קאווע שטיבל

א דאנק אייך מיימון פאר די רייכע ארטיקל, וואס כמעשהו בראשונה ובשניה, האט אוועק געשטעלט מיט א דריטע מאל די חזקה פון חזקת חבר שאינו מוציא מתחת ידו דבר שאינו מתוקן.

צווישען די כמה מעלות טובות פונ'ם באשרייבונג זעט זיך אן די רייכקייט פון די אינפארמאציע, די מראה מקומת אויף רוב פון די אינפארמאציע, ואחרון חביב אז ס'איז געשריבן געווארן מיט א שטארקע סדר מסודר און סטראקטור, סיי קראנאלאג'יקלי און סיי לפי די סאב-טאפיק, וואס געבט אסאך צו צום פליסיגקייט פון ליינען און מאכט דאס א געשמאקע לייען.

וואס ווייטער איר זענט ממשיך מיט די געוואלדיגע ארבעט וועט איר מער מעמיד זיין די נושא על האמת, מיט באשרייבען חכמות חיצוניות במשך די ווייטערדיגע דורות. מ'וועט נישט קענען בלאפן מיט זאגן "מ'קען נישט פארגליייכן צו די פריערדיגע", אדער "ראשונים כמלאכים"....

נ"ב, וואס איז די גענויע מראה מקום ווי דער בעל חובת הלבבות ברענגט די ברית החדשה?

יישר כח.

אויף אט די קשיא האב איך זיך גערישט, און איך האב שוין ערווארט העפטיגע מחאות (זעט אויס ליטוואק האט עס נאכנישט געליינט..) און איך האב עס באמת געטראכט אויסצולאזן וויבאלד איך האב נישט דערויף קיין פעסטן מקור. צום סוף אבער האב איך זיך נישט געקענט איינהאלטן און אזא פעטן ביינדל גיט זיך נישט אזוי גרינג אויף.

איך האב טאקע דירעקט צוגעצייכנט דעם מקור. אין אוצר ישראל זעט אויס א שטיקל טעות. אבער אין מקור אינעם מבוא לחובת הלבבות פון ש"י איש הורוויץ ברענגט ער אז דאס איז אין שער חשבון הנפש פרק ג וואו ער ברענגט א ציטאט איבער די הארבקייט פון שווערן. דער פראבלעם איז אז חז"ל זענען אויך פארנומען דערמיט כאטש זיי זאגן נישט דעם ציטאט ממש (אבער אין מתיה האב איך אויך נישט געטראפן דעם לשון) . ער שרייבט ועוד כאלה דארף מען וויסן צו ער האט טאקע געהאט בעסערע שטיקלעך ווי דאס. זע אויך דארט א גאנצע רשימה מיט מקורות פון אומות העולם וואס ער ברענגט.

זע אויך דא. אויך איז באקאנט אז דער שטיקל וואס ער שרייבט איבער א חכם וואס האט זיך געבייזערט וואס מען לערנט פרעמדע דינים איידער חובת הלב (וואס כידוע האט עס געמאכט אסאך גדולי ישראל אומבאקוועם) איז גאר געווען א מוסלעמענער.

זע דא פון שי איש הורוויץ
מבוא לתורת חובת הלבבות

איך האף צו לייגן א פייל מיט בוקמארקס שפעטער.