הלכות כסוי הרגל לנשים

[ירא שמים]

כהאב געליינט דעם מאמר שוק באשה ערוה היכן הוא אויף ספרים בלאג וואס איך קלער איז די נקודות פונ'ם מאמר איז ווערט צו דיסקוסירט ווערן מיט די חשבע חברים דא
אשר על כן שרייב איך דא די נקודות פונ'ם מאמר אויף וואס איך האף די עולם וועט צולייגען און אויפקלערן און אויסגראדן:
מקום השוק איז א מחלוקת הפוסקים און רוב פוסקים נעמען אהן דאס איז חלק התחתון מהרגל.
די מ"ב לעומת זאת נעמט אהן כדעת מיעוט הפוסקים אז סאיז חלק העליון.
יעצט בנוגע לכסוי הרגל לאשה איז להפוסקים אז שוק איז די אויבערשטע, דארף ווערן צוגעדעקט נאר ביז צו די קני,
ווידער להפוסקים אז ס'איז די חלק התחתון דארף ווערן צוגעדעקט ביז צו די קרסולים, און אז א טפח דערפון איז מגולה טאר מען נישט זאגן קעגן דעם א דבר שבקדושה, און זאקן הייסט נישט קיין כסוי פונקט ווי פאר העכער די קני.

די מנהג: משנים קדמוניות פלעגט מען גיין צוגעדעקט עד הקרסולים ומשום סיבה בלתי ידוע האט מען מקצר געווען די קליידער (זיין השערה איז ווייל די ציוניסטישע יוגנט מוידן זענען אזוי געגאנגען), ווייסט איינער ווען מ'האט געטוישט אויף קורצע? פארן קריג? נאכן קריג?

אבער לויטן נייעם מנהג איז געווארן א נייע הלכה אז מ'דארף גיין זאקן, און נישט סתם זאקן נאר דיקע אדער שווארצע זאקן
להלכה: קליידער: ביז צו די קנעכל לרוב פוסקים, להמ"ב ביז צו די קני.
זאקן: איז מען נישט מחויב צו גיין אלס ערוה (אלס וואס יא ווייס איך אויך נישט, אפשר אלס עוברת דת יהודית)