קאווע שטיבל

משה דער שלעגער
אינספערירט נאך א שמועס מיט "משה דער שלעגער"

פארבלוטיגט פון פנים ביז די הענט
איינער משה דער שלעגער דערקענט?

גייט אין מלחמה מיט זיך יעדן טאג
רייסט שטיקער מיט גרויס פלאג

פארציט זיך אויך אין די שרעקליכע נעכט
די פחד גאר גרויס און עכט

מיט שטארקייט צו אדוקציע זאגט ניין
איך וועל נישט נעמען אלקאהאל אדער וויין

דעם טעלעפאן אוועקגעווארפן צוליב מאראל
בשום אופן נישט וואוינען אין שטאל

איך בין פעסט, מיין זעהל נישט פארלירן
מיט מיינע וואונדן איך טו שטאלצירן

אין מלחמה וועל איך גיין יעדן טאג פריש
ביז די מלאך המות געבט מיר דעם טויט קוש

ווייל איך בין א מאן און נישט קיין קינד
דעם שווערד נוץ איך שנעל און געשווינד

אפילו מיין גאנצע ארמיי שוין פארשניטן
איינער אליינס צום מלחמה וועל איך צוריקקומען

איך שאקל פון צער יסורים און פיין
אבער צו אדוקציע וועל איך זאגן ניין

דראגס וועט מיר נישט אוועקרייסן
און דיפרעסיע מיר נישט צורייסן

א פארבלוטיגטער ליג איך אויפן מלחמה פעלד
פיל מיט שפיז עקן און פארפרוירן פון קעלט

גאט בלאזט אין מיר אריין כח פון ניי
אבער איך וועל שוין קיינמאל זיין אינגאנצן פריי

מיט צוויי שטעקענעס מוז איך שטענדיג ארומגיין
מיט זיי וועל איך דעם שונא צושלאגן איינער אליין

צומאל אין א רעדער שטול אויפן מלחמה פעלד
אבער מיט א שטארק הארץ פון א העלד

אויף די ערד בלוט און רויעך איך טו קייען
איך ווארף די רעדער שטול אלץ כלי זיין

נישט א צדיק ,אבער א שלעגער בין איך גוט
איר וועט מיר נישט געוואונען ביז די לעצטע מינוט

מיט צושניטענע גלידער וועל איך אייך דערלאנגען
אבער מיין נשמה וועט איר קיינמאל נישט פאנגן

ווייל א שלעגער בין איך און א שלעגער וועל איך זיין
איך וועל נישט טרינקן פון אייערע פאר'סמ'טע וויין

מיט א שוואך הארץ און א צוריסן זעהל
מיט א מרה ירוקה און א פנים געהל

וועל איך אייך נאכלויפן ביז די טויערן פון שווארץ
איר וועט קיינמאל באזיגן מיין שוואך צובראכן הארץ.