דיסקוסיע איבער פאעזיע פון אן ארטיסיטשע פערספעקטיוו

[פידלער]

איך עפען דעם אשכול אלס א פלאץ צו ברענגען אידישע און ענגלישע פאעמעס, זיי אויספאקן און אנאליזירן. איך וויל רעדן נישט נאר איבער דער מיינונג פון דער פאעמע נאר אויך וועגן די מערערע קונסטליכע מעטאדן וואס דער פאעט נוצט אלץ כדי איבערצוגעבן דאס געפיל און 'מוזיק' פון דער פאעמע. איך וויל רעדן וועגן דער שפראך, די אינדיווידועלע ווערטער און דעם רושם וואס זיי מאכן – נאר פונעם שטאנדפונקט פון דעם ווארט אליין אפגעטיילט פון פשט. ווייל אין אמת'ן, וואס איז פאעזיע אויב נישט א מאסן פון עמאשען וואס פרובירט צו ווערן אויסגעדרוקט אין ווערטער? און ס'איז דאך אוממעגליך. ווי רייך א שפראך זאל נישט זיין, איז אוממעגליך צו זאגן פונקטליך וואס מ'וויל זאגן און אוממעגליך צו מאכן פילן פונקטליך דאס געפיל וואס דער פאעט פילט ביי זיך. אבער פאעזיע פרובירט. און גוטע פאעזיע קומט נאנט.

איך וועל אנהייבן מיט דער הערליכער פאעמע פון Robert Hayden. איך ווארט צו הערן יעדן איינעמ'ס געדאנקען.

[left]Those Winter Sundays

Robert Hayden, 1913 - 1980
.


Sundays too my father got up early
and put his clothes on in the blueblack cold,
then with cracked hands that ached
from labor in the weekday weather made
banked fires blaze. No one ever thanked him.

I’d wake and hear the cold splintering, breaking.
When the rooms were warm, he’d call,
and slowly I would rise and dress,
fearing the chronic angers of that house,

Speaking indifferently to him,
who had driven out the cold
and polished my good shoes as well.
What did I know, what did I know
of love’s austere and lonely offices?

Questions to discuss
1. What kind of mood does the poem evoke? Is the poem forgiving or angry or somewhere in between

2. The most dominant sound in the first stanza is the *k* sound: cold, clothes, black, ached, cracked, weekday, etc. What effect does that have, especially in light of K being a harsh sound. (Consider some of the English words ending in *ck* to see how harsh they sound.) There's also repetition of other sounds in the first paragraph -- alliteration in the form of "banked blaze" and "weekday weather." How does that add or detract from the music and consequently, the mood of the opening stanza

3. The first stanza ends with a short, clipped sentence: No one ever thanked him. What effect does its abruptness have on the reader? Do you think it's meant to evoke empathy for the dad? For the son? Is it making a statement in another way

4. Please add your own questions or comments[/left]