשר די אור שמח אין א בריוו.

ווען דאס זאל נישט זיין קיין שאלה למעשה נאר א פילפול בהלכה וואס איז נישט נוגע, מיין איך, אז יעדער וואלט געהאלטען אז עס איז א ערענסטער חשש וואס לויטען מהר"ל איז עס ביהרג ואל יעבור אין לויטען גמרא איז דא זייער א הארבע עונש. נאר וויבאלד עס איז א גרויסע תאוה (אפשר די גרעסטע תאוה ביי א פאלק) אין געוויסע מענשטען האלטען אז עס איז א ענין פין סכנה (נישט צי האבען א מלוכה) איז מען זיך מיקל. דאס איז דער באדאם ליין.

[מאיר]

יא, קוק אין נודע ביהודה, אין תשובות רבי עקיבא איגר, אין שאגת אריה, אין אחיעזר און אין חזון איש ווען עס מאכן זיך שאלות אין הלכה צייכנט מען צו די פאלגענדע "פוסקים" : רמב"ם באגרת תימן, רבנו בחיי , מהר"ל בנצח ישראל, רבי יהונתן אייבשיץ מפראג ב'אהבת יונתן' הפטרה , הגר"א, אור החיים הקדוש

2 נקודות. 1) די מקור איז א גמרא, די אלע ספרים איז נאר לסמך אויף א גמרא בלי חולק. אויך די רמב"ם הלכה למעשה בתשובה לתימן, אין חת"ס יו"ד ס' רכ ברענגט עס אראפ. אין די מהרש""ב מלבאוויטש.

2) ביזט גערעכט אז אזאך וואס ווערט געברענגט אין די פוסקים להלכה איז שטערקער. אבער למעשה, נישט אלעס ווערט געברענגט אין די פוסקים. (די רמב"ם אין יד החזקה ברענגט נישט ש"ש אבער למעשה אין די תשובה יא) . די גמרא זאגט בזמן אחשורש נתחייבו ישראל כליה משום שנהנה מסעודה של אותו רשע. אפילו עס שטייט נישט אין תנ"ך אז מטאר נישט נהנה זיין מסעודת רשע אפ"ה זענען זיי געווארען מחיוב כליה וועגען דעם.

דור המבול האט געגאנבעט פחות משוה פרוטה וואס דארף נישט צוריקגעבן לויט די פוסקים אפ"ה איז געקימען די מבול

[באשטעטיגט]

ספר ישעיה כ״ז:

יב. והיה ביום ההוא יחבט ה' משבלת הנהר עד נחל מצרים ואתם תלקטו לאחד אחד בני ישראל.
יג. והיה ביום ההוא יתקע בשופר גדול ובאו האבדים בארץ אשור והנדחים בארץ מצרים והשתחוו לה' בהר הקדש בירושלים

רש"י
יחבט ה'. ת"י יתרמון קטילין, ואני אומר ב' לשונות הללו חיבוט ולקיטה נופלין זה על זה כחובט זיתיו וחוזר ומלקטן ואחרים מלקטין אותו מן הארץ כך הקב״ה יתחיל האסיפה כמו שנאמר יתקע בשופר גדול.

אני מאמין שהקב"ה התחיל האסיפה ! אין אתה מאמין שהוא מסבב כל הסיבת? אתה רוצה לראות אותו כביכול?
(אדרבה מזה משמע שאסיפה מתחיל והולך ואינו בבת אחת)

[באשטעטיגט]

די רמב"ם רמב"ן בית יוסף אבני נזר זענען נישט מתיר. ביטע לאמיר זאך האלטען צים אמת. די אור שמח (אין די בריוו שנדפס לאחר פטירתו) איז יא מתיר, אבער ער רעדט פין שבועות שלא ימרדו באומות (אז וויבאלד די אומות זענען מסכים אין כאן מרידה) אבער לכאורה נישט פין שלא ידחקו את הקץ (נעמען א מלוכה ברשות האומות).

