דער אונטערגאנג פון מדינת ישראל

[בר-כוכבא]

מען זאגט נאך פון סאטמארער רבי'ן זצ"ל אז מדינת ישראל וועט נישט אנציען צו לאנג און וועט לבסוף אונטערגיין. ענליכע ווערטער ווערן נאכגעזאגט אינעם נאמען פונעם חזון איש, וועלכער זאל האבן דערקלערט אז מדינת ישראל וועט נישט עקזיסטירן לענגער ווי זיבעציג יאר. ווי עס שיינט האבן די צוויי גרויסע אידן גוט פאראויסגעזען און זייערע ווערטער וועלן ווארשיינליך פארווירקליכט ווערן.

ווען מען רעדט וועגן דעם אונטערגאנג פון מדינת ישראל מיינט מען דאך זיכער נישט די ערד – דעם געאגראפישן שטח וואס די תורה באצייכנט ווי ארץ ישראל און אויף וועלכן די היינטיגע מאדערנע מדינת ישראל איז מיוסד געווארן אין תש"ח. די ערד באלאנגט נישט צו קיין רעגירונג, נאר צום כלל ישראל. זי באלאנגט צו אידן נישט פון היינט און אויך נישט פון זמן הבית, נאר אנגעהויבן פון דעמאלט ווען יהושע בן נון האט מיט א וואסערע 3400 יאר צוריק אריינגעפירט אונזערע אור-עלטערן קיין ארץ ישראל. דעמאלט, מיט יענעם דור, איז מקויים געווארן די געטליכע הבטחה וועלכן דער אויבערשטער האט געמאכט צום טאטן פון אידן, אברהם אבינו, מיט ארום 400 יאר פריער אז דאס לאנד כנען וועט אפגעגעבן ווערן צו זיינע אור-אייניקלעך.

דער אונטערגאנג פון מדינת ישראל מיינט אויך נישט די מענטשן וואס וואוינען דארט. אידן וואוינען אין דעם לאנד נאך פון די ימי האבות, און ארץ ישראל געהאט א אידישע אנוועזנהייט אנגעהויבן פון די צייטן פון יהושע ביז היינט אן איבעררייס. די אנטשטייאונג פון דער מאדערנער מדינת ישראל, דערצו נאך אינעם שאטן פון דעם שרעקליכן חורבן ביי דער צווייטער וועלט מלחמה, האט פארגרינגערט דאס לעבן און דערמעגליכט א מאסן אימיגראציע פון אידן איבער דער וועלט. אידן האבן אבער געוואוינט דארט פריער, און וואלטן דארט געוואוינט אפילו מדינת ישראל זאל נישט האבן אויפגעקומען.

אלא וואס יא? די איינציגע זאך וואס איז בעצם נתחדש געווארן מיט מדינת ישראל איבער סתם ארץ ישראל וואס קען בלייבן אדער בטל ווערן, איז די פירערשאפט – די סטרוקטור און יסוד אויף וועלכע דאס לאנד איז דעמאלט אוועקגעשטעלט געווארן. די גרינדערס פון דער מאדערנער מדינת ישראל האבן אוועקגעשטעלט א לאנד וואס זאל זיך פירן לויט די פרינציפן און ווערדן פון א מערב-וועלט דעמאקראטיע; זיי האבן אויך זייער נישט ליב געהאט דת און פרומע אידן.

דאס איז דער אמת'ער חידוש מיט מדינת ישראל און דאס וועט ווארשיינליך טאקע בטל ווערן ערגעץ ווען אין די קומענדיגע עטליכע יאר.

לויט'ן יעצטיגן סיסטעם, שטייט די אידישע אידענטיטעט אינאיינעם מיטן אידישן בעלות אויפן לאנד אויף הינערנע פיס. אויב איז מדינת ישראל א דעמאקראטיע אין וועלכער אלעס ווערט באשטימט לויט דער מיינונג פונעם רוב, איז פשט אז אויב רוב לאנד זאל באשטיין פון אראבער און לינקע, וואס בעפארצוגן (כאטש אין פראקטיק למעשה, הגם זיי זינגען אן אנדערן ניגון) דעם אראבער צום אידישן ברודער, קענען זייער געמאלט זיין אן אראבישער פרעמיער, צי אן אראבישער רוב בכלל, אין מדינת ישראל. מיט וואס איז אזא לאנד "ישראל"? אזא היכי תמצא איז טאקע זייער א ווייטער מעגליכקייט און וואלט לכאורה קיינמאל נישט געשען; אבער פארט, אזא לאנד לאזט זיך באצייכענען ווי די "אידישע מדינה".

