הארץ שמערצן

ארטיקלען, אנאליזן, מיינונגען, געדאנקען, און שמועסן
רעאגיר
אמת45
מאנשי שלומינו
מאנשי שלומינו
הודעות: 44
זיך רעגיסטרירט: מוצ"ש יולי 09, 2016 7:24 pm
האט שוין געלייקט: 48 מאל
האט שוין באקומען לייקס: 329 מאל

הארץ שמערצן

שליחה דורך אמת45 »

מיין הארץ שמערצט, נאגט פאר באדייט.

איז גאט פארהאן, וואס וויל ער.

פארוואס טוה איך מיין טאג, און וואס טוה איך דען.

כ'דאווען מיט ליפן, באפעלן אהן פארשטאנד, גלייב איך דערין צו רעד איך זיך איין, און וואס דען אנדערש איז יא פארהאן.

די עלטער איך ווער, ביטער קלאר ווערט, איז דאס לעבן ווערד, טראגט עפעס באדייט.

א קינד פון דריי שפאגלט פון פרייד, א קינד פון אכצן פארשטייט שוין – ער מיינט, און ביי די צוואנציג דער מענטש א פארגאנגענהייט.

בן שלשים לכח, ווייט נישט אין מח, כ'באגרייף גארנישט מער, אלעס איז שווער, און טוה גאר נאכמער.

ס'פעלט מיר נישט געלט און נישט ליבע, כ'בין פון די גוטע, די שיינע, די קלוגע, און בלויז אטעמען רואיג – טוט מיר גאר וויי.

דער מענטש קומט ארויס און גייט מיט געוויין, אינדערמיט הונדערט יאר – דאס צו פארשטיין.



אזוי גיי איך אין גאס היינט, א רעגן טאג. ביים עק גאס שמועסט אן אלטער רווק מיטן גראסעריי מאן.

ער רעכנט די עפל און ברויט און פארציילט מיר איבער מיט א זיפץ "ער זאגט ער וויל זיך דאס לעבן נעמען נעבעך"

איך שטוין מיט וואונדער - טאקע געזאגט?

און מיין מאַן (My man) ראגירט גלייכגילטיג:



"און מענטשן ווי איך און דו מיינסטו קלערן נישט דערוועגן"


 

מיין איך דען.


האַ, וויפיל ווייטאג צווישן אונז דריי, צווישן מענשטהייט, אין אזא קליינע אויסטויש.

 

א געלעכטער און געוויין, הלוואי זאל איך פארשטיין.

דער אשכול פארמאגט 1 תגובה

איר דארפט זיין א רעגיסטרירטער מעמבער און איינגעשריבן צו זען די תגובות.


רעגיסטרירן איינשרייבן
 
רעאגיר