אויך ר' יהועשלע קוטנא (ישועות מלכו) רעדט פין ישוב א"י נישט פין מלוכה.

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

לויטען מהר"ל איז שלש שבועות ביהרג ואל יעבור. אויך מקען מאכען אופנים אז די יודען זאלן נישט געשעדיגט ווערן.

די אבני נזר יו"ד סימן תנד
איברא דכל זה הוא רק כשאין לו רשות מהממשלה לעלות. אבל אם השיג רשות לעלות ולהתיישב שמה שוב מחויב לעלות דמעתה ליכא הטעם דכל דליתא בציבור ליתא ביחיד שאם יותן רשות לכל ישראל לעלות לא יחשב שעולין בחומה. כי בחומה פרש"י ביד חזקה. גם י"ל כי אם יותן רשות לכולם יחשב פקודה...

בשו"ת "ישועות מלכו", חלק יו"ד, סימן ס"ו:
העלייה לארץ ישראל מצווה גדולה היא. אמנם, גם לדברי הרמב"ן שמנה את ירושת ארץ ישראל למצוות עשה בפני עצמה, מכל מקום "עיקר המצווה אינו אלא הירושה והישיבה כאדם העושה בתוך שלו, לכבוש ארץ ישראל שתהיה תחת ירושתנו", ואם כן עלייתם והתיישבותם של יחידים, כשאין יד ישראל תקיפה בארץ ישראל, אינה עיקר המצווה.

והרמב"ן איירי בזמן הזה(ואגב היום ב"ה מקיימים עיקר המצוה)

[מאיר]

די רמב"ם רמב"ן בית יוסף אבני נזר זענען נישט מתיר. ביטע לאמיר זאך האלטען צים אמת. די אור שמח (אין די בריוו שנדפס לאחר פטירתו) איז יא מתיר, אבער ער רעדט פין שבועות שלא ימרדו באומות (אז וויבאלד די אומות זענען מסכים אין כאן מרידה) אבער לכאורה נישט פין שלא ידחקו את הקץ (נעמען א מלוכה ברשות האומות).

אויך ר' יהועשלע קוטנא (ישועות מלכו) רעדט פין ישוב א"י נישט פין מלוכה.

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

לויטען מהר"ל איז שלש שבועות ביהרג ואל יעבור. אויך מקען מאכען אופנים אז די יודען זאלן נישט געשעדיגט ווערן.

די אבני נזר יו"ד סימן תנד
איברא דכל זה הוא רק כשאין לו רשות מהממשלה לעלות. אבל אם השיג רשות לעלות ולהתיישב שמה שוב מחויב לעלות דמעתה ליכא הטעם דכל דליתא בציבור ליתא ביחיד שאם יותן רשות לכל ישראל לעלות לא יחשב שעולין בחומה. כי בחומה פרש"י ביד חזקה. גם י"ל כי אם יותן רשות לכולם יחשב פקודה...

אנטשילדיגט טייערע חבר, אבער ווי פריער שוין דערמאנט, די אבני נזר אין ישועות מלכו (אין לכאורה דער אור שמח) רעדן נאר פין די שבועה פין יעלו בחומה אז עס איז מותר ברשות (וויבאלד עס איז נישט בחומה, בחזקה), אבער זיי רעדן אינגאנצען נישט פין שלא ידחקו את הקץ, וואס אויף דעם זאגט דער מהר"ל עס איז אסור אפילו די אומות וועלן צווינגען די יודען צי נעמען א מלוכה. (אזוי ווי הימלער ימ"ש אין נאך געוויסע נאציס ימ"ש האבען געוואלט פין אנפאנג)

[היימישער ליטוואק]

ספר ישעיה כ״ז:

יב. והיה ביום ההוא יחבט ה' משבלת הנהר עד נחל מצרים ואתם תלקטו לאחד אחד בני ישראל.
יג. והיה ביום ההוא יתקע בשופר גדול ובאו האבדים בארץ אשור והנדחים בארץ מצרים והשתחוו לה' בהר הקדש בירושלים

רש"י
יחבט ה'. ת"י יתרמון קטילין, ואני אומר ב' לשונות הללו חיבוט ולקיטה נופלין זה על זה כחובט זיתיו וחוזר ומלקטן ואחרים מלקטין אותו מן הארץ כך הקב״ה יתחיל האסיפה כמו שנאמר יתקע בשופר גדול.