אבער שוין אפילו אן דעם האבן מיר דעם מצב וואס הערשט יעצט אין ארץ ישראל. דער פארעם וואס די יעצטיגע טעראר כוואליע דערציילט אונז וועגן זייער א טרויעריגן פאקט וואס יעדער ווייסט שוין לאנג אבער וועלכן מ'האט נישט געוואלט קוקן אין פנים: א פינפטל באפעלקערונג פון מדינת ישראל זעט זיך ווי פרעמדע אינעם אידישן לאנד און באטראכט די אידישע באלעבאטים ווי שונאים וועמען מ'דארף טאלערירן אין בעסטן פאל און אפרוימען פון וועג אין ערגסטן.

דאס, אז די ארץ ישראל'דיגע אראבער, שוין די פרידליכע און נארמאלע, זעען זיך נישט ווי געווענליכע בירגער גלייך מיט די אידן וואס וואוינען דארט איז א דבר פשוט. זיי ציילן נישט לויטן אידישן לוח און פייערן נישט די אידישע ימים טובים. זיי האבן זיך נישט אומגעקערט צום לאנד פון וועלכן זיי זענען מיט צוויי טויזנט יאר פריער פארטריבן געווארן, און זיי האבן קיינמאל נישט געהאט קיין "תקוה" אויף וועלכער מען זאל קענען זאגן "עוד לא אבדה". דוד המלך איז נישט געווען זייערס א מענטש און שילה, צפת, קרית ארבע, עיר דוד, הר הזיתים זאגט זיי גארנישט. אפילו דאס נאמען פונעם לאנד, "ישראל", מיינט דאך נישט זיי. אלא מאי? ס'איז זיי גוט דארט, בעסער ווי אין סיי וועלכן אראבישן לאנד; בלייבט מען שטיל און מ'לעבט צופרידן. אויב איז פארבליבן א שמעק הכרת הטוב פונעם זיידן "איבראהים", פארשטייען זיי אויך אפצושאצן די טובה פון זייערע באלעבאטים-קוזינען און שטעלן זיך צו.

מער ווי דעם, דאנקבארקייט און זיך צושטעלן, קען מען נישט דערווארטן פונעם בעסטן אראבער. ס'איז נישט שייך. און דאס איז שוין מיט'ן מענטשליכן, ציוויליזירטן אראבער. למעשה איז ארץ ישראל, אריינגערעכנט די נאכנישט אנעקסירטע שטחים פון יהודה און שומרון, פול מיט אזעלכע אראבער וואס ווילן זען יעדן איד טויט און די מדינה אפגעווישט. זיי וואוינען אין שכינות, שיקן די קינדער אין אונזערע שולעס, רעדן אונזער שפראך, דרייען זיך אויף אונזערע גאסן, ארבעטן אין אונזערע געשעפטן – און אלעס, מיט מעסערס אין די הענט פארשטעלט אונטערן העמד, גרייט צו שטעכן דעם ערשטן איד ביי דער ערשטער געלעגנהייט.

נישטא קיין עצה קעגן אזא פלאג. אין אונזערע צייטן פון סאושעל מידיא און א פיינטליכער וועלט, איז די איינציגע עצה, פון אפטיילן די אראבער פון די אידן, נישט קיין מהלך. ארץ ישראל הייסט אן אפארטהייד מדינה שוין יעצט, ווען זי באהאנדלט די אראבער מיט זיידענע הענטשיך. שטעלט זיך שוין פאר ווען זי וועט טאקע אננעמען דעם איינציגן מיטל צו באזייטיגן די סכנה דורך טאקע אפטיילן די אראבער. הימל און ערד וועלן זיך איבערקערן.

ארץ ישראל ראנגלט זיך אויף איר עקזיסטענץ און קיין עצה איז נישטא. צום סוף וועלן די פירערס פונעם לאנד – אפגעזען וויאזוי זיי זעען זיך, פרום צי פריי – אויפהייבן די אויגן צום הימל און בעטן אויף א ישועה חוץ לדרך הטבע.

אין יענעם מאמענט וועט די מאדערנע, סעקולערע מדינת ישראל אונטערגיין...