אין נאמען פון סעיפטי

[אישתישבי]

די אומגליקן אין מירון און סטאלין ווייזן אז מען איז נישט נזהר אין סעיפטי אנווייזונגען, דער רבי פין קארלין סטאלין האט געטראגן א מאסק ביז שבועות, און נישט געלאזט שטיין אויף דער פלאר וועגן א חשש סטאמפיד, און באותו מעמד גענוצט א בילדונג אהן א באשטעטיגונג ביודעים, און געהאט א פארענטשעס אהן א באשטעטיגונג (אפשר בלא יודעים).

אונז ווייסן מיר, אז ביי אונז חסידים זענען אונז נישט גורס די אנווייזונגען קיין סאך, אפילו אויב יעצט איז מען אביסל מער נזהר אין אפאר פארענטשעס וועגן דער מעשה וואס איז געשעהן, איז עס צייטווייליג ביז מען געוואוינט זיך צו, אדער סטעמפיד חששות זענען בכלל נישט עולה על הלב.

אלע צענטערן נעמען אריין פיל מער מענטשן ווי מען מעג, און אפילו ווען מען מאכט יא לעגאל איז עס נאר ווייל מען מוז און מען האט נישט קיין ברירה.

וואס איז פשט?

די שטאט איז שולדיג, זיי רייטע אויף די געזעצן אהן קיין רחמנות, זיי ציען אויס די נשמה, און מאכן עס שווער צו טוהן און אויספירן. דאס מאכט א קלות און אז מען זאל אליין מאכן החלטות וואס יא צו פאלגן און וואס נישט.

אונגעהויבן ביי די ספיד לימיטס, וואס זיי לכתחילה צו נידריג נאר צו קענען געבען טיקעטס דורך קעמרעס, און אלע זייערע תקנות גייען שוין אויך דעם נוסח, דאס מאכט מען זאל ווידערשפעניגן אין זייערע געזעצען, ווייל זיי מיינען עס נישט לשם סעיפטי, נאר פאר זייערע סטופיד געברויכן.

פרעגטס איינעם וואס דארף עפענען א געז ליין וואספארא נארישקייטן ער דארף אדורכגיין אין נאמען פון סעיפטי.

זאל זיין אלע כאפן דאס קדחת, און פארשאלטן זאלן זיי זיין.