נו, איז דאס נישט וואס איז גשען א אפנער יד ה'?
האסטו אין די גאנצע וועלט'ס היסטוריה נאך אזא פאסירונג ווי א פאלק קומט צוריק צו זיין היימלאנד, (אין די מיליונען!!) קרוב צו צוויי טוזנד יא שפעטער?!
(אויב יא, אדרבה, זאג מיר. איך רעד נישט נאר פון היינטיגע צייטן. איך גיב דיר א צעלענדש אויך צו טרעפן אזא פאסירונג אין דער פארגאנגענהייט)
קען דאס אויסגטייטש ווערן ווי עפס אנדערש חוץ יד ה'?

[מאטי]

די רמב"ם רמב"ן בית יוסף אבני נזר זענען נישט מתיר. ביטע לאמיר זאך האלטען צים אמת. די אור שמח (אין די בריוו שנדפס לאחר פטירתו) איז יא מתיר, אבער ער רעדט פין שבועות שלא ימרדו באומות (אז וויבאלד די אומות זענען מסכים אין כאן מרידה) אבער לכאורה נישט פין שלא ידחקו את הקץ (נעמען א מלוכה ברשות האומות).

אויך ר' יהועשלע קוטנא (ישועות מלכו) רעדט פין ישוב א"י נישט פין מלוכה.

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

לויטען מהר"ל איז שלש שבועות ביהרג ואל יעבור. אויך מקען מאכען אופנים אז די יודען זאלן נישט געשעדיגט ווערן.

די אבני נזר יו"ד סימן תנד
איברא דכל זה הוא רק כשאין לו רשות מהממשלה לעלות. אבל אם השיג רשות לעלות ולהתיישב שמה שוב מחויב לעלות דמעתה ליכא הטעם דכל דליתא בציבור ליתא ביחיד שאם יותן רשות לכל ישראל לעלות לא יחשב שעולין בחומה. כי בחומה פרש"י ביד חזקה. גם י"ל כי אם יותן רשות לכולם יחשב פקודה...

אנטשילדיגט טייערע חבר, אבער ווי פריער שוין דערמאנט, די אבני נזר אין ישועות מלכו (אין לכאורה דער אור שמח) רעדן נאר פין די שבועה פין יעלו בחומה אז עס איז מותר ברשות (וויבאלד עס איז נישט בחומה, בחזקה), אבער זיי רעדן אינגאנצען נישט פין שלא ידחקו את הקץ, וואס אויף דעם זאגט דער מהר"ל עס איז אסור אפילו די אומות וועלן צווינגען די יודען צי נעמען א מלוכה. (אזוי ווי הימלער ימ"ש אין נאך געוויסע נאציס ימ"ש האבען געוואלט פין אנפאנג)

דו ביסט בארעכטיגט צו דיינע לכאורה'ס ביי דיר אין דיינונג רום פונקט ווי איך בין בארעכטיגט צו האלטן אז זיי גייען יא ארויף אויף אלע שבועות. די חילוק איז; אז מיינע לכאורה'ס באצווינגען דיר גארנישט, אבער דיינע לכאורה'ס צווינגט מיר צו טוישן מיין לעבנ'ס-גאנג אינדרויסן פון דיין דיינונג-רום.

[מאטי]

קען אפשר עימיצער טוישן דעם נארישן קעפל צו " דין שלש שבועות וציונות" וכדומה.

@באריסטא

[באשטעטיגט]

די רמב"ם רמב"ן בית יוסף אבני נזר זענען נישט מתיר. ביטע לאמיר זאך האלטען צים אמת. די אור שמח (אין די בריוו שנדפס לאחר פטירתו) איז יא מתיר, אבער ער רעדט פין שבועות שלא ימרדו באומות (אז וויבאלד די אומות זענען מסכים אין כאן מרידה) אבער לכאורה נישט פין שלא ידחקו את הקץ (נעמען א מלוכה ברשות האומות).

