דורך סמבטיון » מאנטאג מאי 07, 2018 11:37 pm
חלק ב'
פרייטיג אינדערפרי בין איך געגאנגען דאווענען אינעם בעלזער מרכזי שטיבל פון מאנטריאל, עס איז געווען א געפערליכע געדרענגעניש, אזש רוב עולם האט זיך געטראפן דאווענען אויפן גאס, ווייל די ניו יארקע עולם איז שוין דארט געווען, און די שאטער האט מען געדארפט גרייט מאכן פאר שבת. נאך א פייערדיגן דאווענען ברוב עם צוזאמען מיט מר"ש איז דער נייער עולם אריבער שלום נעמען, דערנאך האט דער גאנצע עולם זיך ארויסגעלאזט אויפן גאס אינדרויסן פון בית מדרש, די גאס איז אטאמאטיש געווארן געבלאקט מיט טויזענטע יונגעלייט בחורים און יונגלעך וואס האבן געווארט צו באגלייטן דעם רב שליט"א, צו זיין אכסניה.
בערך איינס דרייסיג האט מען סערווירט "ראסעל" אין חברה, פאר דער וואס ווייסט נישט, איז ראסעל א בעלזע מאכל וואס מען געט נאך היינט יעדע פרייטיג אין אלע בעלזע ישיבות פאר לאנטש, דאס איז די זאפט פון די פלייש, עס האט אלע טעמים, מען גרייט אן פיינע פרישע ווארימע בארכעס און דער עולם טינקט איין אז עס גייט א רויעך. דערנאך האב איך מיר צוגעשפארט פאר אפאר שעה, געגאנגען אין וויזניצע מקווה אויף פארק עוועניו, זעהר א בעטאמטע מקווה, און גראדע א הערליכע בית מדרש אויך, אריינגעקוקט אין א ספר פאר אפאר מינוט, געקויפט א פיינעם וויין פאר מיין ליבע ברודערקע מיין מכניס אורח, און אויפגעפיקט מיין זון פון מיין אכסניה און געגאנגען צום שאטער.
וואס זאל איך ענק זאגן, מאנטריאל האט נאך אזא מחזה לכאורה נישט געזעהן מיום היווסדה. טויזענטער חסידים מיט בגדי שבת האבן פארפלייצט די גאסן, פון אלע זייטן זענען געקומען מאסן מענטשן מיט קינדער ביי די האנט, די פאליס האבן דירעקטירט די טרעפיק, און געהאלטן סדר, גאר א קלוגע איינפאל איז געווען אנגעגרייט פאר מען איז אריין צום שאטער, טויזענטער יעלא בענדס מיט פענס זענען געווען אנגעגרייט אז יעדע טאטע זאל קענען ארויפקלעבן אויף זיין קינד'ס האנט זיין נאמען, אכסניה, נאמבער וכו' על כל צרה שלא תבא.
הארט פארן זמן איז פארגעקומען די המשך פונעם הכנסת ספר תורה פון דאנערשטיג, דער רב האט פארגעזאגט די פסוקים, געטאנצן פאר ממש געציילטע מינוטן, און אנגעהויבן מנחה. קבלת שבת איז צוגעגאנגען ר' אהרן מרדכי שליט"א און ביי לכה דודי האט ר' ירמיה דמן איבערגענומען די לייצעס, און צוזאמען מיט די מאנטריאלע קאפעליע אראפגעלייגט א מייסטערהאפטיגע לכה דודי וואס האט געדונערט אינעם גאנצן שאטער. נאכ'ן דאווענען איז דער עולם אריבער מיט א געוואלדיגע אויסגערעכנטקייט, אן קיין געשטיפעכצער, קינדער האבן געהאלטן אין די הענט ריזיגע שילדן וועלכע פארענטשע גייט יעצט אריבער.
