סיפורי צדיקים

[מי אני]

IMG_5319.jpeg

IMG_5320.jpeg

לודוויג וויטגענשטיין. (דאס דערמאנט אביסל פון גיטין לו. איבער ההוא מקרי דרדקי דאדריה רב אחא על דעת רבים דהוה פשע בינוקי ואהדריה רבינא דלא אישתכח דדייק כוותיה.)

[מי אני]

IMG_5836.jpeg

[מי אני]

IMG_5851.jpeg

דר. ניעלס בּאהר.

***

בענין עקזיסטענשעליזם און דער פילאזאף גילבּערט רייל:

IMG_5044.jpeg

***

בענין יוּטיליטעריעניזם ודר. דערעק פּאַרפיט:

IMG_4972.jpeg

***

ולגבי די פריער-דערמאנטע סיפור:

IMG_5865.jpeg

Obviously…

[מי אני]

דער מאטעמאטיקער דר. דזשעימס וואדעל אלכסנדר (דער צווייטער) פלעגט ליב האבן צו קריכן אויף בערג. ווען ער איז געווען א פראפעסאר אין פּרינסטאן, פלעגט ער לאזן אפען די פענסטערס פון זיין אפיס אויפ׳ן העכסטן שטאק, כדי צו קענען ארויפקריכן אויף די ווענט אינדרויסן צו אריינגיין אין זיין אפיס.

אונז טרעפן מיר בעירובין כא. ביי פסי ביראות בשבת (הצרין), אז דאס איז נאר א היתר פאר בהמות, אבער א מענטש איז מטפס ועולה מטפס ויורד ע״ש. און די פסוק זאגט דאך (קהלת ז כט) אשר עשה האלקים את האדם ישר והמה בקשו חשבנות רבים. והיינו, אז נאר דער מענטש קען חשבון. וממילא אז ער איז א מענטש א מאטעמאטיקער ובעל חשבון, מוז ער זיין א מטפס ועולה…

[מי אני]

דער פילאזאף אלפרעד דזשולס עיער:

עיער.jpg

[מי אני]

דער פיזיקער דר. דימיטרי קריאקאוו האט אמאל געקריגן א $400 קנס טיקעט פון א פאליציי מאן אין קאליפארניא, פאר׳ן דורכגיין א סטאַפּ סיין. ער האט דאס געפייט אין קאָרט און אפגעשריבן א גאנצע אקאדעמישע פאפיר אז ער איז פטור. דאס איז וויבאלד, עפ״י פיזיקס, לפי וואו דער פאליציי מאן איז געשטאנען וואלט עס אויסגעזעהן ווי ער פארט דורך דעם סטאַפּ סיין, הגם ער האט זיך באמת יא אפגעשטעלט.

די טענה האט גע׳ארבעט ביים שופט און ער איז ארויס פטור.

(ער האט אריינגעגעבן די פאפיר צום דזשורנאל אום אפּריל דעם ערשטן 2012. וממילא איז יתכן אז דאס איז אַן ״עיפּריל פוּל׳ס וויץ״.)

***

IMG_6020.jpeg

[מי אני]

נאך א לעקציע וואס די פילוסוף עליזאַבּעט ענסקאם האט געגעבן, האט מען איר ארויסגענומען עסן צו עפעס א רעסטאראנט. זי האט געהאט אָנגעטוהן הויזן און אָנקומענדיג אהין האט מען איר געזאגט אז פרויען קענען נישט אריינגיין מיט הויזן. האט זי זיך דארט אויסגעטוהן די הויזן און אזוי אריין, מיט די אונטערוועש, אינעם רעסטאראנט.

[שעפטאל]

נאך א לעקציע וואס די פילוסוף עליזאַבּעט ענסקאם האט געגעבן, האט מען איר ארויסגענומען עסן צו עפעס א רעסטאראנט. זי האט געהאט אָנגעטוהן הויזן און אָנקומענדיג אהין האט מען איר געזאגט אז פרויען קענען נישט אריינגיין מיט הויזן. האט זי זיך דארט אויסגעטוהן די הויזן און אזוי אריין, מיט די אונטערוועש, אינעם רעסטאראנט.

[נפה]

מ׳פארציילט אז סקראט׳ס ווייב, קזענטיפּי, האט זיך אמאל אזוי אויפגערעגט אויף אים אז זי האט אויסגעגאסן אויף אים א גרף של רעי. ער האט דאס מקבל געווען און געזאגט, ״נאכ׳ן דונערן קומט די רעגן״.