אויך ר' יהועשלע קוטנא (ישועות מלכו) רעדט פין ישוב א"י נישט פין מלוכה.

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

לויטען מהר"ל איז שלש שבועות ביהרג ואל יעבור. אויך מקען מאכען אופנים אז די יודען זאלן נישט געשעדיגט ווערן.

די אבני נזר יו"ד סימן תנד
איברא דכל זה הוא רק כשאין לו רשות מהממשלה לעלות. אבל אם השיג רשות לעלות ולהתיישב שמה שוב מחויב לעלות דמעתה ליכא הטעם דכל דליתא בציבור ליתא ביחיד שאם יותן רשות לכל ישראל לעלות לא יחשב שעולין בחומה. כי בחומה פרש"י ביד חזקה. גם י"ל כי אם יותן רשות לכולם יחשב פקודה...

אנטשילדיגט טייערע חבר, אבער ווי פריער שוין דערמאנט, די אבני נזר אין ישועות מלכו (אין לכאורה דער אור שמח) רעדן נאר פין די שבועה פין יעלו בחומה אז עס איז מותר ברשות (וויבאלד עס איז נישט בחומה, בחזקה), אבער זיי רעדן אינגאנצען נישט פין שלא ידחקו את הקץ, וואס אויף דעם זאגט דער מהר"ל עס איז אסור אפילו די אומות וועלן צווינגען די יודען צי נעמען א מלוכה. (אזוי ווי הימלער ימ"ש אין נאך געוויסע נאציס ימ"ש האבען געוואלט פין אנפאנג)

