דער אלטער שמש זעליג קריכט ווי א פערד

[רויטע וואנצעס]

דער אלטער שמש זעליג קריכט ווי א פערד,
מ'הערט זיין אלטע שיך קראצן די ערד,
ס'נאך טונקל אין די שטעטל'ישע גאסן,
אבער זעליג וועקט שוין די מאסן,
שטייטס אויף! סליחות! שרייט ער ווי א טיגער,
די עולם שטייט אויף מיט זריזות און גערודער,
די ערשטע וואונקען פון טאג שיינען שוין ביי די עקן,
ה' קל רחום טוט יעדעם דערוועקן,
די חזן'ס קול שניידט ווי א מעסער,
די טרערן פאלן גאנצע פעסער,
יראה איז אויפן פנים אויסגעשפרייט,
זקנים, בעלי בתים, און יונגעלייט,
פון די גרויסע פענסטער הערט זיך א געוויין,
זי מישט זיך אויס מיטן גאלדענעם זון שיין,
די ווינט נעמט איר הויעך ביז גאר,
טאטע געב אונז א זיס לעכטיג יאר.