דער באָדן װערט צעטרײסלט
פון אלץ װאָס ס׳איז קױם געשען.
צװישן די מױער־שאָטנס
טאנצן אײביקײטן און נישטגעװענס.
מײן גופיקער לײב האָט זיך זעליש פאררײטלט.
דער נצחון־בעכער איז פארסמט
בעת דער קעלישעק פון דורכפאל איז זיס
פאסיק באגלײט מיט א טרוקענער װײן
און א רעפטל דעקאדענטער קעז.
דער קעלנער, על־פי נס, האָט נישט פארזאמט.
און דאָס געבײ װאָס פארזאָרגט אונדז א דאך און געװעלב
איז א שטח־דיכטונג. א מענטשן־באשאף.
מיר טוליען זיך צו אנאנד מיט חשד.
די נשמה איז א טעמפע סײסמאָגראף.
אין נאפטיקן צימער -- א שװעבל.