טאמבל סאס האט געשריבן:און לאמיר שוין זאגן אז עמיצער טוישט זיך שוין יא אין א שוואכע/שטארקע מינוט. איז וואס? א מענטש טוישט זיך כסדר. וואס ווייזט דער היינט אויף אמאל און וואס ווייזט זיין פערזענליכער עקספיריענס אויף אן אנדערעם?
אז ס'געשעט פלוצלונג א מתן תורה אדער אן ה' הוא אלוקים בהר הכרמל איז פארשטענדליך אז מצבים האבן זיך געטוישט.
אז ס'געשעט פלוצלונג א האלאקאוסט אדער א רענעיסאנס איז ווייטער קלאר אז ס'איז דא נייע אינפארמאציע אויף וואס דן צו זיין.
איך פארשטיי אז דיע זענען התגליות המוניות אבער די זעלבע איז אויך שייך אויף אן אינדיווידואל לעוול - אלס פערזענליכער עקספיריענס- ווי למשל א דיבוק, א חלום, א פערזענליכער קריזיס אדער אז עמיצער וועקט זיך אויף צו א סמארטפאון אונטערן קישן...
מכח סברא זעה איך נישט פארוואס עפעס א שעת צרה זאל מיר מאכן טוישען מיינע אמונות ודעות. איך האלט דאך אז וואס איך טו און וואס איך האלט איז די ריכטיגע וועג, היעלה על הדעת אז פונקט בשעת צרה זאל איך אפנויגן פון די דרך הישר?
הוגה האט געשריבן:מכח סברא זעה איך נישט פארוואס עפעס א שעת צרה זאל מיר מאכן טוישען מיינע אמונות ודעות. איך האלט דאך אז וואס איך טו און וואס איך האלט איז די ריכטיגע וועג, היעלה על הדעת אז פונקט בשעת צרה זאל איך אפנויגן פון די דרך הישר? פונקט ווען איך דארף צוקומען צו רחמי שמים אדער ווען מיין לעבן הענגט אויף א האר זאל איך מיר צוריק כאפן צו די שקר? דאס מאכט נישט קיין טראפ סענס.
.
ס'איז נישט וואס דו ווייסט ס'איז ווען דו ווייסט דאס
פארוואס? האט געשריבן:געווענליך די וועלכע טוהן תשובה אויף דער עלטער, זענען קיינמאל נישט געווען אויפגעקלערט נאר ליבערשט לייכטזיניג, אבער איינער וואס איז אן ערנסטער מענטש וועט נישט טוישן זיינע מיינונגען צוליב פרעשור.
chusid האט געשריבן:פארוואס? האט געשריבן:געווענליך די וועלכע טוהן תשובה אויף דער עלטער, זענען קיינמאל נישט געווען אויפגעקלערט נאר ליבערשט לייכטזיניג, אבער איינער וואס איז אן ערנסטער מענטש וועט נישט טוישן זיינע מיינונגען צוליב פרעשור.
פראפעסאר ישעיהו ליבאוויץ האט ארויסגעברענגט אז עס גייט פארקערט אויכט, דע אידן וואס האבן פארלאזט אידישקייט וועגן די שואה זענען קיינמאל געווען עכט רעליגיעז
הוגה האט געשריבן:היעלה על הדעת אז פונקט בשעת צרה זאל איך אפנויגן פון די דרך הישר? פונקט ווען איך דארף צוקומען צו רחמי שמים אדער ווען מיין לעבן הענגט אויף א האר זאל איך מיר צוריק כאפן צו די שקר? דאס מאכט נישט קיין טראפ סענס.
הקטן האט געשריבן:ס'איז נישט וואס דו ווייסט ס'איז ווען דו ווייסט דאס
דו זעלבע סברא וואס האט היינט גערעד צי דיר קען מארגן אדער ווען די ביסט אין א אנדערע מאד נישט מאכן קיין סענס בכלל.
Richard Dawkins מאכט א פרעדיקשען אויף א זמן וואס ער ווייסט נישט וואס זיין מצב רוח וועט זיין.
און זיין שכל איז א קנעכט צי זיין מצב רוח.
בכלל, אפשר וועט ער האבן נייע data? פארוואס שליסט ער דאס אויס
ווען א נישט offגעקלערטע זאל דאס זאגן וואלט מען ווען געשריגען "זעסט, ער איז פארמאכט! ער איז נישט אפען צי זעהן עפעס אנדערש! "
"וואו דער הארץ גייט, גייט דער מוח"
chusid האט געשריבן:פארוואס? האט געשריבן:געווענליך די וועלכע טוהן תשובה אויף דער עלטער, זענען קיינמאל נישט געווען אויפגעקלערט נאר ליבערשט לייכטזיניג, אבער איינער וואס איז אן ערנסטער מענטש וועט נישט טוישן זיינע מיינונגען צוליב פרעשור.
פראפעסאר ישעיהו ליבאוויץ האט ארויסגעברענגט אז עס גייט פארקערט אויכט, דע אידן וואס האבן פארלאזט אידישקייט וועגן די שואה זענען קיינמאל געווען עכט רעליגיעז
הקטן האט געשריבן:איך בין אן ריינע atheist ווען עס קימט צו mickey mouse אדער יאשקע אדער מוכאַמאַד
(א 7 אויף די Richard Dawkins עטיעסט סקעיל)
Richard Dawkins הגם ער האלט אז דאס איז היילי היילי אנלייקלי איז ער נישט איבערצייגט אויף 100% - ביז ווילאנג ער האט נישט קיין נייע data
מיין ערשטע פוינט איז בנוגע די קעס וואס איך מאך אין דעם אשכול:"וואו דער הארץ גייט, גייט דער מוח"
אין א צווייטער מצב רוח איז דער שכל\סברא גאנטץ עפעס אנדערש.
דו צווייטע פוינט האב איך ציגעווארפען אלס א בונעס
מיר קענען דיסקאסען Richard Dawkins אין אנשי שם.
And now, weak, short of breath, my once-firm muscles melted away by cancer, I find my thoughts, increasingly, not on the supernatural or spiritual, but on what is meant by living a good and worthwhile life — achieving a sense of peace within oneself. I find my thoughts drifting to the Sabbath, the day of rest, the seventh day of the week, and perhaps the seventh day of one’s life as well, when one can feel that one’s work is done, and one may, in good conscience, rest.
I found myself drenched with a wistfulness, something akin to nostalgia, wondering what if: What if A and B and C had been different? What sort of person might I have been? What sort of a life might I have lived?
באניצער וואס לייענען דעם פארום: נישטא קיין אנליין באניצער און 3 געסט