קאווע שטיבל

נאטן פון גבורה די אויער הערט
אויף טענער פון חסד ווי אייניג פארקערט
קלאנגען פון שירה
הארמאנישע סתירה
נישט שטערט.

א פאדעם רויט אויף וויסע פערד
אויף פארבן טויט אבסטראקט פארקערט
דעם מעלערס בחירה
ארויסברענגען סתירה.
מער ווערט.

דעם איך קאנטראסטיש פארלוירן צעמישט
איך זיך דראסטיש די טויערן וואס קושט
א בת קול פון סתירה
אני בעל הבירה
חסד אנטדעקט.

ער ביי א ווינקל צעמישט פארוויינט
זי און די טונקל מיך נישט געמיינט
א בשורה פון סתירה
תפארת פון גבירה
טרערן אפמעקט.

דער קעניג פון ליכט פון טראן אפטרעט
די לבנה'ס געזיכט נאך פלאנעט נישט זעט
די פראכט פון יצירה
די שיינקייט פון סתירה
אנטפלעקט.

ווען מים אויף אש ער גייט און קריג
ווען עפר אויף רוח פלאנירט א זיג
מיט אחדות פון סתירה
אויפפלאם די מדורה
זיי קליג....
ו