שש משזר האט געשריבן:הרב ציטראן, דער באקאנטער מגיד שיעורים, האט דערציילט די פאלגענדע עפיזאד, וואס טראצדעם וואס דער מדובר איז נישט רבי משה פיינשטיין נאר א היינטיגער ראש ישיבה, איז עס פארט א וואונדערבארער עפיזאד וואס דערמאנט אביסל אין רבי משה פיינשטיין'ס מעשה, און איז ווערד ארויסגעהויבן צו ווערן.
עפעס א בחור אין ישיבה איז קראנק געווארן און איז געלעגן אין שפיטאל. מטבע הדברים איז דער ראש ישיבה געקומען מבקר חולה זיין. דער מדובר איז הגאון ר' מלכיאל קאטלער שליט"א - ראש ישיבת בית מדרש גבוה דלעיקוואד. ר' מלכיאל איז אריין אין שפיטאל מיט זיינע באגלייטער, זיך נאכגעפרעגט וואו דער בחור ליגט, און צוקומענדיג צום טיר פונעם בחורל'ס צימער האט ער געגעבן א בליק אריין און איז גלייך ארויסגעגאנגען.
ער האט אנגעהויבן זיך ארומצודרייען איבערן גאנצן שטאק ארויף און אראפ פאר א האלבע שעה, ווען זיינע באגלייטער שטייען מיט צועפנטע אויגן נישט פארשטייענדיג וואס ער וויל. דערנאך איז ער אריין אינעם צימער פונעם בחור, ער האט אים מבקר חולה געווען, געשמועסט אפאר מינוט, און פארלאזט די שפיטאל.
איין באגלייטער האט אים געפרעגט פשט אין זיין זיך דרייען אין שפיטאל אזוי לאנג, און ר' מלכיאל האט אים געענטפערט ווי פאלגענד: "איך האב געגעבן א בליק אריין אין צימער, און באמערקט ווי דער בחור האלט אינמיטן קוקן טעלעוויזיע. ער איז נעבעך א חולה וואס האט נישט וואס צו טון מיט די צייט, קוקט ער טעלעוויזיע".
"אויב וואלט איך אריינגעקומען אין צימער ווען ער האלט אינמיטן קוקן טעלעוויזיע, וואלט ער זיך געשפירט אומבאקוועם. דער גאנצער ציל פון ביקור חולים איז דאך אים צו מאכן שפירן גוט, אויב איך קום אריין ווען ער קוקט טעלעוויזיע וואלט ער זיך שוין גארנישט געשפירט גוט, ונמצא בטל שכרו בהפסדו. דערפאר האב איך מחליט געווען צו ווארטן ביז ער וועט אויפהערן קוקן טעלעוויזיע, אזוי וועט ער זיך נישט שפירן אומבאקוועם".
אזוי האט ער געווארט איבער א האלבע שעה, כדי נישט צו געבן אן אומבאקוועמער הרגשה פארן בחור'ל!
דאס איז שוין א השגה פון א 'היינטיגער'.
רבותי, מיר קענען זיך נאך נעמען...
אגב, אין תשכ"ט איז הגאון ר' משה פיינשטיין זצ"ל געווען אין "צוקער'ס האטעל". איך האב דארט געדאווענט. בין איך צוגעגאנגען און זיך פארגעשטעלט אלס א סופר. ער האט מיר געשמועסט און געזאגט בתוך הדברים:
"די וועלט מיינט אז איך בין א ליטוואק... מיין טאטע איז געווען א לעכאוויטשער חסיד און די מאמע האט געשטאמט פון ליובאוויטשער חסידים. איך דאווען אין א גארטל אונטער די קאפאטע..."
ביום שמח"ת היינו הולכים מבית לבית, אצל ר׳ יוסף הונקים ור׳ שלמה סולומון ור׳ חיים בלאך ועוד, להיות קצת זמן בכל בית לשמח.
בלכתינו ברחוב הינו נפגשים עם מכירים ויהודים סתם ומכבדים אותם בריקוד, עד אשר לעת ערבית היינו באים לבית ניסן טלושקין נ"י.
