גוט געזאגט ליטוואק, איך האב נאכנישט געקויפט דעם וועקער מילא קען איך נאכנישט לערנען פשט אין די שורות. אבער די נקודה וואס דו ברענגסט ארויס איז וויכטיג דן צו זיין. אינדערצייט וואס ארטאדאקסישע פוסקים וואלטן אנגערופן אזא סארט צוגאנג שלא כדין, גע'פסק'נט מיט נגיעות וכדו' (און מיין פערזענליכע מיינונג איז אויך אזוי, עכ"פ דערווייל), וועלן אנדערע טענה'ן פארקערט, הלכה האט מען אייביג צוגעפאסט לויט ווי ס'האט זיך פארלאנגט, און ווען ס'איז געווען א צורך להקל האט מען ממציא געווען קולות, די ספרי השו"ת זענען דאך פול דערמיט. די ערשטע מיינונג וועט אלעמאל ענטפערן אויף דעם אז יענץ זענען פעסטע אויסגעבויעטע זאכן, משא"כ די ניי אויפגעקומענע קולות זענען היפש רופף און שטימען נישט מיט די כללים און מקורות, די דוגמא פון טב למיתב האסטו זייער גוט מגדיר געווען, דאס איז דאך נישט קיין חזקה וואס מ'זעהט קלאר ווען די כלל איז מוחזק און ווען די חזקה ווערט נעקר (דוגמת שאלת טריפות בעגונות), נאר דאס איז דאך סאביעקטיוו, און מאן יימר אז מיר האבן די ריכטיגע כלים דאס דן צו זיין, פסיכאלאגיע איז דאך נישט קיין הארטע סייענס (ספעציעל ביי דעם ענין איז דא נאך א ריעותא, די טוענות מיתב ארמלא זענען זייער וואקאל, לויט די היינטיגע נארמע איז נישט עטיש און פאליטיקלי אינקארעקט פאר א פסיכאלאג זיך אויפצושטעלן און זאגן אז לויט זיין מיינונג איז די נאטורליכע פעמינין רצון באמת למיתב טן דו, ודו"ק. סארי פאר די וואס מיינע לעצטע שורות ברענגען ביי זיי הויכע בלוטדרוק).
עורכינו מראייננו ידידינו ר' ראובן האט
דא אריינגעווארפן ווערטער לטובת דעם צווייטן צד. איך וואלט איהם געוואלט בעטן אויב ער קען מער מרחיב זיין און מבסס זיין. לענ"ד איז לכה"פ זינט דעם אויסדרוק 'מיתיבי' ערשינט אין חז"ל איז הלכה גאנץ קלאר א טעאריע (איך גלייך נישט דעם אויסדרוק גראדע, ווייל אלץ ארטאדאקסישע איד זעה אין הלכה דעם רצון ה', עטוואס שטערקער ווי טעאריע) וואס מוז שטימען, כנלענ"ד.