ב"ויואל משה", "מאמר שלש השבועות", סעיף כ' כתב שדין השבועות הוא ייהרג ואל יעבור ולומד זאת מדברי המהר"ל בעניין השבועות ב"נצח ישראל" פרק כ"ד. בדברי הרבי מסטמר יש חמש בעיות קשות:
א. איך אפשר ללמוד הלכה כזו קיצונית שצריך להיהרג ולא לעבור על השבועות כמו דין גילוי עריות, שפיכות דמים וע"ז מדברי דרוש ומחשבה?
ב. נוסח דברי המהר"ל שעליהם מסתמך הרבי מסטמר אינו כפי הנוסח של דברי המהר"ל המופיעים לפנינו. בנוסח דברי המהר"ל בנצח ישראל פרק כ"ד כתוב: "אף אם יהיו רוצים להמית אותם בעינוי קשה, לא יהיו יוצאים ולא יהיו משנים בזה, וכן הפירוש אצל כל אחד ואחד ויש להבין זה", וכוונתו שאף במקום שמענים והורגים אותנו (כמו שהיה בגלויות רבות), בכל זאת, כל אחד ואחד מישראל שלא ימרוד באומות כיוון שאחת השבועות היא שלא למרוד באומות (כלומר המהר"ל פונה גם לכל אחד ואחד מישראל ולא רק לכלל). בנוסח שהביא הרבי מסטמר כתוב "וכן פירוש כל שבועה ושבועה משבועות הללו" במקום הנוסח המופיע בספר "נצח ישראל, וע"פ זה פירש שהמהר"ל אומר שגם אם מענים אותם ורוצים להמיתם אם לא יצאו מגלותם, עליהם למות ולא לצאת. כאמור לעיל, פירוש זה לא מסתדר עם נוסח דברי המהר"ל שלפנינו ב"נצח ישראל". (המשפט שכותב הרבי מסטמר בדברי המהר"ל מופיע כך במהדורות הראשונות: במהדורה הראשונה בתש"ך בעמ' נ"ג-נ"ד ובמהדורה השנייה עם הוספות [ללא ציון שנה] בסעיף כ', עמ' ל"ח. במהדורה החמשית, אלול תשל"ח, סעיף כ' עמ' ל"ח ובמהדורה הששית, ירושלים תשל"ב באותו מקום, "תוקן" הנוסח ל: "וכן הפירוש אצל כל אחד ואחד משבועות הללו". גם זה אינו נוסח המהר"ל שאין בדבריו את המילים: "משבועות הללו", ועוד שיש כן בעיה דקדוקית רצינית [ראה להלן סעיף ה']. לכן לא ייתכן שזו כוונת המהר"ל, מה שהבין בדבריו הרבי מסטמר).
ג. מדברי המהר"ל בעניין כיצד להתייחס לשבועות, לא רק שאי אפשר להבין שדין השבועות ייהרג ואל ייעבור, אלא אף א"א להבין שיש בשבועות איסור הלכתי כלשהו, אלא המהר"ל אומר שהשבועות הן גזירות אלוקיות כדי לשמר את המצב הגלותי שהוא לא טבעי לעם ישראל ולמנוע מעם ישראל לחזור למקומו הטבעי בא"י, וא"א בשום אופן להבין מדברי המהר"ל שיש כאן איזה שהוא איסור הלכתי. גם ה"שם משמואל" למשל הבין שהמהר"ל מפרש את השבועות בדרך רעיונית-מחשבתית (דבריו מופיעים בשו"ת אבני נזר", סימן תנ"ד. אמנם הוא הבין שהמהר"ל מפרש כאביו, וזה לא מדויק לגמרי כיוון שאביו מפרש את השבועות לישראל שנאמרו לשרשם של נשמות ישראל למעלה, ואת השבועה לאומות כשבועה לשורש נפשותיהם למעלה, שרי האומות שלא יסיתום להשתעבד בישראל יותר מדי, והמהר"ל מפרש את השבועות כגזירות אלוקיות, אך בכל מקרה ברור לפי ה"שם משמואל", שא"א לפרש את דברי המהר"ל על השבועות כאיסור הלכתי, ובוודאי לא כדין ייהרג ואל יעבור).
ד. מה שאומר הרבי מסטמר זה עצמו עברה על השבועה שלא למרוד בגויים. אם המלכות מאיימת עליך שתרצח אותך אם לא תצא מארצם ואתה מסרב לצאת, אין לך מרידה גדולה מזו, כך שלומר שהשבועות הן ייהרג ואל יעבור זה עצמו עברה על השבועה שלא למרוד בגויים. וכן אם מכריחים את כלל היהודים בגלות מסוימת שיעלו כחומה (ביחד) לא"י או שימותו, אם מסרבים לעלות כדי לקיים את השבועה שלא יעלו כחומה (לפי שיטת סטמר שהשבועה שלא לעלות כחומה זה גם ברצון האומות ונראה בסעיף 5 שרבים מחכמי ישראל לא סוברים כך), אז מורדים במלכות וזו עברה על השבועה שלא למרוד באומות, ולא ייתכן שקיום שבועה אחת יגרום לעברה על שבועה אחרת. וכן לגבי השבועה שלא לדחוק את הקץ, כלומר, שלא להרבות בתחנונים יותר מדי, כפי שמפרש רש"י, אז אם הגויים אומרים לישראל שירבו בתחנונים או שימותו אז הם צריכים למות ולסרב להרבות בתחנונים בגלל השבועה?! ולגרסה ברש"י "שלא ירחקו את הקץ בעוונם", כלומר שהעוונות יגרמו שהקץ יבוא מאוחר יותר, מה שייך כלל השבועה לדורו של שמד? וכן לגבי השבועה שלא יגלו מסטורין שלהם לגויים, אם הגויים אומרים להם או שתגלו או שתמותו, צריכים למות כדי לא לגלות מסטורין שלהם לגויים, בגלל השבועה?!
ה. בעיה לשונית: מדברי המהר"ל "וכן הפירוש אצל כל אחד ואחד", א"א להבין שהכוונה לשבועות כיוון שאז היה צריך להיות "וכן הפירוש אצל כל אחת ואחת", אלא כאמור לעיל הכוונה לכל אחד ואחד מישראל (ראה ב').
לכן, מכל זה ברור שלא ייתכן שהשבועות הן בדין ייהרג ואל יעבור לפי איזו דעה שהיא של חכמי ישראל עד הרבי מסטמר, גם לפי הסוברים שהן הלכה, ובוודאי שלא ייתכן שהמהר"ל סובר כך, שהשבועות הן לדעתו בכלל גזרות אלוקיות ולא הלכה. לכן דעה זו של הרבי מסטמר לא יכולה להיות יותר מדעת יחיד.