הרנ"ט הי׳ מזמין גם רבנים מהשכונה להשתתף בשמחה, ופעם הזמין את הר"ר משה פיינשטיין (גיסו של הר"ר ראובן ליואוויץ) נ"י אשר הי׳ דר באיסט ניו יארק.
הרנ"ט ביקש שישירו בביתו את הניגון של אדמו"ר הזקן, הד׳ בבות, ואמרתי שניגון הזה צריכים לשיר ברצינות ובקבלת עול, וע"כ ילבשו את הכובעים ולא ישבו בהיארמולקעס בלבד.
הר"ר משה פיינשטיין התנגד לזה ואמר דברים חריפים נגד זה, ואמרתי שא"כ לא נשיר את הניגון. בסוף הלביש גם הוא את הכובע שלו ושרנו.
ליטוואק פון בודאפעסט האט געשריבן:איך האב יעצט געליינט די זכרונות פון הרב ישראל דזעיקאבסען ז"ל, פון די ערשטע טוערס למען חב"ד אין אמעריקא (דוכט זיך די פאטער פון שמעון דזעיקאבסען, און זיידע פון YY)
שרייבט ער דארט (עמ׳ קצג)ביום שמח"ת היינו הולכים מבית לבית, אצל ר׳ יוסף הונקים ור׳ שלמה סולומון ור׳ חיים בלאך ועוד, להיות קצת זמן בכל בית לשמח.
בלכתינו ברחוב הינו נפגשים עם מכירים ויהודים סתם ומכבדים אותם בריקוד, עד אשר לעת ערבית היינו באים לבית ניסן טלושקין נ"י.
הרנ"ט הי׳ מזמין גם רבנים מהשכונה להשתתף בשמחה, ופעם הזמין את הר"ר משה פיינשטיין (גיסו של הר"ר ראובן ליואוויץ) נ"י אשר הי׳ דר באיסט ניו יארק.
הרנ"ט ביקש שישירו בביתו את הניגון של אדמו"ר הזקן, הד׳ בבות, ואמרתי שניגון הזה צריכים לשיר ברצינות ובקבלת עול, וע"כ ילבשו את הכובעים ולא ישבו בהיארמוךקעס בלבד.
הר"ר משה פיינשטיין התנגד לזה ואמר דברים חריפים נגד זה, ואמרתי שא"כ לא נשיר את הניגון. בסוף הלביש גם הוא את הכובע שלו ושרנו.
איך וואלט געוואלט הערען וואס גענוי איז געווען זיין התנגדות, אבער זיין מדת הוותרנות זעט מען שוין.
אין די תש"כ יארן בין איך אמאל געקומען קיין ניו יארק, אלס גאסט רעדנער ביי אן אגודה קאנפערענץ. כ'בין דעמאלט געווען ביי הגאון רבי משה פיינשטיין זצ"ל. כ'האב געשטוינט ווי ער זיצט מיט דריי טעלעפאנען און ער ענטפערט שאלות בכל התורה כולה.
כ'האב דעמאלט בייגעוואוינט אן אינטערעסאנטע מעשה'לע: ווען איך בין געזיצן ביי אים האט מען געשריבן א גט. ס'איז שוין געווען די שקיעה, און כ'האב געפרעגט היתכן? האט ר' משה מיר געענטפערט, "כל זמן סאטמאר דאווענט מנחה קען איך נאך שרייבן א גט"...
ארי נוהם האט געשריבן:אין די צייטונג, "אידישע צייט" פ' חיי שרה תש"פ איז געדרוק אן אינטערוויו מיט הגאון רבי חנוך ערנטרוי, דער בארימטער דיין פון לאנדאן [נישט אין כדתיא], און ס'איז מלא וגדוש מיט גוטע קרישקעס.
כ'וועל דא ברענגען צוויי עפיזאדן וואס ער דערציילט איבער וואס ער האט פערזענליך געזען ביי ר' משה פיינשטיין:
איסר האטלקי האט געשריבן:ס'איז א פלא. ווייל א גט זוכט מען תירוצים נישט צו שרייבן. געווענליך שטופט מען עס אפ מיט אלע מאדנע תירוצים.
באניצער וואס לייענען דעם פארום: נישטא קיין אנליין באניצער און 3 געסט