א טהעראפיסט אדער א 'קענער' וואס 'פארשטייט'

[ליטוואק פון בודאפעסט]

אין ליכט פון מיין בקשה צו עפענען אן אפטיילונג וועגען חינוך, שרייב איך דא וועגען איינער פון נושאים וואס ליגען מיר אויפ'ן מאגען. דאס איז וועגען טהעראפיסט'ן און וואס מיר אידען זענען באשאנקען\אנגעשטעקט מיט אזעלכע 'וואס פארשטייען צו קינדער'. איך האב זיך אויסגעלערנט אויף מיין הויט דער חילוק צווישען א מומחה א געלערנטע און איינער וואס 'פארשטייט'.
דער פראפעסיאנעל ווייסט וואס זי ווייסט נישט, זי ווייסט ווען איהר וויסענשאפט איז באגרעניצט און ווען זי דארף נאך עפעס נאכפארשען.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אז גארנישט איז נישט קענטיג אין איין מינוט, א מענטש איז א סוגיא און ס'נעמט צייט ביז מ'דערגייט וואס טוט זיך.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אייביג חושד צו זיין איהר מושכל ראשון, און איז נישט משועבד צו קיין שום מחשבה וואס זי האט געהאט פריער.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אז מ'ארבעט מיט די עלטער'ן, מ'נעמט זיי נישט איבער.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אז וויפיל עקספיריענץ זי האט, קומט עס נישט צו דער עקספיריענץ וואס דער וועלט פון וויסענשאפט האט מיט איהר אלע שטודיע"ס.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אז מ'קען נישט צווינגען קיין אויסהיילונג, מ'קען עס נאר ארויסהעלפען.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אז קיין שום קינד וויל נישט זיין שלעכט, ער דארף הילף און חינוך וויאזוי צו דערגייען זיין פראבלעם.
דער פראפעסיאנעל ווייסט אז דער קינד ליידט פון זיין אומגעוואלטע אויפפיראכץ מער ווי דער מלמד און די עלטער'ן, און זי זוכט איהם צו העלפען דערמיט.