אהיים געגאנגען עסן ביי מיין ברידער... בערך 12 אזייגער בין איך צוריק געגאנגען צום טיש, דא האט זיך אנגערוקט א רוח שאינה מצויה, אבער נישט סתם א רוח, לויט ווי איך האב געהערט האט נאך מאנטריאל אזא ווינד נישט געזעהן אין די לעצטע 40 יאהר, (איך גלייב אז מען קען עס לייכט אויסטשעקן אנליין), איך האב ממש געדארפט האלטן מיין שטריימל אין די הענט ווייל שטריימלעך און קאפלעך זענען געפלויגן אויפן גאס לרחצה, (שטילערהייט לאמיך ענק דערציילן אז כ'האב אויך געזען א שייטעל פליען נישט ווייט פון מיר, כ'האב מיר אבער געשעמט עס נאכצולויפן). בכל אופן, איך בין אנגעקומען צום שאטער, און די פאליס לאזט נישט אריין, נישטא וואס צו מאכן, זיי שטייען ביי אלע טירן און לאזן נישט בשום אופן אריין, זי האבן אונז געזאגט אז עס איז נישט סעיף און מען מוז ציווארטן אביסל, זיי האבן אראפגערופן אן אינדזשעניר זאל מחליט זיין צו עס קען האלטן אזעלכע ווינטן פון 90 מייל א שעה, אבער אפילו נאך וואס זיי האבן באשטעטיגט אז עס קען דערהאלטן אזעלכע ווינטן האבן די פאליס נאך אלץ נישט אריינגעלאזט, (דא האט זיך אפגעשפילט א שטיקל רבי'שע מעשה וואס איך וועל מיר מונע זיין פון עס דערציילן), בכל אופן, ווי נאר דער עולם האט געהערט אז דער רב איז אויפן וועג, האט זיך דער עולם א לאז געטוהן צו די טירן און פארשטייט זיך אז די טירן האבן זיך געגעבן א פראל אויף און א שטראם פון מענטשן האבן אנגעהויבן אריינשווימען אינעם שאטע, ביז אפאר מינוט זענען די פארענטשעס געווען פול, זקנים ונערים.
וואס זאל איך ענק זאגן, די נשמה איז מיר געשטאנען ביים שפיץ נאז, ווען די ווינטן האבן געפראסקעט און געסטראשעט מיטן ערגסטן, עס האט אויסגעזען ווי די טענט גייט גיין א גאנג אין א ליאדע סעקונדע, איך האב באמת געציטערט, איך בין גשטאנען גאנץ הויעך און איך האב געזען ווי די אייזענעס ריקן זיך, בפרט ביי שלום עליכם און אשת חיל וואס דער רב זאגט אליין מיט אזא מתיקות מיטן בעלזן קרעכטץ ווען עס איז שא שטיל, און די ווינטן בוזשעווען און יאווענען מיט קולי קולות. די איינציגסטע זאך וואס האט מיר בארואיגט איז געווען ווען איך האב געקוקט אינעם רב'ס פנים און געזען די רואיגקייט וואס איז אויסגעגאסן אויפן זיין לעכטיגע צורה, און געזאגט פאמעליך די זמירות ווי עס וואלט געווען שיין וועטער אינדרויסן, עס האט זיך ארום געדרייט א טוויט פון איינע פון די נייעס קוועלער אז ציליב די שרעקליכע ווינטן האט דער רב אפגעפליקט א שנעלע טיש, עס איז ממש רחוק מן המציאות, דער רב האט געהעריג געפראוועט טיש אזוי ווי שטענדיג, שטייט, רואיג און פארדווייקעט. וואס יא, ביים תורה האט די רב געסטאפט אינמיטן נאכדעם וואס עס איז פשוט נישט מעגליך געווען צו הערן א ווארט צוליב די קולות פון די ווינטן, און דער עולם האט גוט געציטערט. איך האב נאר אזוי צי מיר געטראכט אז בעלזער רב איז שוין אדורך אין זיין יובל יארן אויפן ראביסטעווע שטערקערע ווינטן און ערגערע מצבים, און ער איז בסייעתא דשמיא אלעס אריבער, איי געס ער שרעקט זיך נישט פון א קאנאדישע ווינטל. בכל אופן איז ביי די טיש געווען גאר א ווארימע אטמאספעהר, און איך האב זיך געשפירט אין א העכערע וועלט. און איך פיהל ווי עס וועט מיר באגלייטן פאר די קומענדיגע תקופה.
המשך וועט נאכפאלגן בל"נ אויב דער עולם איז אינטרעסירט.
נ.ב. איך ענטפער דייקא נישט אויף די שאלות/קאמענטארן , כאטש איינער זאל זיך האלטן צו די טובה וואס איך האב געבעטן..
א גוטע נאכט.
