מיין אנקום צו קאווע שטיבל

[פארוואס?]

שאלות און קשיות פלעג איך אייביג פרעגן
פארוואס אונז טארן נישט און זיי מעגן
פארוואס אין אלעס זענען אונז דערקעגן
פארוואס קלויבן מיר אט דער דאזיגער וועג פון אלע וועגן
פון מיינע קשיות, רויט פון כעס זיי פלעגן
כ'האב נישט פארשטאנען, וואס טוהט עס אזוי אויפרעגן

אזוי פלעג איך מיר קוקן אין שפיגל
ווען איך בין אונטער שלאס און ריגל
יעדע טריט און שריט מוז האבן א זיגל
אויב מ'וויל פליען, שניידט מען אפ דאס פליגל
ווייל מיר זענען פון דאס ריין איבערגעבליבענע קריגל
מיר ווייסן נישט פון גארנישט, נאר צו לייגן אויפן ביהמ"ק א ציגל
מיטן עוועלוציע אינאיינעם וועלן מיר בלייבן עסן לאקשן קוגל

געווען איז עס מיט א שטיק צייט צוריק
אלעס האט זיך אנגעפאנגען מיט א נארישע קליק
איך האב געגעבן א אויבנאויפדיגע בליק
און מער האב איך שוין נישט געקענט צוריק
גלייך דערויף האב איך אויפגעמאכט א ניק
און אנגעפאנגען שרייבן אביסל איבער מאטעמאטיק
מיינענדיג אז עס וועט זיין א גוטע שטיק
אבער כ׳האב צוריק באקומען א פליק
קיינער האט דערויף נישט געגעבן קיין קוק

אויף די פאר'אידיש'טע ענגליש - אין אנפאנג - געבראכן די ציין
ביז כ׳האב מיר צו דעם צוגעוואוינט ווי א ווערימל אין חריין
פאר מיין ווייב האב איך געזאגט אז דאס פלאץ איז ריין
פאר מיינע פריינד האב איך דערציילט אז עס איז שיין
איך מיין אז דער אמת איז קיין איין
אבער פון דאס פלאץ וועל איך קיינמאל נישט גיין
כאטש פארוואס? וועל איך קיינמאל נישט פארשטיין
דער מלאכ׳ל אויפן קאפ קלאפט און שרייט: לייען!