איך וויל מיטטיילען דער עולם מיין לעצטיגע איבערלעבעניש'ן מיט א קינד מיינער, פון וואנעט איך האב געלערנט די יסודות
מיין אינגעל איז אכט יאר געווען, און ער האט פארפיהרט אין כתה, קאמאנדעוועט ביים הפסקה און געשלאגען ביי מיטאג עס'ן. עפעס האט איהם פארדראסען, עפעס האט איהם געשטערט און וואס מ'האט פראבירט האט נישט געהאלפען. צומאל האט ער געוואלט זיך פאררעכטען, אבער ס'האט זיך געהאלטען פון תענית אסתר ביז פורים. דער חדר האלט ביי גארנישט, מ'עט אן אנדערע מאל אויסשמועס'ן די טענות אויף די חדר. עכ"פ זיי זענען געקומען מיט אן עצה אז מ'זאל גייען צו עפעס א פרוי, מ'עט איהר אנרופען מרס. קאצענבורג, וואס האט גוטע עקספיריענצען אין די זאכען און 'פארשטייט צו קינדער'. איך האב געקענט די פרוי פון פארדעם, איהר ערשטע מאן איז געווען א רבי מיינער, און אע"ג אז זי האט שוין חתונה געהאט א פאר יאר נאך דעם וואס איהר ערשטע מאן איז אוועק, מ"מ האט זי מיר געהאלטען איינער פון אנ"ש. איך האב מורא געהאט פון איהר, איך האב געוואוסט אז זי איז א שטרענגער פרוי און האלט שטארק פון איהר מיינונג, און איך האב נישט געוואלט אז זי זאל מיר אריינצווינגען אין א געוויסע גאנג.
איך האב געקלינגען אן אנדערע מנהל, וואס האט גאר א גוטע שם צווישען מנהלים, און איך האב איהם אנגעפרעגט צו דער פחד איז א קראנטע. ער האט מסכים געווען אז זי איז א שטארקע פרוי, אבער למעשה האלט ער אז זי איז א פקח. שוין, קעגען מיין אייגענע אינערליכע געפיהלען האב איך מסכים געווען איהר אנצופרעגען. איך האב דאך נישט געהאט קיין אנדערע ברירה, און דער מוסד האט געוואלט איהר דייקא (זיי האבען בעסער ליעב אן אומפראפעסיאנעל, ס'שטימט מיט זייער 'שיטה' אז פסיכאלאגען טויג'ן נישט, אפגעזען די תוצאות פון די שיטה) א חבר מיינער וואס האט געהאט איהר געהיירט פאר זיין מוסד האט מיר אנגעווארענט אז זי לויפט צו שנעל צו מסקנות און מ'קען מיט איהר נישט רעדען. בדלית ברירה, כנז"ל האב איך נישט געהארכט מיין חבר.
שוין, איך בין אהין געגאנגען, געמאכט אן אפוינטמענט מיט מרת קאצענבורג. זי האט א מעלה איבער אנדערע טהעראפיסט'ן ווייל זי האט גע'ארבעט מיט א יונגערמאן, וואס ער פלעגט אריינגייען אין חדר און האנדל'ן מיט די מלמדים און מנהלים, און אריבערגעבען זיין עצות. די מלמדים דארט ווייסען גארנישט בחייכון וביומיכון און די מנהל דארט איז נאר א זון פון דער מייסד פון די מוסד און ער האט זיך נאך נישט אויסגעלערנט וועלכע וועג אנצוטוהן דער קאפעלוטש. דעריבער האב איך געקלערט אז דער יונגערמאן וועט מיר ארויסהעלפען מער ווי א נארמאלע טהעראפיסט.
שוין, מ'גייט אהין און זי רעדט מיט מיין קינד. נאך א האלבע מינוט האט זי געכאפט וואס ס'טרייבט איהם, זי האט באמערקט פון זיין נאז, זיין צוויי ווערטער וואס ער האט גערעדט, און עפ"י דעם האט זי געבויט א מהלך איהם צו העלפען. זי האט אנגעהויבען א פראגראם פון שכר ועונש, א גאנצע וועג פון טשארט"ס מיט פאינט"ס ושאר מרעין בישין. דער אינגעל האט זיך צוגעשטעלט מורא'דיג, ער האט שטארק געוואלט די מתנות און פרייזע'ס וואס זי האט איהם געגעבען, און ער האט געהאט קאמפליצירטע חשבונות וויאזוי צו באקומען וואס ער האט געוואלט.
אבער למעשה איז דאס געווען אן אומגליק. דער אינגעל האט זיך טאקע צוגעשטעלט און דער מוסד האט שטארק הנאה געהאט. ער האט אויפגעהערט צו שטערען דער מלמד, מ'האט נישט געהאט קיין פראבלעמען מיט אנדערע קינדער, און דער מנהל האט ווייטער געקענט שפילען מיט זיין פאון, צו עפעס ענדליך, ווייל מ'האט אויפגעהערט שיקען דער קינד צו איהם דורכ'ן טאג. אבער דער לערנען חלק איז צושטערט געווארען. ער פלעגט זיצען א גאנצע טאג און בייסען זיין טיש כדי ער זאל נישט פארגעסען זיך אויפצופיהרען ריכטיג. דער מלמד האט עס ניטאמאל געזעהן פאר וויכטיג צו ברענגען צו אונזער אויפמערקזאמקייט ווייל פאר איהם איז עס געווען א נחת. ער האט פיל ווייניגער געקענט פון די חומש און די משניות ביים פארהערען שבת און ער איז געווארען זייער אנגעצויגען אין שטוב. מ'האט געמאכט א גאנצע סיסטעם וואס זיין לעבען איז געווען אונטער דער דרוק פון דער סיסטעם. דער הנחה איז געווען אז ער האט געקענט זיך אויפפיהרען ריכטיג, און ער האט נאר געדארפט א שטופ דערצו.
נאך א פראבלעם האט זי פאראורזאכט, אז וויבאלד מ'האט אויפגעשטעלט א גאנצע ביזנעס מיט איהם, איז ער געווארען א לב רחב. ער האט אנגעהויבען מאכען ביזנעס פאר יעדער זאך, געבעטען פרייזע"ס פאר וואס ער האט געטוהן, און באופן כללי איז זיין קאפ געווארען פארנומען מיט 'וואס קען איך באקומען'. ס'האט זיך פארוואנדעלט אין א חינוך פון שלעכט'ס, א חינוך פון אומצופרידענקייט מיט וואס מ'האט. דער אומגעראכטענע אויסקומפף פון איהר גאנג איז איה רניטאמאל בייגעפאלען, און ווען איך האב מעורר געווען צו איהר, האט זי געזאגט אז מ'זאל מאכען א סיסטעם פון שטראפונגען ווען ער טוט עס!
סוף יאר האט אלס געפלאצט. ער האט שוין נישט געקענט סובל זיין דער דרוק, און ס'איז געווען געפערליך. פארשטייט זיך דער מוסד האט מיר נישט געקלינגען ביז צוויי וואכען אריין אין דער סומאטוכע, אבער דאס איז, כמדובר לעיל, אן אנדערע שמועס.
היי יאר, האב איך גאר א נייע פארציע, אבער דער עיקר איז אז מיר זענען געגאנגען צו אן עכטע פראפעסיאנע"ל, איינער וואס האט שטודירט און ארבעט אונטער א קאמפאני וואס טוט פארהערען איהר ארבעטארער'ס און דער עומדת בראש האלט מיט יעדער טהעראפיסט. דארט האב איך געלערנט דער חילוק צווישען א פראפעסיאנעל און אן אמאטע"ר.