אפלטון פארציילט אין זיין פיִדאָ אז פאר מ׳האט הינגעריכטעט סקראט איז קזענטיפּי דארט געווען מיט אים אין תפיסה האלטענדיג זייער אינגסטע קינד און געוויינט. האט ער געבעהטן מ׳זאל איר אהיים נעמען ווייל ער וויל נישט זעהן די הרגשים פון א פרוי און ער וויל ענדערשער האבן א פילאזאפישן שמועס מיט זיינע תלמידים/חברים. דערנאך ווען זיי זענען געווען צובראכן האט ער זיך געבייזערט אויף זיי אז זיי פיהרן זיך אויף ווי פרויען.

מ׳זאגט נאך משמיה: ״מ׳זאל חתונה האבן ממ״נ. אויב האט מען א גוטע ווייב וועט מען ווערן צופרידן. אויב נישט, וועט מען ווערן א פילאזאף״. ‏אפשר קען מען מיט דעם אביסל טייטשן (שבת יא.) כל רעה ולא אשה רעה, און (ביצה לב:) מי שאשתו מושלת עליו חייו אינם חיים, ווייל אז ער האט אן אשה רעה איז ער א פילאזאף וואס איז זיך מתבונן אין די פיוּטילטי וכו׳ פון החיים און מהו ״הרעות״. ווי אויך דאס וואס די גמרא זאגט (עירובין מא:) מי שיש לו אשה רעה אינו רואה פני גיהנם, ווייל א פילאזאף איז נישט אזוי שנעל מודה אין גיהנם.

דער דער רמב"ן אין זיין הקדמה צו תורת האדם ברענגט סקראט אלס ביישפיל פון די "פילוספי היונים" וואס האבן מרחיק געווען טרויער געפילן, עי"ש.

[מי אני]

דאס דערמאנט פונעם רדב״ז וואס איך האב צוגעברענגט (סימן תתקפה/ח״ג סימן תקנה) איבער א גדול וואס האט נישט געוויינט אחר מות בנו ל״ע, אז דאס איז ״מדרך הפילוסופים האומרים כי זה העולם הכל הוא מעשה תעתועים״ ע״ש.

[moody]

פונק די שבת געטראכט אז פון דעם וואס בני אהרן האבן נישט געמעגט מאבל ביום הקמת המשכן, און א נזיר און כה"ג טארן קיינמאל נישט, זעה מיר דאך אז די אלטימעט אמת איז אז עס איז נישטא וואס צו מאבל זיין, נאר מדארף נאר אנקומען צו דעם מדרגה.
איך גלייב אז דאס איז איינע פון די נושאים אין "נחמה פאר א צובראכענע אבל" אשכול, ס'איז אויף מיין ליסט.

[ראדני]

אלבערט איינשטיין האט אמאל פארן גיין ארבעטען האט עים ס׳ווייב געבעטען אז ער זאל זיך מסדר זיין אביסל (כידוע איז ער געוועהן א שלאך הגדול), האט ער איר גע׳ענטפערט אז יעדער קען מיך סייווי.
אן אנדרעס מאל פאר ער איז געגאנגען אויפטרעטן ערגעץ האט עים ס׳ווייב נאכאמאל געבעטען אז ער זאל זיך מסדר זיין, האט ער איר גע-ענטפערט אז קיינער קען מיך סייווי נישט.

[נפה]

פונק די שבת געטראכט אז פון דעם וואס בני אהרן האבן נישט געמעגט מאבל ביום הקמת המשכן, און א נזיר און כה"ג טארן קיינמאל נישט, זעה מיר דאך אז די אלטימעט אמת איז אז עס איז נישטא וואס צו מאבל זיין, נאר מדארף נאר אנקומען צו דעם מדרגה.
איך גלייב אז דאס איז איינע פון די נושאים אין "נחמה פאר א צובראכענע אבל" אשכול, ס'איז אויף מיין ליסט.

בעצם זעט מען נישט אן איסור אבילות פאר א כה גדול און א נזיר נאר אן איסור טומאה, (ביי די בני אהרן זעט מען יא, אבער דארט איז געווען אינמיטן די חנוכת הבית אזוי ווי רש" ברענגט "אבל אתם אל תערבבו שמחתו של מקום" אדרבא עס איז דא דארט א חיוב אבילות פאר גאנץ כלל ישראל), די חינוך ברענגט אבער יא די אזא מין טעם ביי א נזיר און ביי א כה"ג,
עס קען זיין אז עס גייט לשטתם אזוי ווי דער חינוך איז מסביר אבילות אין מצוה רסג אלס דרכיה דרכי נועם און דער רבוש"ע האט נישט געוואלט מצער זיין מענטשן, עי"ש,
משא"כ דער רמב"ן איז דארט מסביר אז די צער אויף א מת איז א חלק פון עבודת השם און אויב מען איז זיך נישט מצטער איז מען מורד אין כביכול'ס הנהגה.