[באשטעטיגט]

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

לויטען מהר"ל איז שלש שבועות ביהרג ואל יעבור. אויך מקען מאכען אופנים אז די יודען זאלן נישט געשעדיגט ווערן.

כתב הגרי"י קנייבסקי, הסטייפלר שהיה כידוע נגד הציונות והמדינה: 'עיקר טענת הרב הקדוש מסטמר שליט"א מחמת שלשת השבועות אינו מובן לענ"ד. בוודאי בתחילה היה שלא כדין, אבל עכשיו שאין שלטון אחר לכאורה ליכא איסור מצד הג' שבועות' (קריינא דאיגרתא, בני ברק תשמ"ו, סימן ר"ה, עמ' רכ"ג).

[מאטי]

מאיר האט געשריבן:

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

זיי קלאר מסביר וואס דו מיינסט מיט "בלייבן וואוינען".
אויב מאכט ער א פרישער ביאה, האט דאך דאס גארנישט מיט די ערשטע מעשה.
אויב מיינסטו איינער וואס בלייבט זיבעציג יאר בקישוי כמכחול לשפופרת (א זאך וואס אפשר שמשון הגיבור - גראדע א גרויסע חסיד פון אזוי-גערופענע התגרות באומת - איז געווען ביכולות) דארף מען נאכקוקן צו איינע פון די פוסקים רעדן פון אזא לא שכיח'דיגע היכי תמצא.
אלנפאלס אויב גייען מיר ווייטער מיטן נידון לויטן ויואל משה וואלט זיין מין הזכרות וואס האט גורם געווען אזא שרעקליכע איסור זיכער געדארפט בטל ומבוטל ווערן - פארשטייט זיך בלי שום נזק צום בעל דין.

[היימישער ליטוואק]

מאיר האט געשריבן:

דעס אז מען האט עובר געווען איז ניטש קיין היתר, ממעג בלייבען וואוינען מיט אן אשת איש וויבאלד מהאט שוין עובר געווען?.

זיי קלאר מסביר וואס דו מיינסט מיט "בלייבן וואוינען".
אויב מאכט ער א פרישער ביאה, האט דאך דאס גארנישט מיט די ערשטע מעשה.
אויב מיינסטו איינער וואס בלייבט זיבעציג יאר בקישוי כמכחול לשפופרת (א זאך וואס אפשר שמשון הגיבור - גראדע א גרויסע חסיד פון אזוי-גערופענע התגרות באומת - איז געווען ביכולות) דארף מען נאכקוקן צו איינע פון די פוסקים רעדן פון אזא לא שכיח'דיגע היכי תמצא.
אלנפאלס אויב גייען מיר ווייטער מיטן נידון לויטן ויואל משה וואלט זיין מין הזכרות וואס האט גורם געווען אזא שרעקליכע איסור זיכער געדארפט בטל ומבוטל ווערן - פארשטייט זיך בלי שום נזק צום בעל דין.

[בלייבן כמכחול, איז קיין איסור, נאר די יציאה איז אסור כמבואר קפ"ה סעיף ד']

[היימישער ליטוואק]

איך וויל אנדערש טענהן. אויב איינער מאכט שבועה נישט צו גיין קיין מונסי. און ער האט עובר גווען און גגאנגען. מוז ער ארויסגיין פון דארט?
ניין!
ער האט עובר גווען, און יעצט קען ער דארט בלייבן.
ממש די זעלבע איז דא.